ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019

Παρανοϊκοί και "αιρετικοί"...



" Even the most primitive of societies have an innate respect for the insane." - The Motorcycle Boy
 "Aκόμα και οι πιο πρωτόγονες κοινωνίες έτρεφαν έναν έμφυτο σεβασμό για τους παρανοϊκούς"
Ατάκα από την περίφημη ταινία Rumble Fish του Φράνσις Φορντ Κόππολα, του 1983

Είμαστε παρανοϊκοί.
Δεν χάνουμε πολύτιμο χρόνο μπροστά σε smart τηλεοράσεις και αναλύσεις "ειδικών" της παγκοσμιοποιημένης-χρηματοπιστωτικής-ψευδοεπιστημονικής-μηχανορράφας κοντής ψωλής. Προτιμούμε να εκπαιδευόμαστε στην οπισθοδρομική διαπροσωπική επαφή, θα καταργήσουμε και τα κινητά, θα γκρεμίσουμε και τoυς πύργους της ακτινοβολίας θανάτου με τον εύηχο τίτλο 5G. Θα επικοινωνούμε καλλιεργώντας την έμφυτη τηλεπάθεια μας, θα εξασκηθούμε εντατικά στα σήματα καπνού που θα υψώνουμε με δικής μας έμπνευσης τελετουργικές κινήσεις πάνω από τα φλεγόμενα οδοφράγματα της καρδιάς και του μυαλού μας. Όταν η κανονικότητα στέλνει τους επαγγελματίες μπράβους της και τους "αναμορφωτές" και τους χρήσιμους ηλιθίους της για να μας θυμίσουν πως η σιωπή και επιθυμητή στραβομάρα που συνοδεύει τα κάτεργα των αποκαρδιωτικά εξαγορασμένων ημερών είναι το μόνο μας πεπρωμένο.

Ω! Είμαστε τόσο παρανοϊκοί!
Δεν είμαστε εθισμένοι στη ναρκοκουλτούρα του φυσικού και ψηφιακού χρήματος. Θα καίμε τις κάθε απόχρωσης και "χρησιμότητας" κάρτες, τα κουπόνια προσφορών των σουπερ-μάρκετς, τις διαφημίσεις των  «Black Friday», τα ειδοποιητήρια εξώσεων ή κατασχέσεων σπιτιών, τα εισιτήρια εισόδου σε παραλίες, τα εισιτήρια μετακίνησης μας (δηλαδή της επί χρήμασι επαφής μεταξύ μας) μέσα στις πόλεις κι έξω από αυτές, τα τραπεζικά σημειώματα, τα στιχάκια των δακρύβρεχτων πατριωτικών εμβατηρίων. Θα στήσουμε τα δικά μας γαλατικά χωριά σε πείσμα της κάθε αυταρχικής αυτοκρατορίας, θα ανταλλάζουμε ιδέες και προϊόντα που φτιάχνουμε με τα δικά μας χέρια που γίνονται και πάλι επιδέξια και που θα μάθουμε να καλλιεργούμε στα γόνιμα και πάλι χώματα των εκτάσεων που καταλαμβάνουμε και αν χρειάζεται θα υπερασπιζόμαστε. Θα αντικαταστήσουμε τις πινακίδες των "απαγορεύεται η είσοδος σε όλους" με το "επιτρέπεται η είσοδος και η αλληλεπίδραση σε όλους όσους δεν είναι ρομπότ". Κάτι σαν την ιντερνετική προειδοποίηση που περιμένει ανάλογη ανταπόκριση του χρήστη : "Απόδειξε ότι δεν είσαι ρομπότ". Αυτό που αποδεικνύεται με απλή παρατήρηση δίχως την εθελοτυφλία,, αυτή που απολογείται στο ιδεολογικό φέσι ή στη μαντίλα ή στο κιπά ή το σταυρό στο στήθος και το μυαλό ή στην αποστήθιση εδαφίων από εγχειρίδια οδηγιών ζωής και περιχαράκωσης της σκέψης.

 Κουβαλάμε καντάρια παράνοιας!
Γελάμε με την καρδιά μας... μπροστά στις εκδηλώσεις λατρείας των πιστών οπαδών προς τους εκδικητικούς, μισάνθρωπους, σαδιστές θεούς τους, γιατί γνωρίζουμε πως η μόνη πίστη που κάνει τη διαφορά σε έναν αποστεωμένο κόσμο "απίστων" είναι η πίστη στον εαυτό μας και τις αστείρευτες δυνατότητές του. Θέλουμε να τον σεβόμαστε και να μας σέβεται, όχι να συναινούμε στη δουλεία του κι αυτός να μας περιφρονεί βαθιά και να μας σαμποτάρει σε κάθε σκίρτημα ελευθερίας και να προσποιούμαστε πως δεν καταλαβαίνουμε από πού προέρχεται το πιο βαθύ σκοτάδι στη ζωή μας

Είμαστε τελικά παρανοϊκοί. Και πρωτόγονοι. Και σπηλαιάνθρωποι που ανάβουμε φωτιές για να κρατήσουμε μακριά τα δίποδα θεριά. Και αντισεξιστές που όμως δεν καταργούμε την εκδήλωση της θηλυκότητας και δεν δαιμονοποιούμε τον ερωτισμό της μέθεξης που οδηγεί στην απελευθέρωση του σμιξίματος των σωμάτων. Είμαστε και από τη φύση μας πνεύματα αντι-λογίας απέναντι σε σάπια λόγια, πένθιμες δικαιολογίες, ιδεολογικά παραληρήματα που θέλουν να μας στρατολογήσουν στην όλο και πιο παγκοσμιοποιημένα, ΜΚΟαρεστά, πολιτικά (και άρα ανησυχητικά ύποπτα για εμάς τους μουρλούς) ορθή "αντι" -φιλοσοφία τους και σε κάθε είδους φληναφήματα. Βεβαίως και είμαστε πνεύματα ανησυχίας την ώρα κοινής ύπνωσης και πνεύματα που δεν διαχωρίζουν τη διάνοια του πνεύματος και τις ιδέες από την ορμή της ζωής και της ευαίσθητης διάνοιας του σώματος.


Αν εσείς θέλετε να μας περιορίσετε μέσα σε προσδιορισμούς που συνάδουν με τη θρησκευτικού τύπου εκπαίδευσή σας μέσα σε οικογένειες-φάμπρικες παραγωγής συντηρητικών δομών και (κρυφο)εξουσιαστικών ιδεολογιών, σε φημισμένα και μη νεοταξίτικα εκπαιδευτικά ιδρύματα και κατηχητικά και μέσα σε εκκλησιαστικού τύπου κομματικά-ιδεολογικά στασίδια...τότε μπορείτε να μας σταμπάρετε και σαν "αιρετικούς".  Κι αν το επόμενο βήμα είναι να στηθεί η πυρά...η κάθε είδους και τύπου πυρά...τότε την πατήσατε! Μας αρέσουν και μας οι φλόγες! Διατηρούνε πρωτίστως την καρδιά αναμμένη και θερμή...


ανιχνευτής


  ΜΗΠΩΣ Η ΤΡΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η "ΛΟΓΙΚΗ" ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ, μήπως;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου