ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

Την έβαψες αν είσαι φτωχό παιδί με προβλήματα στη χώρα της "ελευθερίας": " Juvenile Court Fees Punish Children for Their Families’ Poverty "

"Tα δικαστικά τέλη, σε υποθέσεις που αφορούν θέματα παραβατικότητας ανηλίκων, τιμωρούν τα παιδιά για τη φτώχεια των οικογενειών τους "  
(...αυτό θα πει σύστημα με κατανόηση όσον αφορά τα προβλήματα της πλέον ευαίσθητης ομάδας του φτωχοποιημένου πληθυσμού και όραμα κοινωνικής πρόνοιας και επανένταξης! Στη χώρα των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, των φυλετικών διακρίσεων και του κοινωνικού ρατσισμού, των ναρκωτικών ως μέσο καταστολής, αδρανοποίησης και αποδόμησης των κοχλάζουσων μαζών, της στρατιωτικοποιημένης αστυνομίας και της πλήρους ασυδοσίας της τραπεζικής μαφίας και των πολυεθνικών εταιρικών παρασίτων-δηλαδή των πραγματικών κυβερνώντων. Και που, ως αλαζονικός διαπλανητικός προαγωγός, αρέσκεται στο να διαχέει προς τα έξω το status και τα κυρίαρχα ήθη της και να τα μεταλαμπαδεύει στον υπόλοιπο κόσμο...)


" Τα παιδιά με χαμηλό εισόδημα σε όλες τις ΗΠΑ φυλακίζονται όταν αυτά ή οι οικογένειές τους δεν μπορούν να πληρώσουν δικαστικά τέλη. Αυτό σημαίνει τιμωρία των παιδιών για τη φτώχεια των οικογενειών τους. Τα δικαστήρια των ανηλίκων επιβάλλουν πρόστιμα στις οικογένειες των παιδιών και, στη συνέχεια, φυλακίζουν αυτά τα παιδιά όταν οι οικογένειές τους είναι πολύ φτωχές για να πληρώσουν τα αυξανόμενα έξοδα "

 
Το πλήρες άρθρο του Project Censored:
"Low-income children across the US are being imprisoned when they or their families cannot afford to pay court fees, Nika Knight reported in Common Dreams. Aside from court costs, low-income children also face fees for probation, health tests, care, and other services in juvenile facilities.
This amounts to “punishing children for their families’ poverty,” Knight wrote, “and that may be unconstitutional.”

Knight’s article drew on a 2016 report by the Juvenile Law Center, a legal aid advocacy group, which reviewed statutes in all fifty states and the District of Columbia to assess “the legal framework for financial obligations placed on youth in the juvenile justice system and their families.” The Juvenile Law Center also conducted interviews with 183 people involved in the juvenile justice system—including lawyers, family members, and adults who had been incarcerated as children—across forty-one states. Noting “stark racial disparities” in the juvenile justice system generally, from arrests to diversion and detention, the study’s authors wrote that costs, fines, fees, and restitution “exacerbate racial disparities in the juvenile justice system,” in some cases creating what they described as “modern-day debtors’ prisons.” Notably, the Juvenile Law Center’s report not only identified problems in the system but also highlighted solutions, including promising practices, legislative remedies, and case studies of jurisdictions that no longer impose court costs, fees, and fines in their juvenile systems.
Knight’s article identified “myriad ways” that juvenile court systems levy fines on children’s families “and then imprison those children when their families are too poor to pay the mounting costs.” These include, for example, monthly fees on families whose children are sentenced to probation, the costs of “diversion” programs intended to keep children out of detention, and charges for court-ordered evaluations and tests (such as mental health evaluations, tests for sexually-transmitted diseases, and drug and alcohol assessments). When families cannot afford to pay these fees and fines, children may be incarcerated instead.
The Juvenile Law Center report described the fines imposed by juvenile court as “highly burdensome.” For example, in Alameda County, California, the average cost of juvenile system involvement is $2,000 per case. Cost can be “significantly higher,” according to the report, in cases in which young people are incarcerated for extended periods of time.
Furthermore, Knight reported, in some states parents themselves may also face imprisonment if they fail to pay fees and fines levied against their children. Incarcerating parents puts children further at risk and adds to the stresses on families already struggling with the consequences of poverty. According to the report’s authors, “When parents face incarceration or mounting debt for failure to pay, they have even fewer resources to devote to educating, helping, and supporting their children.”
While noting that a detailed analysis of these policies’ constitutional implications went beyond its scope, the Juvenile Law Center report noted prior legal decisions in which the Supreme Court has held that courts must consider “alternative measures of punishment other than imprisonment” for poor defendants. The Supreme Court has also repeatedly held that constitutional protections must be calibrated to the unique developmental needs of adolescents.
In August 2016, the New York Times published a substantial article on the Juvenile Law Center’s study, describing low-income juveniles—and especially racial minorities—as overburdened by fees. However, the Times article did not mention that parents in some states were also being jailed, and the report overlooked the precedent of Supreme Court decisions upholding additional protections for adolescents.
Nika Knight, “Debtors’ Prison for Kids: Poor Children Incarcerated When Families Can’t Pay Juvenile Court Fees,” Common Dreams, August 31, 2016, http://www.commondreams.org/news/2016/08/31/debtors-prison-kids-poor-children-incarcerated-when-families-cant-pay-juvenile-court.

Student Researcher: Raquel Guerrero (Sonoma State University)
Faculty Evaluator: Diana Grant (Sonoma State University)


η παραπάνω φωτο πάρθηκε από αυτό το άρθρο:
Debtors' Prison for Kids: Poor Children Incarcerated When Families Can't Pay Juvenile Court Fees

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου