ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019

Σοφιστεία, Ψέμα και Αλήθεια


Είμαι οπαδός της Λογικής. Πιστεύω ότι η Λογική, απελευθερωμένη από το συναίσθημα, είναι το ισχυρότερο εργαλείο και όπλο του Ανθρώπου. Μέχρι κάποιο όριο όμως.
Οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι ασχολήθηκαν πάρα πολύ με το θέμα της Λόγου και του Πνεύματος, έφτασαν στο σημείο να ανακαλύψουν τη λεγόμενη "Σοφιστεία", δηλαδή την τέχνη να μπορούν με το λόγο και τη λογική να αποδεικνύουν τα πάντα, και να αποδεικνύουν ό,τι ήθελε ο καθένας τους να αποδείξει.
Οι Σοφιστές δικαίως απέκτησαν κακό όνομα. Αλλά δεν έλεγαν ψέματα! Είχαν όντως ανακαλύψει ότι η λογική όλα μπορεί να τα δικαιολογήσει και σε όλα να προσδώσει "αλήθεια"!
Πώς όμως συνέβαινε αυτό το παράξενο φαινόμενο; Πώς γίνεται να μπορούμε να αποδείξουμε τα πάντα, άρα και τα ψέματα; Δεν είναι αυτό κάτι που έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με αυτό που ονομάζουμε "αλήθεια", που όλοι μας θεωρούμε ότι είναι μόνο μία;

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

" Να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στους ενεργειακούς σχεδιασμούς. Να αυξήσουμε το κόστος για κράτος και εταιρείες. "


Ένα σημαντικό άρθρο (γράφτηκε στα τέλη του περασμένου Γενάρη), σχετικά με το μείζον και ζωτικό για όλους ζήτημα της ενέργειας, ένα ζήτημα με πολύ μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις! Κι ένα project το οποίο έτσι όπως το απεργάζεται το ελληνικό κράτος, σε στενή φυσικά εξάρτηση από τις πολυεθνικές εταρείες και τα πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, θα έχει διόλου αμελητέες συνέπειες όσον αφορά τη ζωή των τοπικών πληθυσμών και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Κάτι που σημαίνει ότι η ενοποιημένη αντίδραση από τα κάτω μάλλον αποτελεί μονόδρομο..!
 

 <-- η οικοπεδοποίηση της χώρας-πίτας για "βουλιμικούς (ή "στρατηγικούς" κατά το πολιτικά ορθό) επενδυτές"



Να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στους ενεργειακούς σχεδιασμούς. Να αυξήσουμε το κόστος για κράτος και εταιρείες.

" στην Αλβανία υπάρχουν μέρη που έχουν λεηλατηθεί από τις εξορύξεις πετρελαίου και περιοχές που οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιουν νερό επειδή έχει ανακατευτεί το πετρέλαιο με το νερό μετά από την εξόρυξη"

Δεδομένου του ότι ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός/αυτοοργανωμένος χώρος δεν ασχολείται συστηματικά με τους ενεργειακούς

παραμύθι για μεγάλους


παραμύθι για μεγάλους
[maryman] 

Γκρι άτομο χωρίς πρόσωπο. Γκρι άτομα χωρίς πρόσωπα συνθέτουν τη ζωή τους έχοντας στο χέρι πλαστικό και μέσα την υγρή μιζέρια τους. Πετούν το υγρό στο έδαφος και ξεφυτρώνουν μεταλλαγμένα κτήρια. Μπάζα, μπετόν, κολώνες, σιδερόβεργες, δωμάτια-κλουβιά, ασανσέρ- κινούμενα κλουβιά σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τζαμαρίες με περιορισμένη θέα. Ενέργεια, χρήμα, χρόνος. Το άτομο χωρίς πρόσωπο σπαταλάει όλα του τα μέσα. Βλέπει τα κτίρια να μεγαλώνουν, να τον ξεπερνούν και νιώθει με τη σειρά του να ξεπερνά τον εαυτό του. Κτίρια ψηλά κρύβουν τον ήλιο, τον νίκησε. Φώτα και επιγραφές νέον δίνουν την αίσθηση της μέρας, διέλυσε το σκότος. Έντονα χρώματα παντού, ξεπέρασε τη φύση. Όλα κινούνται σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Φανάρια αλλάζουν χρώματα,

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Η μαγεία της προκλητικής ελευθερίας




Ακούγοντας αυτά τα λόγια του κ. Δανέζη, που τόσο εκτιμούμε, μου έρχεται -κάτι σαν κομμάτι, ίσως κι ως προέκταση των όσων θίγει- μια λέξη:
"Aκρασία": το να γνωρίζεις, να αναγνωρίζεις το σωστό, αλλά να καταλήγεις στο να επιλέγεις το εν γνώσει σου λάθος! Τη λάθος στάση, θέαση και πράξη ή το να μην πράττεις τίποτα εκεί που κάτι θα μπορούσες να κάνεις, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, κάτι! Οι άνθρωποι - οι κατά πολύ περισσότεροι;- έχουν γίνει "ακρατείς".. Δυσκολεύονται ή αρνούνται να πράξουν, αν και μέσα τους γνωρίζουν, ξεχωρίζουν, αναγνωρίζουν, αλλά κωλύονται, δειλιάζουν ή απλώς επιλέγουν να συρθούν πίσω από το αντικειμενικά λάθος, γίνονται δέσμιοί του, το αναπαράγουν. Ή απλώς συναινούν, το αποδέχονται ως μη αναστρέψιμη πραγματικότητα.."Ακρασία" στην προσωπική, την κοινωνική κι επαγγελματική, τη δημόσια και πολιτική ζωή. Ένα συλλογικό ασυνείδητο βεβαρυμένο από τέτοιες δυσαρμονικές δονήσεις.
 Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι άνθρωποι εθελούσια κλεισμένοι σαν κατάδικοι στον μικρόκοσμο της κακομοιριάς τους και της εσωτερικής αγανάκτησης δίχως όμως αντίκρισμα στην ευρύτερη μεγάλη εικόνα της δυστοπίας, ενδίδουν και υποτάσσονται τελικά στο είδωλο που τους τρομάζει στον καθρέφτη.
 Εθελοτυφλώντας, παραχαράσσοντας έννοιες και νοθεύοντας ερμηνείες, βλάπτοντας τόσο τον ίδιο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους.
Αυτο-καταστροφικοί, με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά να καθρεφτίζουν τη μαυρίλα έσωθεν κι έξωθεν, μετατρεπόμενοι σε διάφορες εκφυλισμένες εκδοχές αυτού που θα'πρεπε να απέχει παρασάγγας από τις μορφές που τελικά υιοθετεί: Σε αλλόκοτες σκιές και φαντάσματα, σε σταβλιζόμενα ζώα, σε φοβισμένα θεριά και φοβισμένα εξημερωμένα κοπάδια, σε δυσλειτουργικά όντα και μόνο με τη γνώση του θανάτου που προκαλεί τη ματαιοδοξία και τη ματαιότητα των πόθων τους και της αλαζονίας του κατεστημένου και των σειρήνων του. Σε υστερικά πλάσματα λόγω ανασφάλειας και δυστυχισμένα ανθρωπάκια λόγω της πλεονάζουσας, υπερελεγκτικής ασφάλειας. Σε ασθενείς που ζητούν απεγνωσμένα θεραπεία στην απόκτηση τεχνολογικών λαμπιονιών, στην αέναη κατανάλωση ακόμη κι αν τους είναι αχρείαστη ή επιζήμια για την τσέπη τους. Σε επαναστάτες πάσχοντες από "κινητικά προβλήματα" και με δεκανίκια τις ανακυκλούμενες προκαταλήψεις και την αδιαλλαξία, σε στρατιωτάκια που εκτελούν πειθήνια διαταγές επικίνδυνα βλακών, σκοταδόψυχων, αποκρουστικών ανωτέρων. Σε αλυσοδεμένους σκλάβους που αγαπάνε την ασφάλεια της οικειότητας των αλυσίδων τους. Σε θύματα περιοριστικών και ανήλιαγων ορισμών, σε υπερήφανους ημιμαθείς που υπερασπίζονται την ημιμάθεια και στην ουσία την -ηθελημένη- άγνοιά τους με σθένος όταν τρίζουν τα θεμέλιά της..

 Κι εδώ βρίσκω μια υπερβατική σύνδεση στα λόγια του αινιγματικού καλλιτέχνη, μεγάλου εξερευνητή του αχανούς χαοτικού σύμπαντος που λέγεται ασυνείδητο, του πρεσβευτή της απόλυτης ελευθερίας πάνω από κάθε ρευστή πραγματικότητα που διεκδικεί θέσφατη παγίωση. Του Μάγου Όστιν Όσμαρ Σπέαρ (1886-1956):

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

«Ζώντας μέσα σε ένα χάρτη του Σύμπαντος»




" Διάλεξη- Συζήτηση του Δρ Μάνου Δανέζη, Αστροφυσικού, μέλους του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Ζώντας μέσα σε ένα χάρτη του Σύμπαντος» στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου – στη Θεατρική Σκηνή Αλίμου «Κάρολος Κουν», τη Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019 και ώρα 19:00. Η συμμετοχή ήταν δωρεάν.
Η πρώτη διάλεξη μιας σειράς τριών διαλέξεων με γενικό τίτλο, «Τα λίγα που θυμάμαι». Οι τρεις αυτές διαλέξεις αν και αυτοτελείς, αποτελούν έναν ενιαίο θεματικό κύκλο γνώσης . Μέσα σε αυτό τον κύκλο, αν και τα θέματα είναι φαινομενικά ανεξάρτητα, η κάθε μία ομιλία είναι συνέχεια της προηγούμενης και ένα ουσιαστικό βοήθημα κατανόησης της επόμενης. Αυτό σημαίνει ότι αν και ο κάθε ακροατής μπορεί να κατανοήσει ξέχωρα την κάθε διάλεξη, για να έχει μια ολοκληρωμένη άποψη για μια σειρά σύγχρονων επιστημονικών θεμάτων τα οποία ενδιαφέρουν τον σύγχρονο Άνθρωπο, θα προτείναμε να παρακολουθήσει και τις τρεις. Η ηλεκτρονική διεύθυνση του ppt της διάλεξης είναι: https://youtu.be/7F1lEM0tAhY 

Ακόμη από τον, σπουδαίο επιστήμονα και άνθρωπο, Μάνο Δανέζη:

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Psychotherapy

Αν σιχάθηκες να νιώθεις σαν πόρνη με γραβάτα που πουλιέται και πηδιέται δίχως έστω και μια ιδέα να το ευχαριστιέται...
Αν το μάτι πια αλλόκοτα γυαλίζει στον υπέρ πάντων αγώνα να εξελιχθείς επαγγελματικά...
Αν σιγά-σιγά διαπιστώνεις οικειότητα περίεργη με συμπαθείς εκπροσώπους του θαυμαστού κόσμου των ζώων: κότες, μουλάρια, γουρούνια...

Τότε πόσο πια θα ήτανε κακό να τα γαμήσεις όλα; Αν, ας πούμε ρε παιδί μου, τα έκανες όλα γυαλιά-καρφιά;
Να παίξεις και ξύλο, αν προκύψει, με αφεντικά ακόμα και με κάποιους ίσως συναδέλφους...
Μήπως λειτουργούσε  κομματάκι θεραπευτικά;

(Εγώ πάντως στα'χα πει: Στο βωμό μιας καριέρας)


THEN...NOW..!


Mussolini’s Fascist Headquarters, Rome, 1930s

Μέσα από τη Σκιά στο Φως...

"Για να βγεις μέσα από μια έρημο πρέπει να τη διασχίσεις" Σύνθημα σε τοίχο


Η πολυπλόκαμη Σκιά της μεγάλης συνωμοσίας ενάντια στη συνείδηση, στην αντίληψη, στην ανεξαρτησία του πνεύματος, στην ακεραιότητα του μυαλού και του σώματος. Η σκιώδης (μα πέρα για πέρα ακμαία και καλπάζουσα) κυριαρχία της τυφλότητας χάριν της φαυλότητας, της διαρκούς προδοσίας, της μηχανορραφίας, της τιποτολογίας και της παγωμένης κενότητας της κοινωνίας του θεάματος και του "Homo Techno Freak", της ανελευθερίας που μασκαρεύεται στο αντίθετό της προς μαζική κατανάλωση, της θανάσιμης απληστίας, των φονικών πλοκαμιών του κέρδους, της επιβραβεύσιμης παθητικότητας, της πολιτικά ορθής α-νοησίας, της αντιεξελικτικής αυτοματοποίησης, της επέλασης του Φόβου και των τραυμάτων σε ψυχή και σώμα...

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019

" ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΤΙΤΙΒΙΖΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ 4ου ΡΑΪΧ "

(Σύνδεση και με αυτό από τον Ένοικο : Ψήνεται η "απελευθέρωση" της Βενεζουέλας;)

To υπέροχο σκίτσο του Τάσου Αναστασίου για την Βενεζουέλα...

 Στις 22 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τη Wall Street Journal, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς τηλεφώνησε σε κάποιον κύριο Γκουαϊντό και του έδωσε το πράσινο φως να αυτοανακηρυχθεί πρόεδρος. Σύμφωνα με το Associated Press, στα μέσα Δεκεμβρίου, είχε προηγηθεί η μυστική μετάβαση του ίδιου κυρίου στην Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον Τζον Μπόλτον. Είχε ξεκινήσει η προσπάθεια επιβολής ενός "βελούδινου" φαινομενικά πραξικοπήματος εναντίον του λαού της Βενεζουέλας, το οποίο όμως αν επικρατήσει τελικά, θα μοιράσει πολύ πόνο, και τόνους αίματος που κουβαλάει στις αποσκευές του. 

 Εδώ και αρκετά χρόνια, το παγκόσμιο ιερατείο της νέας τάξης με πρώτο βιολί φυσικά τις ΗΠΑ, είχε βάλει στο στόχαστρο την Βενεζουέλα. Όταν ο Τσάβες το 1998 ανέβηκε στην εξουσία και εξήγγειλε την Μπολιβαριανή επανάστασή του, η Βενεζουέλα πρωτίστως για τους Αμερικάνους, έγινε ένα εύγεστο φρούτο (πετρέλαια) το οποίο είχαν χάσει μέσα από τα χέρια τους. Σύγκαιρα και ένα πυώδες σπυρί που απειλούσε να "μολύνει" ολόκληρη την Λ. Αμερική. Η μαύρη

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019

Χαοκρατία


~ bits and pieces από το Psybermagick του Pete Carroll

Μας πήρε δύο εκατομμύρια χρόνια για να εξελίξουμε την πολιτική επιστήμη από το επίπεδο των πιθηκίσιων φιλονικιών στο επίπεδο κατανόησης ενός εξάχρονου παιδιού.

Στην αυγή του νέου αιώνα, η ερώτηση «Τι θα διαδεχτεί την δημοκρατία» φαίνεται τόσο αδιανόητη όσο ήταν η ερώτηση «Τι θα διαδεχτεί τον μονοθεϊσμό» τον 14ο αιώνα.

Ποιος μπορεί να σκεφτεί κάποια πρόοδο, κάποια εξέλιξη, πάνω στο λιγότερο κακό από όλα τα πολιτικά συστήματα που έχουν δοκιμαστεί μέχρι τώρα;

Το πρόβλημα:
1. Πρέπει να μετακυλήσουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης, καθώς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.
2. Κανένας ο οποίος θέλει πολιτική δύναμη δε θα πρέπει να την έχει.
3. Οι εκλεγόμενοι πολιτικοί διατηρούν τη δύναμή τους με το να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Stasis quo και άρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποστασιοποιημένα και να χρησιμοποιήσουν τη γνώση που πιθανώς να έχουν αποκτήσει με την πολυτέλεια του χρόνου που έχουν.
4. Εκλεγόμενα σώματα μεταθέτουν το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής τους σε άτομα τα οποία συμπεριφέρονται σαν μονάρχες και στη συνέχεια ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο και την ενέργεια τους σε ενδοπολιτικές συγκρούσεις προσπαθώντας να διατηρήσουν τη δύναμή τους.

Αν έχουμε οποιαδήποτε πίστη στις στοχαστικές αρχές στις οποίες χρωστάμε την ύπαρξη και την πραγματικότητά μας, τότε ίσως οφείλουμε να διαλογιστούμε πάνω στην Χαοκρατία.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάχιμη δημοσιογραφία vs Aναρχίας

Αλησμόνητα ρεπορτάζ αντικειμενικής και ανεξάρτητης, μάχιμης δημοσιογραφίας, η οποία διδάσκεται από τους αστέρες της και σε ιδιωτικές σχολές για μελλοντικούς, φιλόδοξους δημοσιογράφους-υπαλλήλους διαπλεκόμενων κρατικοδίαιτων καναλαρχών και εκδοτών:

(Τι Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν και βάλε! " WELCOME TO EXARCHEIA WAR ZONE " !

Η καταστροφή στη Συρία μέσα από τα μάτια ενός καλλιτέχνη

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Civilization is here! - Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!

 
Να πώς επιβάλλεται στους "πρωτόγονους" αυτού του πλανήτη ένα σύγχρονο, τοξικό, "πολιτισμικό μοντέλο", γεμάτο από πρότυπα ηρωικών φιγούρων και "ορθής συμπεριφοράς" και "καλούδια" υγείας, ευεξίας και αυτάρκειας και με κοινωνικές αξίες και (κορπορατικά) ιδανικά άξια να ζει κανείς γι'αυτά. Ή, πιο σωστά, ζώντας στο έλεός τους...



Σύνδεση και με αυτό: Άλλος ένας ψυχοπαθής, λοιπόν;

Ψήνεται η "απελευθέρωση" της Βενεζουέλας;


 Πολύ χρήσιμη είναι και η παραπομπή και στην ανάρτηση: " Το Αμερικανικό ιμπεριαλιστικό κτήνος απειλεί τη Βενεζουέλα με πραξικόπημα και εισβολή " -

Η απάνθρωπα ύπουλη ιμπεριαλιστική συνταγή των ΗΠΑ οικονομικού στραγγαλισμού μιας στοχοποιημένης χώρας και προκαλούμενης εξαθλίωσης των κατοίκων της, έχει γίνει πια τόσο συνηθισμένη όσο και ο εξόφθαλμος κυνισμός των παγκόσμιων εξουσιαστών. Και δοκιμασμένη τόσες πολλές φορές. Παράλληλα, οι πλανητάρχες φροντίζουν να έχουν έτοιμο ένα ανδρείκελο, ως διάδοχη λύση εξουσίας, που θα υπηρετεί υποδειγματικά τα συμφέροντα, στρατιωτικά και εταιρικά, στη διεκδικούμενη ευρύτερη περιοχή και το οποίο πλασάρεται ως η ενδεδειγμένη λύση και αποδεκτή από τη "διεθνή κοινότητα" της διαφθοράς και συνέργειας.

Στην περίπτωση της πετρελαιοπαραγωγού -κατάρα πιο πολύ για το λαό μιας χώρας- Βενεζουέλας, μετά τον πρόωρο θάνατο του Τσάβες, σκληρότατου εμποδίου για την παγίωση της ολοκληρωτικής διείσδυδης της Δύσης και των πολυεθνικών αποικιοκρατών της σε όλη τη Νότια Αμερική και με τον εκλεγμένο πρόεδρο Μαδούρο να μην έχει το ειδικό βάρος του εμβληματικού προκάτοχου του όσο

Hamletmachine | Ηλέκτρα *





Εδώ Ηλέκτρα. Στην καρδιά του σκότους. Κάτω από τον ήλιο των βασανιστηρίων. Προς τις μητροπόλεις του κόσμου. Στο όνομα των

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

Η απονομή των κοινωνικοπολιτικών ΟΣΚΑΡ του 2019

Έκτακτο ρεπορτάζ:


H φετινή απονομή των ακριβοθώρητων, και σύμφωνα με κάποιες κακοήθεις φήμες στημένων, βραβείων ΟΣΚΑΡ έγινε νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά! Διότι το μεγαλείο δύο υπερπαραγωγών που επισκίασαν όλες τις άλλες και καθήλωσαν, και συνεχίζουν ακόμα να το κάνουν, κοινό και κριτικούς, δεν μπορούσε να περιμένει την καθυστέρηση της αναπόφευκτης θριαμβευτικής επιβράβευσής τους!

 Το μόνο πρόβλημα για την αμερικανική Ακαδημία ήταν ότι η εγχώρια υπερπαραγωγή είχε πολύ σκληρό αντίπαλο: ένα εντυπωσιακό ευρωπαϊκό blockbuster! Με παραγωγό την περιβόητη εταιρεία "Σόρος & ΣΙΑ", καθόλου φειδωλή στις "χορηγίες" ανά τον κόσμο υπέρ πολλά υποσχόμενων ταλέντων και οργανώσεων που προωθούν τα νέα ολίγον έως πολύ παρελαύνοντα ξέκωλα της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής απελευθέρωσης, τα ολίγον ανθρωπιστικά πλάνα (με τα απαραίτητα κέρδη φυσικά για τις μεγάλες επιχειρήσεις που δίνουν φιλεύσπλαχνα "δουλίτσα" σε πλήθος αναξιοπαθούντων και ελάχιστα απαιτούντων) και πολυπολιτισμικά (αχταρμάς στην ουσία τους) σενάρια και τα διαλυτικά projects της παρωχημένης πια αυτοδιάθεσης των ανά τον πλανήτη τοπικών και οπισθοδρομικών αντιλήψεων.