ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025

Deals & dealers

  


Πέρα από το αστείο...ή μάλλον τραγικό της όλης αυτής ιστορίας...πολύπτυχης, σκοτεινής, με τεράστιες γεωπολιτικές-οικονομικές-αποκαλυπτικής παράνοιας και υποταγής "ηγετίσκων" σε παρασκηνιακά υπερεθνικά διευθυντήρια. Θα σταθούμε λοιπόν σε μια πρόσφατη είδηση: Η mistress Ursula (pfizergate is one of my names) ανακοίνωσε, με αυστηρούλι μάλιστα ύφος, (κάτι που τόνισε και ο γραμματέας του NATO Ολλανδός Ρούτε), ότι τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υποχρεωμένα τα επόμενα δύο χρόνια να διαθέσουν 90 δισεκατομμύρια ευρώ για τις "ανάγκες" της Ουκρανίας. Δηλαδή τον διαρκή εξοπλισμό της ξεκάθαρα ηττημένης Ουκρανίας (Προέλαση σοκ)...Υπέρογκες παροχές υπέρ δηλαδή ενός πρωτοφανούών διαστάσεων διεφθαρμένου καθεστώτος και...δυστυχώς...σε βάρος, κατά την προσωπική μας πάντα άποψη, του ίδιου του ουκρανικού λαού και της όποιας "ανάπτυξης" και κοινωνικής πρόνοιας για τους Ευρωπαίους υπηκόους ή "πολίτες" (sic). Η "συμμαχία των (Ευρωπαίων) προθύμων" αυξάνει διαρκώς τις αμυντικές δαπάνες των χωρών τους (με το πρόσχημα ενδεχόμενης επίθεσης της Ρωσίας σε ευρωπαϊκά εδάφη, κάτι που η Μόσχα έχει αποκλείσει κατηγορηματική λέγοντας ότι αν χρειαστεί μπορεί και να δεσμευτεί και με έγγραφη διαβεβαίωση!), πετσοκόβει τις αναγκαίες δημοσιονομικές δαπάνες κι οδηγεί σε ενεργειακή ένδεια τις ευρωπαϊκές οικονομίες και σαμποτάρει συνεχώς τις όποιες ειρηνευτικές διαδικασίες που τους αφήνουν "έξω από το deal". Τολμώντας να απειλήσουν τη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του κόσμου Ρωσία, μέσω αξιωματούχων του NATO, ακόμα και με "προληπτικό χτύπημα" από τους ίδιους πρώτα, λες και επιδιώκουν με ζήλο έναν Γ΄παγκόσμιο πόλεμο...Κι επειδή τελευταία ακούστηκαν τρομοκρατικής φύσης δηλώσεις από "υψηλόβαθμους Ευρωπαίους", όπως αυτή: "Η Ευρώπη ίσως έζησε το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι" (Γερμανός Υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους), να κλείσουμε επισημαίνοντας κάτι που θεωρούμε αυτονόητο. Αν, λοιπόν, χιλιάδες άψυχα κορμιά Ευρωπαίων "επιβάλλεται" να επιστρέψουν καλυμμένα με ευρωπαϊκές σημαίες στις χώρες και οικογένειές τους, από έναν πόλεμο που δεν τους αφορούσε εξαρχής, αυτοί που ωφελούνται πραγματικά είναι το στρατιωτικο-βιομηχανικό λόμπυ και οι πολυεθνικές εταιρείες που θησαυρίζουν πάνω σε ερείπια και από τη λεγόμενη "ανοικοδόμηση" σε "αποικιακούς παραδείσους επενδύσεων", όπως η BlackRock...( big business στην Ουκρανία )

(Αχ...βρε "ανθρωπότητα"...! Ως πότε γαμώτο θα σε αλυσοδένουν...απροκάλυπτα θα σε εμπαίζουν και χειραγωγούν...θα σε ξεζουμίζουν κι εξοντώνουν με σχέδιο... βάναυσα θα σε υποτιμούν...?)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου