Μαθήματα "ανορθόδοξης επαναστατικότητας" (ή "επαναστατικής γιορτής")

" Βάζουμε δυναμίτη στα κελιά του εγκεφάλου. Βάζουμε τον κόσμο σε διαδικασία αλλαγών. Το κλειδί του γρίφου βρίσκεται στο θέατρο. Είμαστε θέατρο του δρόμου: ολοκληρωμένο και τετελεσμένο. Σκοπεύουμε να αναμίξουμε τον κόσμο και να χρησιμοποιήσουμε, όχι σαν άλλα κινήματα μπλοκαρισμένα στην ιδεολογία, κάθε όπλο (προπαγάνδα) που μπορούμε να βρούμε. Ο στόχος δεν είναι να κερδίσουμε το σεβασμό, το θαυμασμό και την αγάπη όλων, είναι να κάνουμε τον κόσμο να πράξει, να συμμετάσχει, είτε θετικά είτε αρνητικά. Όλα είναι σχετικά, μόνο «το έργο είναι το ζουμί».
 ...Υπάρχουν πολλοί τρόποι να καταστρέψεις την ιδιοκτησία: το να αλλάξεις θα πει να καταστρέψεις- δώσε τζάμπα. Το τζάμπα πράμα είναι το πιο επαναστατικό πράγμα στην Αμερική σήμερα. Τζάμπα χορός, τζάμπα φαΐ, τζάμπα θέατρο (σταθερά), τζάμπα ναρκωτικά, τζάμπα σπίτι και, το πιο σημαντικό, τζάμπα χρήματα. Το θέατρο θα αιχμαλωτίσει την προσοχή της χώρας, η καταστροφή του χρηματικού συστήματος θα τη γονατίσει. Γαμήστε, πραγματικά, τα λεφτά. Κάψτε τα, καπνίστε τα να τη βρείτε, εμπορευτείτε τα, φτιάξτε κιβώτια απ'αυτά στους δρόμους με την επιγραφή "τζάμπα λεφτά, ζητιανέψτε τα, κλέψτε τα και μετά πετάξτε τα {σημείωση: όπως έκανε ο ίδιος ο Hoffman μαζί με συναγωνιστές του μέσα στο...αμερικανικό χρηματιστήριο και πάνω στις κοστουμαρισμένες φάτσες των φρικιών της χρηματοπιστωτικής σκλαβιάς, που τόσο πολύ έχει γονατίσει ολάκερο πλανήτη.}.
...Μη βασίζεστε στα λόγια. Τα λόγια είναι εντελώς μαλακία. Βασιστείτε στις πράξεις - φτάστε μέχρι το τέλος κάθε φορά. Κινηθείτε γρήγορα. Αν το παρατραβήξετε με ένα έργο, γίνεται βαρετό για εσάς και το ακροατήριο. Όταν βαρεθούν, αποσπούν την προσοχή τους. Δεν αφομοιώνουν τις πληροφορίες. Τραβήξτε την προσοχή τους, δόστε μερικά ερεθίσματα και εξαφανιστείτε. Αλλάξτε τη φορεσιά σας χρησιμοποιήστε τα βοηθήματα γύρω σας. Κάθε πρωί αρχίστε να απογυμνώνεστε. Σβήστε το όνομά σας, βγείτε από τη λίστα, περάστε στο περιθώριο. {σημείωση: ο ίδιος επέλεξε να ζήσει για πολλά χρόνια στην "παρανομία"}
...Δεχτείτε τις αντιξοότητες της ζωής, αυτό είναι όλη η ζωή. Περάστε καλά. {σημείωση: γράφει αλλού ότι "αυτό που επιδιώκουμε είναι νέοι τρόποι ζωής. Δεν θέλουμε να μιλήσουμε γι'αυτούς-θέλουμε να τους ζήσουμε"}. Πάνω στον τοίχο του αμερικανικού περίπτερου στη Διεθνή Έκθεση του 1967 είναι κακογραμμένο με φωσφορίζουσα μπογιά το σύνθημά μας: «Είναι καθήκον όλων των επαναστατών να κάνουν έρωτα». Κάντε μαγικά πράγματα. Δολιοφθορές που μοιάζουν ανόητες και πιθηκοπόλεμο. Ο John Roch, που είναι τώρα ο επιτατραμένος διανοούμενος χαφιές στο Λευκό Οίκο {σημείωση ή σχόλιο από εμάς και πάλι: το είδος εκείνο του χαφιέ που δεν αντέχεται με τίποτα και συνάμα είναι τόσο πολύ δημοφιλές και στις παγκοσμιοποιημένες ημέρες μας}, είπε κάποτε ότι αν ο Χίτλερ είχε πιαστεί το 1937, είχε μεταφερθεί στην Τραφάλγκαρ Σκουαίαρ και του'χαν κατεβάσει τα παντελόνια, δεν θα μπορούσε ποτέ να ανέβει στην εξουσία. Κάθε φορά που θα δοκίμαζε να βγάλει κάποιον από αυτούς τους θεαματικούς λόγους, ο κόσμος θα γέλαγε μαζί του γιατί η εικόνα του «Μάιν Φύρερ» με τα παντελόνια γύρω απ'τους αστραγάλους, πάει πολύ.
 Σκεφτείτε το. "

Τα παραπάνω ήταν αποσπάσματα από το "Revolution for the hell of it" (1968, εποχή του πολύ βρώμικου πολέμου του Βιετνάμ), ή "Η επανάσταση για την κάβλα της" μεταφρασμένο από το Δημήτρη Φινινή στα ελληνικά για τις εκδόσεις της Διεθνούς Βιβλιοθήκης. Του Αμερικανού "αναρχοχίππη" Abbie Hoffman, ένας χαρακτηρισμός που πιστεύουμε ότι του ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλον, όπως ήδη γίνεται κατανοητό από τα παραπάνω και θα γίνει ακόμα περισσότερο από τα αποσπάσματα που θα ακολουθήσουν.
 Μια σύντομη αλλά περιεκτική ματιά στα έργα και τις ημέρες του εδώ: Ένας επαναστάτης που τον καύλωνε η επανάσταση! 
 «Youth International Party» ή YIP («Yippie!»): «Οι χίππις μάς αποκαλούνε πολιτικοποιημένους και οι πολιτικοποιημένοι μας αποκαλούνε χίππις. Μόνο η αντίδραση δεν ξεγελιέται και μας βλέπει όπως είμαστε. Το Yippie! δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία πολύ καλή δικαιολογία για κάποιον να εξεγερθεί..»

Ο ίδιος ήταν για ένα διάστημα μέλος της "Νέας Αριστεράς" (όπως την προσδιορίζει) αλλά στη συνέχεια "την απέρριψε ή τον απέρριψε εκείνη". Και είναι λογικό, μια και ήταν από τη φύση του ασύμβατος με κατευθυντήριες άκαμπτες γραμμές και ιδεολογικές "διευκρινίσεις" ή αγκυλώσεις αντί της δράσης και, κυρίως, παραήταν "φευγάτος" και απρόβλεπτος για να ποδηγετηθεί είτε από το "system" είτε από τους "επαγγελματίες της επανάστασης" (εδώ χαμογελάμε με νόημα!). Στο εν λόγω βιβλίο αποκαλεί, μάλιστα, την ιδεολογία "αρρώστια του μυαλού" και το κίνημά του το προσδιορίζει, μισοαστεία μισοσοβαρά,  ως "χορό"!

 Τα όσα αποσπάσματα παραθέτουμε, διόλου απίθανο να προκαλέσουν έντονη δυσαρέσκεια (ή...φρίκη!) σε...τέτοιου είδους απαρέγκλιτους από την "κεντρική γραμμή" ιδεολόγους, σε πλήρως αντιερωτικούς "ινστρούχτορες" και σοβαροφανείς, βλοσυρούς "επαγγελματίες" (σαν κάτι πορτρέτα των "πατέρων" της Οκτωβριανής Επανάστασης που ο Στάλιν μετέτρεψε οριστικά σε αντεπανάσταση)  ή σε γραφικούς ζηλωτές της μαρξιστικής θρησκείας (που τόσο πολύ τους λείπει το επαναστατικό στοιχείο του ανατρεπτικού και εμπνευσμένου χιούμορ).
 Αλλά και να ενοχλήσουν σφόδρα ή να προκαλέσουν πολύ στενάχωρη αίσθηση σε κάτι φιλήσουχους και νομιμόφρονες "νοικοκυραίους", "ανθρώπους του έντιμου μόχθου οι οποίοι κοιτάνε μόνο τη δουλειά τους", (Γαμημένε νοικοκυραίε. Δεν θα είμαι ψύχραιμος πια μαζί σου. ), που οχυρώνονται σαν τους τυφλοπόντικες μέσα στα λαγούμια πολιτικών κελιών. Αυτά τα οποία τους εξασφαλίζουν μια ψυχαναγκαστικά επιβαλλόμενη "ανάγκη" (Μια αιμοδιψής σκιά που στοιχειώνει την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο -  Τρομοκρατία: Το υπερόπλο της Δύσης ) για "ασφάλεια" σε βάρος των όποιων εναπομεινουσών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Πάνω:η εξέλιξη της "μπατσοκολεξιόν"  μέσα στις δεκαετίες και το προφίλ της σύγχρονης στρατιωτικοποιημένης αμερικανικής αστυνομίας, για την καταστολή oλοένα πιο συχνών διαδηλώσεων έως και εξεγέρσεων μέσα σε αστικά κέντρα. Η Police που φαίνεται να ζήλεψε λιγουλάκι τον ήρωα της sci-fi ταινίας Robocop. To 1968, ο ουκ ολίγες φορές συλληφθέντας και δεχόμενος την ανάλογη αστυνομική "περιποίηση" Αbbie Hoffman έγραφε ότι "στην πραγματικότητα, όλες οι στολές είναι εχθροί, μια προέκταση του μηχανικού τρόπου ζωής κι εφ'όσον οι στολές των μπάτσων περιλαμβάνουν κλομπ, χειροπέδες, όπλα κλπ. είναι ιδιαίτερα μισητές στολές". Πού να ζούσε σήμερα να έβλεπε τα παραπάνω "μεγαλεία"...

Επειδή, όμως, ουδόλως μας απασχολεί αν φρίττουν οι μεν ή αν νιώθουν άβολα οι δε, συνεχίζουμε κάποια "καυλωμένα αποσπάσματα" απ' το εκπληκτικό βιβλίο του Ηοffman, και συγκεκριμένα από μια φανταστική συνέντευξη στον...εαυτό του (οι επισημάνσεις με χρώμα είναι δικές μας):

" - ... όλα τα αγαθά και οι υπηρεσίες (θα έπρεπε) να είναι τζάμπα;
-Ακριβώς. Αυτό θα μας παρείχε η τεχνολογική επανάσταση αν δτην αφήναμε ανεξέλεγκτη. Αν σταματούσαμε να προσπαθούμε να την ελέγξουμε.
- Τι την ελέγχει;
- Η κερδοσκοπία, φαντάζομαι. Η προσκόλληση στην ιδιοκτησία. Ένας στόχος που έχουμε είναι να ξεχωρίσουμε την έννοια της παραγωγικότητας από τη δουλειά. Η δουλειά είναι "φράγκα". Η δουλειά είναι αναβολή της διασκέδασης. Η δουλειά γίνεται πάντα για κάποιον άλλο: το αφεντικό, τα παιδιά, το γείτονα. Η δουλειά είναι ανταγωνισμός. Η δουλειά συνδέθηκε με την παραγωγικότητα για να υπηρετήσει τη Βιομηχανική Επανάσταση. Πρέπει να διαχωρίσουμε αυτά τα δυο. Πρέπει να καταργήσουμε τη δουλειά και την κακομοιριά που αντιπροσωπεύει.
{σχόλιο:  η "δουλειά", όπως την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος της μη αυτόνομης ύπαρξης και της απώλειας της δημιουργικότητας και της αλλοτρίωσης σε σχέση με τον εαυτό και τον Άλλον, διαφέρει από τη "δουλεία" μόνο στον τόνο! Οπότε, υπό τις υπάρχουσες τρισάθλιες "εργασιακές" (και κοινονικοπολιτικές γενικότερες) συνθήκες, το σύνθημα "δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά" ακούγεται συχνά στα αυτιά μου ως απαίτηση για μόνιμη και σταθερή...δουλεία, με την αποπροσανατολιστική, ύπουλη ετικέτα "εργασία"! απόσπασμα από το "Untitled" }
- Δεν νομίζεις ότι ο ανταγωνισμός οδηγεί στην παραγωγικότητα;
- Νομίζω, ότι αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης αλλά δεν ωφελεί μελλοντικά. Ο ανταγωνισμός οδηγεί επίσης στον πόλεμο. Η συνεργασία θα είναι ο κινητήριος παράγων σε μια ελεύθερη κοινωνία. Πιστεύω ότι η συνεργασία είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο πνεύμα. Ο ανταγωνισμός μάς έχει μπολιαστεί από το κατεστημένο, την καπιταλιστική οικονομία, τη θρησκεία, τα σχολεία. Οποιοσδήποτε θεσμός αυτής της χώρας, σκέφτομαι, προβάλλει τον ανταγωνισμό.

[...]
-...Ημουν κάποτε στη "Νέα Αριστερά αλλά την απέρριψα. Ή μπορεί να με απέρριψε. Διαφέρουμε σε πολλά πράγματα.

- Σαν τι; - Διασκέδαση. Θεωρώ την διασκέδαση και τον ελεύθερο χρόνο πολύ ευχάριστα. Δε γουστάρω την ιδέα ενός κινήματος βασισμένου στη θυσία, την αφοσίωση, την υπευθυνότητα, το μίσος, τη ματαίωση και την ενοχή. Όλα αυτά τα καταθλιπτικά πράγματα. Θα'λεγα: κοίταξε, αν θέλεις  να κάνεις περισσότερη πλάκα, αν θες ν'αράζεις περισσότερο, αν θες να τη βρίσκεις με φίλους, αν θες μια διέξοδο για τη δημιουργικότητά σου, τότε παράτα το σχολείο, άσε τη δουλειά σου. Εξεγέρσου και βοήθα να κτιστεί η κοινωνία που θέλεις και υπερασπίσου την. Μην προσπαθείς να οργανώσεις τους άλλους αλλά τον εαυτό σου. Άρχισε να ζεις το όραμά σου. Για παράδειγμα, πριν μερικά βράδια ήμουν σε μια συγκέντρωση φιλειρηνιστών. Ψώνιο μουσική, φωτισμοί, φίλοι τριγύρω. Ήταν ωραία. Μερικά από τα φράγκα που μαζεύτηκαν θα πάνε για τη διοργάνωση συναθροίσεων στις οποίες οι ομιλητές θα βγάζουν βαρετούς πολιτικούς λόγους. Ο κόσμος το θεωρεί κωλυσσιεργία αλλά αυτή είναι η θυσία για να ξεφύγουμε από την κατάσταση που έχει σχέση με την πολιτική. Το ζήτημα είναι, ότι κανείς δεν ακούει τις πολιτικές δηλώσεις. Στο Σικάγο θα κάνουμε ένα τεράστιο ανοιχτό φεστιβάλ μουσικής. Θα κάνει τρομερή εντύπωση αν μπορέσουμε να προβάλλουμε τις ιδέες μας, μη χάνοντας και τη διασκέδαση. Όταν λέω διασκέδαση, εννοώ μια εμπειρία τόσο υψηλή, που ενεργοποιείς όλη σου την κρυμμένη δύναμη. Γίνεσαι ΖΩΗ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Η πολιτική ασχετοσύνη είναι πιο αποτελεσματική από την πολιτική σχετικότητα.

-Ποιο μέσο επικοινωνίας σου αρέσει πιο πολύ;
-Το να κάνω έρωτα. "

 {...αν μια "επανάσταση" είναι αντιερωτική, σαν γεροντοκόρη αγέλαστη, ανιαρή, σκυθρωπή, γεμάτη σύνδρομα που τα βαφτίζει "αναγκαία κακά" και "θυσίες", είναι καταδικασμένη να ξεπέσει στην αδιαλλαξία, στο νοσηρό φετιχισμό, στην ακαμψία, στην παρανοϊκή εχθρικότητα εναντίον εχθρών και φίλων, στην προδοσία των αρχικών της διακηρύξεων και να αποτελέσει και ένα πολύ κακό παράδειγμα για την επόμενη "επανάσταση"  από το "Untitled"}
Γιατί επανάσταση ή καλύτερα εξέγερση σημαίνει (ή καλό είναι να σημαίνει) και γιορτή!

Πες τα κι εσύ Ένοικε: Οι στρατευμένοι και οι εξεγερμένοι..