ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021

Μα...γιατί, καλοί μου "άνθρωποι" ;;;

 

Χμ...Μήπως οι δηλώσεις που ακολουθούν κουμπώνουν υποδειγματικά με τις παρακάτω : Αλίμονό μας έτσι και μετενσαρκωθεί!   και ..............(!!!) : Μα ποιος (ποιοι, σωστότερα) είσαι mister ?

Με τη συνταγή να "δένει", αρχικά, κάπως κι έτσι; Tο "όραμα" του ιδρυτή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Κλάους Σουάμπ, μέσω του βιβλίου-"ευαγγελίου" για την πολιτική παγκόσμια "αφρόκρεμα", το "COVID-19, THE GREAT RESET" : https://antidras.blogspot.com/2021/07/blog-post_27.html


«Θέλουμε μείωση πληθυσμού»: Δείτε τι είχε ειπωθεί στο WEF λίγο πριν ξεσπάσει ο εφιάλτης του Covid-19 (βίντεο) - Τι έλεγε στις αρχές του 2020 η Jane Goodall

«Θέλουμε 500 εκατομμύρια ανθρώπους», αυτό ειπώθηκε από την Αγγλίδα πρωτευοντολόγο και ανθρωπολόγος Jane Goodall η είναι προβεβλημένη στον κόσμο για τις επιστημονικές της απόψεις οι οποίους είναι συμφωνούν με τα «θέλω» του World Economic Forum.

Η J.Goodall είχε μιλήσει το 2020, λίγο πριν ξεσπάσει ο εφιάλτης του Covid-19, στο WEF και είχε αναφερθεί -εκτός των άλλων- στον υπερπληθυσμό.

Όπως τονίζει στο τέλος της ομιλίας της ο αριθμός της γης πρέπει να φτάσει στα επίπεδα που ήταν πριν από 500 χρόνια, δηλαδή στους 500 εκατομμύρια ανθρώπους.

«Διατηρήστε την ανθρωπότητα κάτω από 500.000.000,
σε συνεχή ισορροπία με την φύση»
(εδώ "κολλάνε" και τα περί
Συγκεκριμένα στην ομιλία της αφού αναφέρεται στο πρόβλημα της φτώχεια, στ' ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να καταναλώνουν αρκετά και να κόψουν το κρέας λέει τα εξής:

«Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού.

Γιατί ξέρετε πίσω από αυτό κρύβονται τόσα άλλα προβλήματα! Όλα αυτά για τα οποία μιλάμε δεν θα ήταν πρόβλημα, αν είχαμε το μέγεθος του πληθυσμού που υπήρχε πριν από 500 χρόνια».

Το αξιοπερίεργο είναι ότι ακριβώς το ίδιο νούμερο αναφέρουν οι λεγόμενοι «Κατευθυντήριοι Λίθοι της Γεωργίας», ένα τεράστιο κατασκεύασμα από γρανίτη, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Elbert County, στην Γεωργία των ΗΠΑ.

Δείτε την ομιλία της από το 28ο λεπτό του βίντεο έως το 32ο: Securing a Sustainable Future for the Amazon | DAVOS 2020


Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)