ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2021

Γάλλος φιλόσοφος André Comte-Sponville: θα προτιμούσα να μολυνθώ με coronavirus σε μια δημοκρατία παρά να διατηρηθώ (υγιής) σε μια δικτατορία.ΟΧΙ στον παν-ιατρισμό (pan-médicalisme) στο να κάνουμε την υγεία την ανώτερη αξία…


Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους διανοητές της Γαλλίας και της Ευρώπης ο φιλόσοφος André Comte-Sponville προειδοποιεί: προσοχή να μην πέσουμε σε αυτό που αποκαλώ παν-ιατρισμό (pan-médicalisme), που έγκειται στο να κάνουμε την υγεία την ανώτερη αξία, επομένως όλα να υποβληθούν με μόνα κριτήρια αυτά της ιατρικής.

Μιλάμε για απώλειες ενώ ετησίως στη χώρα μας πεθαίνουν 600.000 άτομα και ίσως 10 εκατομμύρια στην Κίνα. ….Με λίγα λόγια,όχι πανικός! Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στον κόσμο και στη ζωή από την επιδημία του coronavirus. Πρέπει να θυμίσουμε ότι ο υποσιτισμός σκοτώνει 9.000.000 άτομα–εκ των οποίων 3.000.000 παιδιά– ετησίως; Ακόμη κι αν ήταν αυτό να γίνει, θα προτιμούσα να μολυνθώ με coronavirus σε μια δημοκρατία παρά να διατηρηθώ (υγιής) σε μια δικτατορία που θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου! Δεν θα μετανιώσουμε που δεν ζούμε σε μια δικτατορία! Δίνουμε, περισσότερο στις δημοκρατίες μας τα μέσα να είναι αποτελεσματικές, π.χ σεβόμενοι σχολαστικά τους κανόνες περιορισμού! Κατά τα λοιπά δεν είναι η υγεία η ανώτερη αξία μιας κοινωνίας. Επομένως προσοχή να μην πέσουμε σε αυτό που αποκαλώ παν-ιατρισμό (pan-médicalisme),που έγκειται στο να κάνουμε την υγεία την ανώτερη αξία επομένως όλα να υποταχθούν με μόνα τa κριτήρια αυτά της ιατρικής.” lejdd

Σε άλλη συνέντευξή του στο ”lecho” αναφέρει: Όλα γίνονται καθώς τα ΜΜΕ ανακάλυψαν ότι είμαστε θνητοί! όλα τα βράδια σε όλες τις τηλεοράσεις του κόσμου απαριθμούν νεκρούς του Covid-19. Αλλά επιτέλους πρέπει να θυμίσουμε ότι στη Γαλλία πεθαίνουν 600.000 ετησίως; Ότι ο καρκίνος για π.χ πάντα στη Γαλλία σκοτώνει περί τους 150.000 κάθε χρόνο εκ των οποίων πολλά είναι παιδιά; Γιατί θα όφειλα να πενθήσω για 14.000 νεκρούς του Covid 19, που η μέση ηλικία τους είναι 81 ετών περισσότερο από ό,τι για τους άλλους 600.000; Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό είναι πολύ χειρότερο.Ένας δημοσιογράφος με ρώτησε –σας ορκίζομαι είναι αλήθεια – αν αυτό ήταν το τέλος του κόσμου! Καταλαβαίνετε; Eίμαστε αντιμέτωποι με μια αρρώστια που το ποσοστό της θνησιμότητα είναι 1 ή 2% και τ΄άτομα σας μιλούν για το τέλος του κόσμου.

Η ιατρική είναι μεγάλο πράγμα , αλλά δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την πολιτική, την ηθική ή την πνευματικότητα.

-O Emmanuel Macron είπε (και δεν ήταν ο μόνος) ότι η “υγεία ήταν η προτεραιότητα”. Η υγεία έγινε η απόλυτη αξία των κοινωνιών μας;
–Eπιτέλους, ναι! Τρεις φορές επιτέλους!Σε κάθε περίπτωση αυτός είναι ένας κίνδυνος που μας απειλεί. Αυτό που αποκαλώ pan-médicalisme: το ν΄αναγάγεις την υγεία (κι όχι πια τη δικαιοσύνη,την αγάπη ή την ελευθερία) σ΄ανώτερη αξία,το να εμπιστευθούν στην ιατρική, όχι μόνο την υγεία μας αυτό θα ήταν νορμάλ ,αλλά τη συμπεριφορά των ζωών μας και των κοινωνιών μας.Φοβερό λάθος! Η ιατρική είναι μεγάλο πράγμα ,αλλά δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την πολιτική, την ηθική ή την πνευματικότητα. Δείτε τις ειδήσεις μας : δεν βλέπουμε παρά γιατρούς . Οι ειδήμονες είναι για να διαφωτίζουν τον κόσμο και τους εκλεγμένους του κι όχι για να κυβερνούν..

-Κάποιες φωνές εγείρονται για να κριτικάρουν το οικονομικό blocage … τι πιστεύετε;

-Συμφωνώ, κι είναι αυτό που μ΄εξαγριώνει. Νοιάζομαι περισσότερο για το επαγγελματικό μέλλον των παιδιών μου παρά για την υγεία μου που είμαι περί τα 70...Η καραντίνα είναι ο πιο δυνατός περιορισμός ελευθερίας που έζησα ποτέ..Δεν υπάρχει ζήτημα, μακροπρόθεσμα, να θυσιάσουμε την ελευθερία στην υγεία. Προτιμώ να μολυνθώ από το Covid-19 σε μια ελεύθερη χώρα παρά να τη γλιτώσω σ’ ένα ολοκληρωτικό κράτος!

Η ιστορία δεν ήταν ποτέ μια λευκή σελίδα. Αυτοί που πιστεύουν ότι όλα θα παραμείνουν ίδια λαθεύουν.. Αυτοί που θεωρούν ότι όλα θ΄αλλάξουν λαθεύουν επίσης.


Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Σύνδεση: 
Aποτελέσματα πολιτικής covid19: 1.000.000 παιδιά σ’επισιτιστική ανασφάλεια στην Αγγλία, μπήκαν σε πρόγραμμα της UNICEF. Πόλεμος αλλά ποιος τον κήρυξε σε ποιόν; Καθηγητής Οικονομικών M.Chossudovsky: Το πρόγραμμα εμβολίων βασίζεται στο κέρδος.Υποστηρίζεται από διεφθαρμένες κυβερνήσεις που εξυπηρετούν συμφέροντα των Big Pharma.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου