ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

Οι Γάλλοι δεν ανέχονται τα περί "υποχρεωτικότητας"...

EN EIΔΕΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ:
Το νέο κίτρινο αστέρι του
"Ολοκαυτώματος" των
στιγματισμένων και προς αφανισμό,
στη τεχνο-φεουδαρχική δυστοπία 
των Σκοτεινών καιρών μας...;;

Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους διανοητές της Γαλλίας και της Ευρώπης ο φιλόσοφος André Comte-Sponville προειδοποιεί: Μιλάμε για απώλειες ενώ ετησίως στη χώρα μας πεθαίνουν 600.000 άτομα και ίσως 10 εκατομμύρια στην Κίνα. ….Με λίγα λόγια,όχι πανικός! Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στον κόσμο και στη ζωή από την επιδημία του coronavirus. Πρέπει να θυμίσουμε ότι ο υποσιτισμός σκοτώνει 9.000.000 άτομα–εκ των οποίων 3.000.000 παιδιά– ετησίως; Ακόμη κι αν ήταν αυτό να γίνει, θα προτιμούσα να μολυνθώ με coronavirus σε μια δημοκρατία παρά να διατηρηθώ (υγιής) σε μια δικτατορία που θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου! - Γάλλος φιλόσοφος André Comte-Sponville: θα προτιμούσα να μολυνθώ με coronavirus σε μια δημοκρατία παρά να διατηρηθώ (υγιής) σε μια δικτατορία.ΟΧΙ στον παν-ιατρισμό (pan-médicalisme) στο να κάνουμε την υγεία την ανώτερη αξία

Την εποχή που η βαριά σκιά των lockdowns απλωνόταν πάνω από την κατεχόμενη στους "υγειονομικούς μουτζαχεντίν" Ευρώπη, ο έτσι κι αλλιώς πρωτοπόρος ιστορικά σε κοινωνικούς αγώνες γαλλικός λαός δεν μάσαγε! Μετά την πολύ δυνατή περίοδο της εξέγερσης (προ "πανδημίας") των "κίτρινων γιλέκων" (και όχι μόνο -  Γιατί τέτοια μούγκα όσον αφορά τα "κίτρινα γιλέκα", ρε παιδιά;Γαλλία, απεργίες και συγκρούσεις σχεδόν καθημερινά , “Μας ξύπνησαν τα Κίτρινα Γιλέκα”), ακολούθησαν εντυπωσιακά μαζικές κινητοποιήσεις, φθινόπωρο του ' 20, για απόλυτα συγκεκριμένους λόγους: "Χάος στη Γαλλία. Ποιο lockdown; με 45.000 νεκρούς και όλη η Γαλλία είναι στο δρόμο και διαδηλώνει..Πόλεμος να μην περάσει ο νόμος ”Ολοκληρωτική Ασφάλεια” που δίνει υπερεξουσίες σε αστυνομία κι απαγόρευση εικόνων που εμφανίζουν αστυνομική βία.."  και  Η ΓΑΛΛΙΑ "ΚΑΙΓΕΤΑΙ" : "Υπερσυνωστισμός στο Παρίσι.100.000 πολεμούν να ρίξουν τη Βαστίλη. Συγκρούσεις στη Βαστίλη. Χιλιάδες γέμισαν τις πλατείες κατά του νόμου Ολοκληρωτικής Ασφάλειας. Το lockdown είναι για τις αποικίες;;" - Σειρά από βίντεο στο twitter

Τώρα λοιπόν, στη συγκυρία που ο χαρτογιακάς Μακρόν (je m'appelle Macron et je suis tres bon!) ζήλεψε τη δόξα του επί Νετανιάχου Ισραήλ και του επί "κυβέρνησης λοιμωξιολόγων" Ελλαδιστάν και επιχειρεί να περάσει την "υποχρεωτικότητα" των..."ενέσεων", με σειρά "αλλοπρόσαλλων" και ισοπεδωτικών "ρυθμίσεων" για τη δημοκρατία, ως θεωρητική έννοια και έμπρακτη πολιτική συνθήκη συνάμα, οι Γάλλοι από την πρώτη στιγμή σχεδόν πράττουν το αυτονόητο γι' αυτούς. Κατεβαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους, όπου η υψηλή κοινωνική συνειδητότητα υπαγορεύει και στους εμβολιασμένους να συμπορευθούν με τους ανεμβολίαστους συμπολίτες τους. Και ο "τεχνοφασισμός" με υγειονομική σαθρή αιτιολόγηση, με επιστρατευμένους "ειδικούς" που πληγώνουν ανεπανόρθωτα την επιστήμη τους, με μεθοδεύσεις που διαλύουν κοινωνικό και οικονομικό ιστό, διχάζουν τους ανθρώπους και ξευτελίζουν βάναυσα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προσωπικότητα, νιώθει σιγά σιγά καυτή την ανάσα των εκατομμυρίων ανθρώπων. Όλων αυτών που λένε ηχηρό όχι στους επίδοξους γκλομπαλιστές δυνάστες.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου