ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021

Το Ισραήλ επισημοποιεί το υγειονομικό apartheid και το χρωματιστό άστρο που το συνοδεύει.

                                                                                     

Εν είδει σχολίου θα δανειστούμε τη ρήση του Μαρξ (ας πάμε και μια φορά με τα νερά του): "Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα"

Όσο για το "εμβολιαστικό θαύμα" του Ισραήλ, της χώρας-Εδέμ για την Pfizer: Ο γιατρός,ερευνητής Hervé Seligmann Πανεπιστήμιο Aix-Marseille και ο Haim Yativ για εμβολιασμό σε Ισραήλ: είναι ένα νέο Shoah (Ολοκαύτωμα), οι εμβολιασμοί προκάλεσαν περισσότερους θανάτους απ’ ό,τι η Covid-19. Aναντιστοιχία δεδομένων αρχών και της πραγματικότητας!   -  https://twitter.com/france_soir/status/



Το Ισραήλ επισημοποιεί το υγειονομικό apartheid και το χρωματιστό άστρο που το συνοδεύει.

Το Ισραήλ επισημοποιεί το υγειονομικό apartheid και το χρωματιστό άστρο που το συνοδεύει.Το πράσινο σήμα για τους εμβολιασμένους, το κόκκινο σήμα για τους μη εμβολιασμένους: Το Ισραήλ, αποφασιστικά στην πρώτη γραμμή του προοδευτισμού, καταφέρνει να επιβάλει τόσο την επιστροφή του αστεριού στον πληθυσμό του όσο και το απαρτχάιντ υγείας.

Nα τι σημαίνει αυτός ο προοδευτικός covidο-κόσμος που καμώνεται τον «υπεύθυνο»:

«Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα σύστημα« σήματος », μοβ για άτομα που δεν έχουν εμβολιαστεί ή έχουν λάβει μόνο μία δόση και πράσινο για εκείνους που έχουν κάνει τη δεύτερη δόση ή έχουν «αναρρώσει » από το Covid.

Εμπορικά κέντρα, βιβλιοθήκες, μουσεία, καφετέριες και ορισμένα μέρη λατρείας θα είναι ανοιχτά στους «μωβ» . Δηλ.για όλους. Και γυμναστήρια, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, εστιατόρια (με κράτηση) θα είναι ανοιχτά για τους κατόχους του “πράσινου σήματος”, δηλαδή να έχουν διπλό πιστοποιητικό εμβολιασμού ή ανάρρωσης … “

Χωρίς ηχηρή κριτική σε πολιτικο-μιντιακούς κύκλους, αλλά κατά τ΄άλλα τόσο προσκολλημένοι στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα δικαιώματα, όπως και ο άνθρωπος, προφανώς σταματούν στις πύλες του υπέροχου κόσμου του Covid. Δεδομένου ότι έχετε φορέσει υπάκουα τις μάσκες, προετοιμάστε τα αστέρια σας.

Εκτός από αυτό, το μαρκάρισμα του πληθυσμού θυμίζει επικίνδυνα το να φέρεις το άστρο: ο Εβραίος ήταν επικίνδυνος, επειδή ήταν Εβραίος, επομένως έπρεπε να στιγματιστεί στην κοινωνία του Ναζισμού. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί την ίδια αρχή όσον αφορά τους μη εμβολιασμένους ή με ατελή τρόπο εμβολιασμένους αυτοί ενέχουν πιθανό κίνδυνο για τη δική τους κοινωνία καθαρών ατόμων.

Πάντα αναρωτιόμουν πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να μείνουν έγκλειστοι σε γκέτο με τόσο λίγους φρουρούς … Βλέποντας τι συμβαίνει στο Ισραήλ, και το οποίο πρέπει λογικά να εξαπλωθεί στον προοδευτικό κόσμο, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι, όχι μόνο τείνουν να υπακούουν χωρίς να κάνουν ερωτήσεις , αλλά με λίγη προσπάθεια, μπορεί να φτιάξουν αυτοί οι ίδιοι το δικό τους γκέτο. Για το δικό τους καλό.

Χωρίς αμφιβολία, εάν οι πληθυσμοί δεν εξεγερθούν, αυτό το σύστημα μπορεί να εφαρμοστεί σε προοδευτικές χώρες, η Γαλλία προετοιμάζει επίσης τη νομοθεσία της για το θέμα αυτό. Δεδομένου ότι έχετε αποδεχτεί τη χρήση της μάσκας για να πάτε σε καταστήματα, να μετακινείστε ή να βγείτε στο δρόμο, το πρώτο βήμα έχει γίνει. Η αρχή της υπακοής καθιερώνεται.

Εάν δεν θέλετε να συμβεί αυτό, αναλάβετε τη ζωή σας. Μην υπακούετε μαζικά και ζήστε. Διαφορετικά, χτίζετε το παγκόσμιο γκέτο Covid με τα ίδια σας τα χέρια.

Μια εξουσία φοβάται την ανυπακοή, γιατί τότε καταρρέει. Τρέφεται με τον φόβο, την αδυναμία μας, την υπακοή μας. Σε κανονικές στιγμές, οι άνθρωποι έχουν καθήκον υπακοής στο κράτος και στους εκπροσώπους του, διαφορετικά είναι αναρχία. Αλλά όταν η εξουσία κυβερνά ενάντια στους πληθυσμούς, χάνει τη νομιμότητά της, αυτοί οι πληθυσμοί έχουν τότε το καθήκον της ανυπακοής – για να σώσουν τη χώρα τους. Διαφορετικά, ετοιμάστε το σήμα σας, το αστέρι σας, το γκέτο σας.

Karine Bechet-Golovko

russiepolitics.blogspot.com/reseauinternational.net 22/2/21

Το διαβάσαμε  ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου