O κόσμος αλλάζει με τόσο γρήγορους ρυθμούς που ίσως νιώθεις ότι όχι μόνο δεν τον προλαβαίνεις, αλλά και ότι σου την έχει στημένη στη γωνία! Και μαζί του αλλάζουν όλες εκείνες οι έννοιες και οι αξίες που προκύπτουν από αυτές. Δεν μιλάω για διάφορα ιδεολογικά πρόσημα, αυτά έχουν από καιρό καταντήσει ξεχειλωμένα από το τράβηγμα λαστιχάκια ή άδεια κελύφη που ξέβρασαν τα κύματα των ανθρώπινων επινοήσεων στην άγονη και αποκαρδιωτικά επίπεδη στεριά. Μιλάω για εκείνες τις αξίες που αποτελούν εργαλεία προς ναυτιλομένους και πολύτιμους χάρτες, ώστε αυτοί να μη χάνουν τη ρότα τους μέσα στους τρομαχτικούς ωκεανούς της Ύπαρξης και τα σκαριά τους να πέφτουν πάνω σε σκοπέλους και ξέρες βουλιάζοντας αύτανδρα. Αξίες που έχουν αλλάξει τόσο μα τόσο πολύ, που δυσκολεύεται κανείς να τις αναγνωρίσει πια, να τις κατανοήσει, να τις προσδιορίσει, να τις εισπνεύσει.
Όπως, ας πούμε, η ελευθερία. Ποιος μπορεί πια να πει τι είναι ελευθερία; Τι πραγματικά σημαίνει ελευθερία κινήσεων, έκφρασης, επιλογής...Σίγουρα όχι αυτά τα ελεγχόμενα πακέτα μέσα σε καθορισμένα όρια επιλογών, οι ετοιματζίδικες "λύσεις" που αποκαλούνται...ελευθερία επιλογών! Όχι, όχι! Το κόλπο είναι τόσο ωμά όσο και αριστοτεχνικα στημένο ώστε να νομίζεις ότι τελικά είσαι...ελεύθερος! Τόσο όσο θέλουν αυτοί να νομίζεις ότι είσαι. Τόσο όσο σου επιτρέπουν αυτοί που έθαψαν την ελευθερία. Κάτω από επικαλύψεις παραχάραξης και ευτελισμού, μέσα σε συμφωνίες εθελοντικής παράδοσης, ακόμη και του τρεμάμενου ειδώλου της, σε αυτούς που ξέρουν καλύτερα από εσένα τι χρειάζεσαι εσύ! Και το τελευταίο που χρειάζεσαι είναι η...ελευθερία!
Αλλά...
Η ελευθερία είναι αέρας που ταράζει τη νηνεμία! Είναι σκάλα προς τα πάνω, προς έναστρα στερεώματα όταν ο κόσμος μοιάζει να γκρεμίζεται σε σκοτεινές αβύσσους! Είναι πτήση έξω και πάνω από τέλματα και ψέματα και φυλακές ασφαλείας. Είναι κραυγή μέσα στη σιωπή! Είναι το βήμα των γενναίων στο Άγνωστο, σ'εκείνο το σημείο όπου οι υπόλοιποι λουφάζουν στα οικεία εδάφη τους σκιαγμένοι και γεμάτοι φθόνο. Είναι το γέλιο της χαράς και το αρχεγονο τραγούδι της έκστασης κόντρα στο πένθος εκείνων που φοβούνται να ζήσουν. Είναι η μοναξιά του σχοινοβάτη που δεν χρειάζεται κοινό να τον χειροκροτήσει. Είναι το παραλήρημα του "τρελού" που ενοχλεί τις βεβαιότητες του "λογικού". Είναι η ευγενική άρνηση του ιθαγενή να δεχτεί ως προσφορά φιλίας τα μπιχλιμπίδια του ένοπλου εισβολέα, με τον σταυρό στο άλλο χέρι. Είναι η φυσική μαγεία του σαμάνου απέναντι στην αφύσικη αυτοματοποίηση και ιδρυματοποίηση του "πολιτισμένου". Είναι ο Βίλχελμ Ράιχ που γράφει το "Άκου ανθρωπάκο" λίγο πριν το μισάνθρωπο σύστημα ρίξει τον πραγματικό Άνθρωπο στη φυλακή να σαπίσει. Είναι ο Θερβάντες που μέσα από τη φυλακή γράφει τον Δον Κιχώτη. Eίναι ο Πολεμιστής του Καστανέντα και του Δον Χουάν που ξεγελάει το φοβερό Αετό. Είναι το τέλος των -ισμών και η αρχή των Ανθρώπων. Είναι το άνθος που ξεπετάγεται απ΄τις στάχτες. Είναι το δέντρο που έγινε από μόνο του ένα μικρό δάσος και δεν χωράει άλλο μέσα στο δάσος. Είναι τα θεμέλια που κανένα οίκημα δεν μπορεί χωρίς αυτά να στεριώσει. Είναι η Κίνηση που τη σκόνη της εισπράττει (αν είναι σε θέση και γι'αυτό) η υποχόνδρια, γλιτσιασμένη, εμβρόντητη ακινησία. Είναι η Σπίθα που δίνει πνοή και νόημα στην Αγάπη. Και είναι η μόνη και πραγματική εν ζωή ανάσταση του "νεκρού", ο οποίος όταν ανοίγει (ξανά) τα νέα του μάτια νιώθει το δέος να τον ενσωματώνει στις δίνες του, χωρίς να ισχυρίζεται πράγματα και θαύματα για τον εαυτό του, να ιδρύει σχολές και συστήματα και να δημιουργεί ποίμνια στο όνομά του...
Είναι αυτό που μπορείς να γίνεις αλλά δεν στο'πε κανείς ή το ξέχασες στο δρόμο της "ωρίμανσης" και "προσγείωσης" στην "πραγματικότητα" (τους). Γιατί ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σημαίνει πάνω απ'όλα Α-λήθεια! Δηλαδή να μην ξεχνάς (ίσως αυτό που πάντα γνώριζες βαθιά μέσα στον πυρήνα σου)!
Αντέχεις;
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου