Μας πήρε δύο εκατομμύρια χρόνια για να εξελίξουμε την πολιτική επιστήμη από το επίπεδο των πιθηκίσιων φιλονικιών στο επίπεδο κατανόησης ενός εξάχρονου παιδιού.
Στην αυγή του νέου αιώνα, η ερώτηση «Τι θα διαδεχτεί την δημοκρατία» φαίνεται τόσο αδιανόητη όσο ήταν η ερώτηση «Τι θα διαδεχτεί τον μονοθεϊσμό» τον 14ο αιώνα.
Ποιος μπορεί να σκεφτεί κάποια πρόοδο, κάποια εξέλιξη, πάνω στο λιγότερο κακό από όλα τα πολιτικά συστήματα που έχουν δοκιμαστεί μέχρι τώρα;
Το πρόβλημα:
1. Πρέπει να μετακυλήσουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης, καθώς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.
2. Κανένας ο οποίος θέλει πολιτική δύναμη δε θα πρέπει να την έχει.
3. Οι εκλεγόμενοι πολιτικοί διατηρούν τη δύναμή τους με το να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Stasis quo και άρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποστασιοποιημένα και να χρησιμοποιήσουν τη γνώση που πιθανώς να έχουν αποκτήσει με την πολυτέλεια του χρόνου που έχουν.
4. Εκλεγόμενα σώματα μεταθέτουν το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής τους σε άτομα τα οποία συμπεριφέρονται σαν μονάρχες και στη συνέχεια ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο και την ενέργεια τους σε ενδοπολιτικές συγκρούσεις προσπαθώντας να διατηρήσουν τη δύναμή τους.
Αν έχουμε οποιαδήποτε πίστη στις στοχαστικές αρχές στις οποίες χρωστάμε την ύπαρξη και την πραγματικότητά μας, τότε ίσως οφείλουμε να διαλογιστούμε πάνω στην Χαοκρατία.
Ας προχωρήσουμε στην εκλογή ενός νομοθετικού σώματος με εντελώς τυχαία μέσα. Ας ανταμείψουμε αυτούς που θα εκλεγούν με μισθούς που θα τους θέτουν υπεράνω διαφθοράς. Ας αντικαθιστούμε μισούς από αυτούς με εντελώς τυχαία μέσα μετά από κάποια χρόνια.
Η Χαοκρατία θα περιέχει αντιπροσώπους από όλα τα στρώματα της κοινωνίας, από όλες τις ηλικίες και φύλα.
Η Χαοκρατία θα μπορούσε να έχει την βοήθεια από μια δημόσια υπηρεσία η οποία θα παρέχει συμβουλές.
Η Χαοκρατία θα μας απελευθερώσει από την σύγκρουση της κομματικής πολιτικής ιδεολογίας με τη συνείδηση, όπως επίσης και από την κακόγουστη φάρσα του να αναγκαζόμαστε να ψηφίζουμε επαγγελματίες ψεύτες.
Μια Χαοκρατική κυβέρνηση μπορεί να συζητά δημόσια αλλά να ψηφίζει μυστικά.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοια ψηφοφορίας θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αρχηγός κράτους, αντί να δίνεται η δύναμη αυτή σε ένα μόνο άτομο.
Εμπιστευόμαστε τις ζωές των ανθρώπων σε τυχαία εκλεγμένους ενόρκους ως την μόνη δίκαιη μέθοδο, γιατί να χρησιμοποιούμε λιγότερο δίκαιες μεθόδους για ένα κράτος ή έναν πλανήτη;
αλιεύθηκε από τη Disordia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου