ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2021

" Η μεγαλύτερη απόδειξη για ψεύτικο εμβολιασμό πολιτικού" -πραγματικά "βγάζει μάτια"!-


Δύο λόγια, ως άμεσος προβληματισμός που αποκτάει κάποιος ο οποίος βλέπει το βίντεο αυτό:

Όντως, εδώ τίθεται ένα εύλογο ερώτημα και ας ξέρουμε πια ότι οι κυρίαρχοι δεν συμπαθούν τη λειτουργία της κοινής λογικής: Μα καλά, αυτά τα εξόφθαλμα λάθη, αυτές οι προκλητικές "γκάφες", πώς γίνονται έτσι μπροστά σε κάμερες, από τους ίδιους τους χειριστές του ΜΑΤΡΙΞ που μας επιβάλλεται;

Μπορούν να δοθούν, σε πρώτη φάση, αυτές οι απαντήσεις:

1. Δεν τους νοιάζει, αφού θεωρούν δεδομένο το πειθήνιο μάσημα κουτόχορτου από την πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού, όλων αυτών που δεν έχουν -αυτο-εκπαιδευτεί να παρατηρούν την Αλήθεια, ακόμη κι αν βρίσκεται σε κοινή θέα..Ή "οι άνθρωποι πιστεύουν αυτό που δεν βλέπουν και δεν πιστεύουν αυτό που βλέπουν", όπως έχει επισημάνει και ο ανιχνευτής.

2. Θέλουν να συμβεί αυτό, και σαν ένα είδος διασκεδαστικού παιχνιδιού για τους ίδιους, κι αν υπάρξουν αρκετοί μέσα στα πλήθη των άνοων που θα παρατηρήσουν τι συμβαίνει και θα εγείρουν ενστάσεις, να έρθουν έτσι τα πράγματα, όπως ακριβώς και πάλι εξυπηρετούν τις ατζέντες τους. Μια και οι -επι-κυρίαρχοι μπορούν να προσαρμόσουν τους όρους του παιχνιδιού στα μέτρα τους, με μια αλλαγή κινήσεων στη σκακιέρα όπως η απελευθέρωση ενός συντριπτικά θανατηφόρου βιολογικού όπλου και αμέσως μετά να μιλήσουν για μια άκρως επικίνδυνη ιική μετάλλαξη. Κι έτσι να στρέψουν τους τυφλούς ή μισότυφλους, παραδομένους στο χάος του πανικού και κατηλειμμένους ολοκληρωτικά από την τυραννία του φόβου του θανάτου, ενάντια σε αυτούς που έλεγαν πράγματα ή επισήμαναν τις "ρωγμές" στα αφηγήματα..Διαίρει και βασίλευε, η δοκιμασμένη κι απολύτως επιτυχημένη συνταγή, από την εποχή της ανατολής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αλλά και ακόμη πιο παλιά..

Ίσως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, πάντως το παραπάνω βίντεο επιχειρεί να καλύψει -και-αυτό το νοητικό χάσμα. Πρωταγωνίστρια δε του υποτιθέμενου εμβολιασμού με το "επιστημονικό fast track  θαύμα" της "Αγίας Pfizer" είναι η -και όχι ο- επόμενη πιθανώς πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Αμερικής,  Τραμπ επιτρέποντος. H ινδικής καταγωγής από τη μεριά της μητέρας της Καμάλα-που στα ινδικά σημαίνει λωτός- Χάρρις.. Όσο για το ελληνικό εμβολιαστικό σώου των υψηλών παραδειγμάτων προς λαϊκή μίμηση: Aποδόμηση του "τηλε-εμβολιαστικού show" 

O Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου