ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

“Heavy metal”, Μαθήματα εξόρυξης χρυσού στον “αναπτυγμένο κόσμο”

Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, όταν τα ποτάμια θα έχουν μολυνθεί, όταν τα ψάρια της θάλασσας θα είναι νεκρά, τότε ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι τα χρήματα δεν τρώγονται.
 Ιθαγενείς Cree

" Στη πατρίδα τής “δικής μας”  El Dorado Gold, στον ανεπτυγμένο – μέλος των G8- και περιβαλλοντολογικά ευαίσθητο – όπως νομίζαμε- Καναδά , ο Joseph Shecapio  Blacksmith , για χρόνια ήξερε πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Στενά μέλη της οικογένειας του είχαν πεθάνει νέα,  από  ασθένειες  ασυνήθιστες στους μαθημένους στην υγιεινή ζωή της υπαίθρου, ιθαγενείς Cree .
Οι τοπικοί ψαράδες έπιαναν  ψάρια χωρίς μάτια.
Ο Joseph υπεύθυνος περιβάλλοντος στο  Oujé Bougoumou, μια κοινότητα ιθαγενών Cree στο βόρειο τμήμα του Κεμπέκ, είχε υποψιαστεί πριν από  καιρό τη σχέση των παραπάνω με τις τοξικές επιδράσεις των  κοντινών σε αυτούς  εξορυκτικών δραστηριοτήτων.
Αλλά οι αξιωματούχοι του Κεμπέκ είχαν απορρίψει επανειλημμένα ως αβάσιμες τις ανησυχίες του,  υποβαθμίζοντας σκόπιμα τα στοιχεία της περιβαλλοντικής ζημιάς – π.χ τα παραμορφωμένα ψάρια και το μολυσμένο νερό –  προτρέποντας τους κατοίκους να συνεχίσουν  να τρώνε  τα αλιεύματά τους και να πίνουν το νερό !!!
Και ενώ ο Joseph  θα έμενε μια φωνή στην έρημο, η τύχη τον φέρνει να γνωρίσει τον Chris Covel ένα ειδικό περιβαλλοντολόγο από το New Hamshire των ΗΠΑ στην “απέναντι”  πλευρά των συνόρων.

TV or not TV?

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ!

Μήπως Πρέπει να την Κλείσουμε Πριν μας «Κλείσει»;
"Τηλεόραση είναι να παρεμβάλεις ανάμεσα στις διαφημιστικές μεταδόσεις ένα υλικό, αρκετά ελκυστικό, έτσι ώστε οι διαφημίσεις να έχουν τηλεθέαση. Αυτό είναι όλο".
Piet Hien, Journal du Dimanche
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ

Ανοίγω την τηλεόραση και «κλείνω» τη ζωή. Την πραγματική ζωή και όχι την απομίμηση της ζωής. Αποτελεί κοινό μυστικό πως η τηλεόραση, σε συνδυασμό με τον καναπέ, απομυζά και τα τελευταία απομεινάρια της ζωτικής μας ενέργειας καθιστώντας μας κούφια ολογράμματα, που υπάρχουν αλλά ΔΕΝ ΖΟΥΝ.
Η ελληνική τηλεόραση, και ειδικά η ιδιωτική, πρέπει να είναι από τις πλέον πνευματικά επιζήμιες τηλεοράσεις στον κόσμο. Αντιπροσωπεύει μια συλλογική νοητική παθολογία που εκφράζεται με την επέλαση της σαχλαμάρας, της κακογουστιάς, τη λαϊκή χυδαιότητα, την έκπτωση των αξιών, τη φτήνια και την αποθέωση της κενότητας. Με αναγουλιαστική αναίδεια αναδεύει ασταμάτητα τα μικροαστικά κατακάθια της νεοελληνικής μετριότητας. Και σαν αχόρταγος κανίβαλος στο τέλος καταβροχθίζει τον ίδιο της τον εαυτό, για να τον ξεράσει αμέσως μετά…

Το Σύγχρονο «Όπιο των Λαών»

Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια τηλεδημοκρατία, όπου η τηλεόραση αναδεικνύει κυβερνήσεις, χειραγωγεί την κοινή γνώμη, διαχειρίζεται τους φόβους μας και κατασκευάζει καταναλωτικά πρότυπα συμπεριφοράς. Στη σύγχρονη επικοινωνιακή μας δημοκρατία η τηλεόραση δεν είναι η τέταρτη αλλά η πρώτη εξουσία, επειδή διαμορφώνει την εικόνα που έχει η ελληνική κοινωνία για τον εαυτό της. Είναι ο καθρέπτης μας, άσχετα αν δεν μας αρέσει το είδωλό μας σ’ αυτόν.
Η τηλεόραση χαϊδεύει το θυμικό μας, τα «λαϊκά συναισθήματα» και ταυτόχρονα αλέθει τα πάντα και δημιουργεί έναν τηλεοπτικό πολτό, που μας τον προσφέρει ως «εύπεπτη τροφή» για τον (αν)εγκέφαλό μας. Μας παραπληροφορεί και μας χειραγωγεί συστηματικά. Όποιος ελέγχει την τηλεόραση, ελέγχει και τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, εφόσον «μια εικόνα της τηλεόρασης, σε αντιδιαστολή με την γκιλοτίνα, είναι δύο, τρεις και τέσσερις φορές πιο κοφτερή» (Daniel Schneidermann).
Η τηλεόραση είναι, κατά κοινή ομολογία, οι «διακοπές» των φτωχών. Είναι η πιο φτηνή διασκέδαση για το σημερινό Έλληνα, καθώς ακόμη και το καλωδιακό «μπουκέτο» NOVA αυτοδιαφημίζεται πως κοστίζει μόλις 1,5 ευρώ την ημέρα. Εκατοντάδες χιλιάδες πανεπιστημιακής μόρφωσης Έλληνες, παγιδευμένοι σε άχαρες, εξουθενωτικές και κακοπληρωμένες δουλειές, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κλείνονται μέσα στα φτηνά και στενάχωρα διαμερίσματά τους παρακολουθώντας σχεδόν οτιδήποτε ξερνάει η ελληνική τηλεόραση –κάτι που τους δολοφονεί πνευματικά κατακρημνίζοντας το επίπεδο τους. Αν ο Χίτλερ ζούσε στις μέρες μας δεν θα κατασκεύαζε για τους αντιφρονούντες στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά τσιμεντένια συγκροτήματα από άθλια διαμερισματάκια, με φτηνό ενοίκιο, μέσα στα οποία οι ένοικοι θα «έπλεναν» συνεχώς τα μυαλά τους με χαμηλού επιπέδου τηλεοπτικές εκπομπές. Το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο: πνευματική γενοκτονία.
Είμαστε ο πιο Τηλεορασόπληκτος Λαός στην Ευρώπη!
Οι έρευνες λένε πως οι Έλληνες είναι ο πιο «τηλεορασόπληκτος» λαός στην Ευρώπη. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών σχεδόν τέσσερις στους δέκα Έλληνες, για την ακρίβεια το 38%, παρακολουθούν τηλεόραση για περισσότερο από 3 ώρες ημερησίως –το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλη την Eυρώπη! Αν σ΄ αυτό προστεθεί κι ένα ποσοστό 14,1%, που αφορά τους Έλληνες που βλέπουν τηλεόραση 2,5-3 ώρες ημερησίως, τότε προκύπτει πως το 52,1% των Ελλήνων καταφεύγουν σε καθημερινή βάση στην τηλεόραση για την ενημέρωση, την ψυχαγωγία, τη χαλάρωσή τους και για τα ταξίδια μέσω της εικόνας. Μόνον που η ελληνική τηλεόραση δεν ταξιδεύει τους Έλληνες σε άλλες χώρες και κουλτούρες, αλλά τους προσγειώνει στη χειρότερη ελληνική πραγματικότητα μέσω μακάβριων, δακρύβρεχτων και συχνά ανόητων δελτίων ειδήσεων. Με εξαίρεση κάποιες γλυκανάλατες πινελιές, και κάποιες σκηνές χιούμορ και αυτοσαρκασμού, τα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, έχουν μετατραπεί σε οχετούς δακρύων, που μας μαυρίζουν την ψυχή.
H τηλεόραση, ιδίως μέσω των δελτίων ειδήσεων, καλλιεργεί τον φόβο, τα «αντίδοτα» του οποίου προσφέρονται μέσω των τηλεοπτικών διαφημίσεων. Έτσι ο φόβος των γηρατειών αντιμετωπίζεται με καλλυντικά, η μοναξιά με τηλεφωνικές «γραμμές γνωριμιών», η ερωτική απόρριψη με ποτά που μας «φέρνουν πιο κοντά», τα οικονομικά προβλήματα με τραπεζικά δάνεια, η φτώχεια με λαχεία και Λόττο κ.α.
Είμαστε παγιδευμένοι στον ακήρυκτο πόλεμο των τηλεοπτικών ειδήσεων, που εξαπολύουν κάθε λογής υπαρκτούς και ανύπαρκτους φόβους εναντίον μας. Αν πιστέψουμε τα δελτία ειδήσεων τότε η Ελλάδα βρίσκεται συνεχώς στο έλεος της κακοκαιρίας, των επιδημιών, των τσαντάκηδων, των ληστών, των εκβιαστών, των εμπόρων ναρκωτικών, των Αλβανών γενικώς, των τρομοκρατών, των σατανιστών, ακόμη και των παμφάγων γυναικών από τις Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες που «διαλύουν σπίτια»!

Η Τηλεόραση Κατασκευάζει τους Ισχυρούς

Σε μια χώρα, όπου το 64,5% των κατοίκων της δηλώνει ότι δεν διαβάζει ποτέ εφημερίδα, η κυριαρχία της τηλεόρασης είναι αδιαμφισβήτητη. Η κυριαρχία αυτή δεν αφορά όμως όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά ουσιαστικά δύο-τρία, που ελέγχουν και χειραγωγούν την κοινή γνώμη, και μοιράζονται τη διαφημιστική πίτα. Για παράδειγμα μόνο το δίπολο Mega-Antenna, αν και κατέχει λιγότερο από το 50% της τηλεθέασης, λυμαίνεται το 65% της διαφημιστικής δαπάνης (ο νοών νοείτο…).
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της δύναμης της ελληνικής τηλεόρασης είναι η πρωτοφανής επιτυχία της κυριακάτικης εφημερίδας ΘΕΜΑ, η οποία από την πρώτη μέρα της έκδοσής της έγινε η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Ελλάδας, εκτοπίζοντας παραδοσιακές εφημερίδες (π.χ. ΤΟ ΒΗΜΑ) που εξέδιδαν πανίσχυρα εκδοτικά συγκροτήματα. Τόσο ο Μάκης Τριαναφυλλόπουλος, όσο και ο Θέμος Αναστασιάδης, δηλαδή οι εκδότες της εφημερίδας ΘΕΜΑ, ήταν δύο τηλε-αστέρες της ελληνικής δημοσιογραφίας, οι οποίοι κατάφεραν να εξαργυρώσουν την τηλεοπτική τους διασημότητα και να τη μετατρέψουν σε αυξημένη αναγνωσιμότητα της νεότευκτης εφημερίδας τους. Το σίγουρο είναι πως αν ο Μάκης και ο Θέμος ήταν δύο τηλεοπτικά άγνωστοι πρωτοεμφανιζόμενοι εκδότες η εφημερίδα τους δεν θα είχε αυτή την πρωτοφανή επιτυχία. Χωρίς την τηλεόραση το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ δεν θα ήταν πρώτο.

Οι Τηλεθεατές Είναι το «Εμπόρευμα»
Εκτός από πηγή ισχύος η τηλεόραση –αυτή η «τέχνη των πληβείων»!– είναι η πύλη για έναν κόσμο γεμάτο πολύχρωμες εικόνες και ψευδαισθήσεις. Ταυτόχρονα όμως κλέβει και την αυθεντικότητα της προσωπικής εμπειρίας: φέρνει τον κόσμο μπροστά στα μάτια μας για να μας απομακρύνει από αυτόν. Τι σημασία όμως έχει αυτό μπροστά στη δυνατότητα να είναι κανείς διάσημος! Ωστόσο η ανερχόμενη λατρεία της τηλεοπτικής διασημότητας στην Ελλάδα, σημαίνει και την απώλεια νοήματος. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον ήρωες παρά μόνον ολιγόλεπτοι διάσημοι των τηλεοπτικών παραθύρων και των reality show.
Η τηλεόραση μας σφυροκοπεί ανελέητα με εικόνες, επιφανειακές πληροφορίες και διαφημιστικά σποτ, που τελικά μας μετατρέπουν σε παθητικούς «πολίτες του καναπέ» και σε ψυχαναγκαστικούς καταναλωτές άχρηστων προϊόντων. Μας μεταμορφώνουν σε χειραγωγίσιμους πολίτες-ψηφοφόρους, σε πειθήνιους υπαλλήλους και σε αφηνιασμένους καταναλωτές. Μέχρι να πάει στο σχολείο ένα μέσο Ελληνόπουλο έχει παρακολουθήσει 5.000 ώρες τηλεθέασης, ενώ μέχρι να τελειώσει το λύκειο έχει παρακολουθήσει 20.000 ώρες τηλεθέασης, στη διάρκεια των οποίων έχει δει περισσότερα από 1.000.000 διαφημιστικά μηνύματα! Όλα αυτά εγχαράζουν στο μυαλό του παφλοφιανές αγοραστικές –και όχι μόνο– συμπεριφορές.
Η επίδραση της τηλεόρασης στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των παιδιών είναι καθοριστική. Ειδικά οι παιδικές διαφημίσεις αποτελούν κίνηση «Σαχ Ματ» απέναντι σε ανυπεράσπιστα πλασματάκια, που δεν έχουν ακόμη προλάβει να αναπτύξουν πνευματικές αντιστάσεις. Συνήθως αντιλαμβάνονται τις διαφημίσεις ως αληθινές και όχι ως σκηνοθετημένες. Επίσης, στον παρθενικό εγκέφαλό των παιδιών τα διαφημιστικά μηνύματα εντυπώνονται για πάντα…
Η τηλεόραση κάνει μασάζ στις προκαταλήψεις μας, χρησιμοποιεί καθησυχαστικά κλισέ για ν’ αποκοιμηθούμε ή μας διεγείρει, μας ερεθίζει, μας αφηνιάζει με τις διαφημίσεις της και μας μετατρέπει σε καταναλωτικά ζόμπι. Στις σύγχρονες δημοκρατίες η τηλεόραση χρησιμοποιείται και ως μηχανισμός αναπαραγωγής και διάδοσης της προπαγάνδας. Η σημαντικότερη πάντως αποστολή της τηλεόρασης είναι να «πουλά» τους τηλεθεατές της στις διαφημιστικές εταιρίες, εφόσον οι τηλεθεατές αποτελούν το «εμπόρευμα» της.

Turn Off TV: Μια Ηρωική Πράξη;
Η σκλαβιά του μέλλοντος λέγεται τηλεοπτική απόλαυση: κρατώντας το τηλεκοντρόλ νομίζουμε πως ελέγχουμε την τηλεόραση αλλά στην ουσία εκείνη είναι που μας ελέγχει, μας λούζει με εικόνες και μας ναρκώνει. Αναισθητοποιεί τους τηλεθεατές και τους μεταμορφώνει σε παθητικούς και πειθήνιους υποτελείς του Συστήματος. Σε τελική ανάλυση η τηλεόραση αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο Mind Control, που χειραγωγεί, διαμορφώνει συνειδήσεις και καταναλωτικές συμπεριφορές.
Ελάχιστα ηρωικά πράγματα έχουν απομείνει στη ζωή του σύγχρονου αστικοποιημένου Έλληνα, πέρα από το να σηκωθεί το πρωί από το κρεβάτι του. Η άλλη «ηρωική πράξη» που του απέμεινε είναι να πάρει την απόφαση να κλείσει την τηλεόραση του και να βγει στο δρόμο αναζητώντας την πραγματική ζωή και το εαυτό του. Δυστυχώς όμως, ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση, θα διαπιστώσει με έκπληξη πως ο κόσμος έξω από την τηλεόραση, δηλαδή ολόκληρη σχεδόν η ελληνική κοινωνία, τείνει να μοιάζει με τον εικονικό κόσμο της τηλεόρασης. Ακόμη και αν αποφασίσουμε να κλείσουμε την τηλεόραση, δεν μπορούμε να «κλείσουμε» και τον κόσμο που η ίδια έχει ήδη διαμορφώσει γύρω μας…



ΠΗΓΗ: Zenith magazine

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Αφιερώσεις σε πολλούς παραλήπτες!

Άλλο ένα καλοκαίρι που οδεύει προς το τέλος του...Οι μνημονιόπληκτοι κάτοικοι του ευρωπαϊκού προτεκτοράτου φεύγουν για όπου τους παίρνει, μήπως εξασφαλίσουν μερικές μέρες "ξεγνοιασιάς" από τη σχιζοφρενική πραγματικότητα, που και οι ίδιοι εξέθρεψαν, σε όχι αμελητέο βαθμό, με την παθολογική ιδιωτεία τους και την παντελή έλλειψη συλλογικής συνείδησης, με το να ενσωματωθούν δίχως ίχνος αντίστασης σε ένα κατακλυσμικό "δανεικώς ζειν", με το να πιστεύουν ότι η "δημοκρατία" που τους φόρεσαν καπέλο μπορεί να λειτουργήσει μόνο μέσα από εκλογές και έπειτα ν'ακολουθεί το απόλυτο λαϊκό φίμωτρο, και, όπως είθισται, εκλογές  θαμμένες κάτω από τόνους μπάζων τρομολαγνείας και μιντιοαναθρεμμένης παραπληροφόρησης & αχρειότητας κι ακόμη χειρότερα να ψηφίζουν και πάλι αυτούς που τους οδήγησαν και οδηγούν στα σαγόνια της απόλυτης εξόντωσης και δουλείας...

 Κι ενώ τελειώνει και το "ολυμπιακό υπερθέαμα" της ντόπας, της πολυεθνικής κυριαρχίας και της προπαγάνδας της παγκόσμιας ελίτ, η Ευρώπη ολόκληρη οδηγείται σε βαθύτατο οικονομικό μεσαίωνα, σε λαβύρινθους ανεργίας και δυστυχίας και εργασιακού σκοταδισμού, αλλά οι διακοπές και τα μπάνια του λαού είναι ένα προσωρινό βαλσαμο, σωστά; Ίσως να'ναι κι έτσι...Αλλά μετά τις διακοπές τι; πού; με ποιους; ποιοι; για πόσο ακόμα; και γιατί;



   Ποιοι πείθουν ολόκληρους λαούς ότι οι μονόδρομοι με τέρμα τους την κοινωνική γενοκτονία των μαζών και τον σκανδαλώδη-πέρα από τα όρια της απόλυτης αρχαιοελληνικής ύβρεως-είναι σώνει και καλά η αποκλειστική διαδρομή που υπάρχει; Όμως όχι! Δεν θα αναφερθώ στην παρούσα ανάρτηση σε διεξόδους και ιδέες. Το έχω κάνει ήδη σε παλιότερες αναρτήσεις...Αυτή τη φορά θα προβώ σε κάποιες αφιερώσεις σε πολλούς παραλήπτες, με σημεία αναφοράς κάποια "διαμάντια σοφίας" που απευθύνονται κυρίως σ'αυτούς που έχουν μάθει "να ακούν" και να επεξεργάζονται με τον κατάλληλο,  κι απερίφραχτο, προσωπικό τρόπο τα ερεθίσματα...
 Ίσως γιατί βρίσκομαι κι εγώ σε διακοπές και ο στοχασμός μου παίρνει περίεργες στροφές, "πειραγμένος" από τον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο και τις συνεχείς τρύπιες, (παρά την αφόρητη ζέστη και όχι μόνο κλιματολογική ξηρασία), άνεϋ ουσίας, ατάκες, των πο(ω)λι(η)τικών στα ψηφιακά τηλεπορνεία, καθώς συνεχίζουν τις ίδιες ακριβώς "πετυχημένες" προσπάθειες να σώσουν τη χώρα αλλά χωρίς τους "χωρικούς της"(αν κι άλλα-ω!τι πρωτότυπο!-τους είχαν υποσχεθεί προεκλογικά).
 
  Πάμε λοιπόν:

    Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

    Γνωμικά από παγκόσμιες προσωπικότητες

    ΠΗΓΗ: http://master-lista.blogspot.gr/1999/06/100.html
       (όπου θα βρείτε και πολλά άλλα! Εγώ έκανα μια επιλογή με αυτά που μου "γυάλισαν" περισσότερο.)


    Odysseas Elytis 1979.jpg
    Τα τρία Τ της επιτυχίας:
    Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.

    Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996,
    Ποιητής, Νόμπελ 1979
    Είναι ευκολότερο να πεθάνεις
    για μια γυναίκα παρά
    να ζήσεις μαζί της.

    Λόρδος Βύρων, 1788-1824,
    Βρετανός ποιητής
    Δεν μου αρέσουν τα μυστικά
    των άλλων. Με ενδιαφέρουν όμως
    οι εξομολογήσεις τους.

    Albert Camus, 1913-1960,
    Γάλλος συγγραφέας,
    Νόμπελ 1957

    Ο λαθρεπιβάτης ή μαύρος αναβάτης(ταινία μικρού μήκους): μια κοινωνική καταγγελία...

    Το Schwarzfahrer (στα γερμανικά μεταφράζεται ως λαθρεπιβάτης αλλά και ως μαύρος αναβάτης)του Γερμανού σκηνοθέτη Pepe Danquart έχει κερδίσει το όσκαρ ταινίας μικρού μήκους το 1994.Καταδίκη του καθημερινού ρατσισμού μέσα από μια ιστορία σε ένα τραμ.

    Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

    Επίκαιρος όσο ποτέ...





    Επίκαιρος όσο ποτέ, σατιρικός, διαχρονικός... Ο λόγος για το σπουδαίο ποιητή Γεώργιο Σουρή (1853-1919). Κι αν οι στίχοι του μας φαίνονται σαν να έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια, σατυρίζοντας συγκεκριμένες συμπεριφορές και νοοτροπίες που διαπερνούν οριζόντια και κάθετα τον κοινωνικό ιστό και την πολιτική εξουσία αυτής της χώρας, οφείλεται προφανώς στο ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει σ'αυτούς τους δυο καθοριστικούς τομείς εδώ και πολλά-μα πολλά χρόνια φαυλοκρατίας!

    Κάτι που κάνει τον επαναπροσδιορισμό (αν ποτέ υπήρξαν αληθινά) βασικών κοινωνικών και ηθικών αξιών, επιτακτικό όσο ποτέ άλλοτε..!

    Τώρα, ειδικά, που η χώρα φαίνεται εγκλωβισμένη στο λαοκτόνο δόκανο της τραπεζοκρατούμενης ευρωζώνης, με στόχο μισθούς Βουλγαρίας και τιμές προϊόντων Ελβετίας, ανεργία και εξαθλίωση σε πρωτοφανή ύψη, φεουδαρχικό μεσαίωνα χωρίς ίχνος κοινωνικού συμβολαίου στην εργασία, υγεία τριτοκοσμικής χώρας, προκλητικότατη ατιμωρησία και ξένη αποικιοκρατική επικυριαρχία, μπορεί να τεθεί και το εξής (υποθετικά μιλώντας) ερώτημα:

     αν κάποια στιγμή, με ένα βολικό τρόπο, η χώρα απαγκιστρωνόταν από την τοκογλυφική ευρωζώνη και από το ΔΝΤ, μπαίνοντας και σε μια ικανοποιητική πορεία παραγωγικότητας και σταδιακής οικονομικής ανάπτυξης, σε πόσο καιρό (ένα; δύο; τρία  τέσσερα το πολύ χρόνια;) θα ξανακαταλήγαμε στο ίδιο με πριν, ίσως και χειρότερο σημείο; Λόγω της κουτοπόνηρης και θρασύτατης συνάμα νοοτροπίας (όπου ο ατομικισμός, η ιδιωτεία και η εκμετάλλευση κι εξαπάτηση του διπλανού ή ενός ολόκληρου λαού, επισκιάζουν κάθε ίχνος συλλογικής συνείδησης και οράματος), έτσι όπως πολύ εύστοχα τη σατυρίζει και ο Σουρής στους παρακάτω στίχους:

    Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
    σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
    ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
    καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
    Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
    νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
    ταμεῖο δίχως χρήματα
    καὶ δόξης τόσα μνήματα;
    Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
    καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
    κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
    τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

    * * * * * *

    Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
    κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
    ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
    ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

    * * * * * *

    Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
    ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
    οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
    δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

    Οι κατάσκοποι χρησιμοποιούν το Facebook και το Twitter για συγκέντρωση δεδομένων

     




                             από   

    Μια πρόσφατη μελέτη του Μεσογειακού Συμβουλίου Σπουδών Κατασκοπείας (Mediterranean Council for Intelligence Studies/MCIS) που δημοσιεύθηκε στην επετηρίδα του 2012 για Κατασκοπευτικές Μελέτες επισημαίνει την χρήση των κοινωνικών μέσων (social media) ως «την νέα κορυφαία τεχνολογία της τακτικής συλλογής ελεύθερα προσβάσιμων πληροφοριών. Ο Ιωσήφ Φιτσανάκης (Joseph Fitsanakis), συνεκδότης του IntelNews.org, γράφει:
    Υποστηρίζουμε, ότι το Facebook, το Twitter, το YouTube και μια σειρά από άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, θεωρούνται όλο και περισσότερο από τις μυστικές υπηρεσίες ως κανάλια ανεκτίμητης αξίας για την απόκτηση πληροφοριών. Τα συμπεράσματά μας βασίζονται σε τρείς πρόσφατα δημοσιευθείσες μελέτες περιπτώσεων, που κατά την άποψή μας φωτίζουν τον κατασκοπευτικό ρόλο που έχουν αναλάβει τα κοινωνικά αυτά δίκτυα (Research: Spies increasingly using Facebook, Twitter to gather data Έρευνα: Οι κατάσκοποι χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο το Facebook και το Twitter για τη συγκέντρωση δεδομένων).

    Το Ισραήλ διατάζει την κατεδάφιση 8 χωριών στη Δυτική Όχθη για να έχει πεδίο ασκήσεων

    alt

    Posted by filistina


    Το Ισραήλ σχεδιάζει να κατεδαφίσει 8 χωριά στη Δυτική Όχθη για να χρησιμοποιήσει την περιοχή ως πεδίο ασκήσεων του στρατού, μετέδωσε τη Δευτέρα η ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ.
     Το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο άκουσε τα σχέδια κατεδάφισης του Ισραηλινού Υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, την Κυριακή. Οι κάτοικοι των χωριών νοτίως της Χεβρώνας θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις εκτάσεις τους τα «σαββατοκύριακα» και στις εβραϊκές γιορτές καθώς και σε δύο περιόδους του ενός μήνα κάθε χρόνο, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δεν θα κάνουν ασκήσεις στην περιοχή.
     Το Ισραήλ θεωρεί τους 1.500 κατοίκους των χωριών Khirbet al-Majaz, Khirbet al-Tabban, Sfai, Khirbet al-Fakheit, Halaweh, Mirkez, Jinba και Kharoubeh ως καταληψίες, παρόλο που τα χωριά προϋπήρχαν της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ για πάνω από 100 χρόνια, από τη δεκαετία του 1830.
     Προηγούμενες διαταγές εκκένωσης εναντίον των κατοίκων των χωριών είχαν παγώσει από το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο.
     Το 1999 πάνω από 700 κάτοικοι είχαν εκδιωχθεί λόγω «παράνομης κατοικίας σε πεδίο βολής» και οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν κατάσχει περιουσίες και είχαν γκρεμίσει κτίσματα και πηγές. Το Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο είχε εκδώσει απόφαση προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων και οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής είχαν επιτρέψει στους κατονομαζόμενους ως ενάγοντες να επιστρέψουν αλλά όχι στους συγγενείς τους. Στο μεταξύ πολλοί κάτοικοι δεν είχαν που να επιστρέψουν πια.
    Το Ισραήλ ισχυρίστηκε την Κυριακή ότι μια έρευνα που διεξήχθη το 2000 βρήκε ότι δεν υπήρχαν μόνιμοι κάτοικοι στην περιοχή. Ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι χωριανοί έχουν μόνιμες κατοικίες στη Γιάτα, μια κοντινή κωμόπολη.