ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Όταν βγαίνουν να σε νουθετήσουν, δημιουργώντας σου μια έντονη παρόρμηση περί του αντιθέτου από αυτό που σε διδάσκουν...




"Just remember, stay home and don’t go to crowds.”
Όταν ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, πρώην κυβερνήτης της Καλιφόρνια και πρωταγωνιστής σε αρκετές "intellectual movies", βγαίνει δημοσίως και συμβουλεύει τον κόσμο "να μείνει σπίτι και να μη συνωστίζεται!".  Απευθυνόμενος με αίσθημα ευθύνης και προς τους νεότερους, που το "αίμα βράζει στις φλέβες τους" και πιο πολύ τώρα την άνοιξη. Που η Μητέρα-Φύση γιορτάζει την άνθιση και
αναγέννησή της, σε πλήρη αντίθεση με τη βαρυχειμωνιά και το σάβανο που καλύπτει τις ζωές των ανθρώπων...

Σίγουρα έχει τον τρόπο του να το κάνει και να πείθει. Καπνίζοντας το αγαπημένο του πούρο, την ώρα που χαλαρώνει στην κοχλάζουσα πισίνα του, ενώ επέλεξε να φορέσει κι ένα καπελάκι όπου αναγράφεται η καθόλου τυχαία λέξη "Σερίφης". Όπως λέμε Παγκόσμιος Σερίφης ή Δεσμοφύλακας ή μπάτσος που θα εισβάλει στο σπίτι σου με την υποψία και μόνο "απαγορευμένης κοινωνικής συνάθροισης" ή μέσω χαφιεδισμού κάποιου υπεύθυνου "παρατηρητή" της γειτονιάς.

Αυτά που παρέλειψε ο πολυεκατομμυριούχος κ. Σβαρτσενέγκερ να προτείνει, ως συμβουλευτικό συμπλήρωμα προς τους εγκλεισμένους για απροσδιόριστο στην ουσία διάστημα, ήταν τα εξής:

 " Μπορείτε κι εσείς, όπως κι εγώ, να χαλαρώνετε στη θερμαινόμενη πισίνα σας ή στο τζακούζι. Αν νιώθετε ότι θέλετε να γυμναστείτε, για να μη βγείτε έξω σε επικίνδυνα συνωστισμένους δρόμους και τσιμέντα, μια και στα πάρκα έβαλαν λουκέτα, μπορείτε να παίξετε με τους συγκρατούμενους μια παρτίδα πινγκ πονγκ ή μπιλιάρδο στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός σπιτιού ή τένις στο ιδιωτικό σας γήπεδο. Στη συνέχεια χαλαρώστε με ένα μπουκάλι παλιού, πανάκριβου κρασιού που θα σας φέρει ο μπάτλερ, με μάσκα και γάντια φυσικά, από το κελάρι σας. 
 Κι αν έχετε άγριες διαθέσεις μπορείτε να κάνετε ένα prive  party με τους φίλους που θα έρθουν σπίτι σας με τα ακριβά αυτοκίνητά τους ή με τα ιδιωτικά τους ελικόπτερα, αν διαθέτετε κι ελικοδρόμιο στα ιδιωτικά στρέμματα της αυλής σας, και οι οποίοι ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία που δεν υπόκειται στους ελέγχους για την πλέμπα. Και όλοι μαζί να επιδοθείτε σε άφθονα...oh shit!! δεν έπρεπε να τα πω αυτά ! πάμε από την αρχή τη λήψη..!"

Άστο καλύτερα Άρνυ! Και βάλε το πούρο εκεί που ξέρεις... 

ΥΓ : Ο εμπαιγμός σου κινείται πιστά μέσα στα πλαίσια του εμπαιγμού της ελίτ, της οποίας δεν είσαι παρά ένα αναλώσιμο εκτελεστικό εργαλείο. Ένας διαχρονικός εμπαιγμός σε βάρος της λεηλατημένης ανθρωπότητας. Αν δεν καταλαβαίνεις τι εννοούμε, να σε βοηθήσουμε λιγάκι:


Με κουπόνια σίτισης ζουν εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης στις ΗΠΑ (= «Οι φτωχοί δεν έχουν καμιά πιθανότητα να ακουστούν οι φωνές τους, καμιά πιθανότητα να επηρεάσουν την πολιτική που χαράσσεται. Οι φτωχότεροι Αμερικανοί συχνά βρίσκονται στη φυλακή, στερούνται το δικαίωμα ψήφου επειδή έχουν ποινικό μητρώο, ή δυσκολεύονται να πάνε στα εκλογικά κέντρα, εν μέσω ορισμένων συνειδητών προσπαθειών για την αποτροπή της συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες και ακόμη και την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους, κάτι που αποτελεί τη βάση για την (σ.σ. αστική) δημοκρατία».[...]Οι απόψεις που προωθούνται από πολιτικούς εντός των φτωχών αλλά και γενικότερα είναι πως «οι πλούσιοι είναι τολμηροί, αλτρουιστές, σκληρά εργαζόμενοι, αφοσιωμένοι», ενώ οι φτωχοί «χαμένοι, μικροαπατεώνες, άνθρωποι που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το σύστημα». Οι απόψεις αυτές έχουν πέραση. Προωθούνται όχι μόνο για να δικαιολογηθούν οι περικοπές στις υπηρεσίες πρόνοιας και οι αντιλαϊκές φορολογικές μεταρρυθμίσεις που ευνοούν τους πλουσιότερους αλλά για λόγους ευρύτερους.)
Σε στενή σχέση και με αυτό: Την έβαψες αν είσαι φτωχό παιδί με προβλήματα στη χώρα της "ελευθερίας": " Juvenile Court Fees Punish Children for Their Families’ Poverty "


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου