ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Ψήνεται η "απελευθέρωση" της Βενεζουέλας;


 Πολύ χρήσιμη είναι και η παραπομπή και στην ανάρτηση: " Το Αμερικανικό ιμπεριαλιστικό κτήνος απειλεί τη Βενεζουέλα με πραξικόπημα και εισβολή " -

Η απάνθρωπα ύπουλη ιμπεριαλιστική συνταγή των ΗΠΑ οικονομικού στραγγαλισμού μιας στοχοποιημένης χώρας και προκαλούμενης εξαθλίωσης των κατοίκων της, έχει γίνει πια τόσο συνηθισμένη όσο και ο εξόφθαλμος κυνισμός των παγκόσμιων εξουσιαστών. Και δοκιμασμένη τόσες πολλές φορές. Παράλληλα, οι πλανητάρχες φροντίζουν να έχουν έτοιμο ένα ανδρείκελο, ως διάδοχη λύση εξουσίας, που θα υπηρετεί υποδειγματικά τα συμφέροντα, στρατιωτικά και εταιρικά, στη διεκδικούμενη ευρύτερη περιοχή και το οποίο πλασάρεται ως η ενδεδειγμένη λύση και αποδεκτή από τη "διεθνή κοινότητα" της διαφθοράς και συνέργειας.

Στην περίπτωση της πετρελαιοπαραγωγού -κατάρα πιο πολύ για το λαό μιας χώρας- Βενεζουέλας, μετά τον πρόωρο θάνατο του Τσάβες, σκληρότατου εμποδίου για την παγίωση της ολοκληρωτικής διείσδυδης της Δύσης και των πολυεθνικών αποικιοκρατών της σε όλη τη Νότια Αμερική και με τον εκλεγμένο πρόεδρο Μαδούρο να μην έχει το ειδικό βάρος του εμβληματικού προκάτοχου του όσο
κι αν ήθελε να ακολουθήσει -με τη στήριξη πάντα του ρωσικού παράγοντα- την ίδια τσαμπουκαλίδικη  ανεξάρτητη πολιτική, οι ΗΠΑ εφάρμοσαν το σχέδιο σε όλο του το μεγαλείο. Με ιδιαίτερα σκληρές και βάρβαρες κυρώσεις σε κλιμάκωση - επιβολή απαγόρευσης σε όλους τους Αμερικανούς και τις αμερικανικές εταιρείες να συναλλάσσονται με τη Βενεζουέλα, ειδικά όσον αφορά την αγορά πετρελαίου και διαφόρων άλλων προϊόντων και με δραματικό περιορισμό των δυνατοτήτων της Βενεζουέλας να εκδίδει κρατικό χρέος, να ρευστοποιεί πόρους και να πουλάει το άφθονο πετρέλαιό της στη διεθνή αγορά- οδήγησαν τον ίδιο το λαό της σε σκληρότατη ένδεια. Και φρόντισαν, με τις γνωστές μεθόδους διείσδυσης κι ενεργοποίησης  πρακτόρων και προβοκατόρικων ενεργειών και με την συνδρομή της προπαγάνδας των "έγκριτων αναλυτών" και των τρισάθλιων Μέσων Μαζικού Εμπαιγμού -ΜΜΕ-, να χειραγωγήσουν όσο γίνεται πιο "κρίσιμη μάζα" του λαού, προσπαθώντας να διοχετεύσουν τη λαϊκή οργή για όλα τα δεινά, προερχόμενα σε συντριπτικό βαθμό από το βάρβαρο εμπάργκο, προς την "κακιά, πολύ κακιά" κυβέρνηση.
 Η οποία όμως κρατάει ακόμα και  με τις τελευταίες με έμφαση δηλώσεις Μαδούρο ότι η Βενεζουέλα δεν μπορεί να νικηθεί στρατιωτικά διότι απολαμβάνει και την ολοκληρωτική ρωσική στήριξη,η οποία μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε αυτή τη χρονική συγκυρία: " Mass Hysteria Grips the United Nations Security Council: Russophobia Is a Dangerous Psychosis " ("Η μαζική υστερία καταλαμβάνει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών: Η ρωσοφοβία είναι μια επικίνδυνη ψύχωση" - ή: όταν η "ρωσοφοβία" και δαιμονοποίηση Ρωσίας και Πούτιν από την αγγλοσαξωνική Δύση και το "βαθυκράτος" της απογειώνεται ιλιγγιωδώς και δημιουργεί το πλαίσιο ενός νέου, πολύ πιο επικίδυνου πλέον, Ψυχρού Πολέμου, οδηγώντας σε πάρα πολύ ανησυχητικές διαδρομές. Σύνδεση: Ένα βήμα πριν την πτώση στην πιο σκοτεινή άβυσσο;)

VIDEO:  'They cannot defeat Venezuela': Maduro on US intervention, sanctions & Russian support (EXCLUSIVE)

Μια αποφασισμένη μέχρι τέλους- ;- στάση, παρά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ και το πρόθυμο βεβαίως ευρωκοινοβούλιο του  αυτοανακηρυγμένου "προέδρου" ακροδεξιού λακέ Χουάν Γκουάιδο  ως "νόμιμου ηγέτη" -έστω κι αν δεν έχει αυτό βγει μέσα από τις κάλπες κι αποτελεί καταφανή δημοκρατική εκτροπή και πραξικόπημα- , προκαλώντας έντονες αντιδράσεις κι εκτός Βενεζουέλας στη Λατινική Αμερική.

Κι επειδή το επιτυχημένο και αγαπημένο των ΗΠΑ, με ατέλειωτη λίστα όσον αφορά Κεντρική και Νότια Αμερική και Ασία -Χιλή, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Φιλιπίνες, Ινδονησία κτλ- σενάριο του στρατιωτικού πραξικοπήματος και εγκαθίδρυσης ενός ακόμη απάνθρωπου καθεστώτος χουντικών αχυρανθρώπων ίσως και να μην μπορεί να ευοδωθεί μάλλον, καθώς έχει προβληθεί η "δημοκρατική οδός" μέσω διαδηλώσεων και "εξέγερσης" ενάντια στον "αιμοσταγή" Μαδούρο και καθώς και ο στρατός δείχνει ακόμα πιστός στην κυβέρνηση,  φαίνεται να βαδίζουμε προς στρατιωτική επέμβαση-;- .

Και με τη συνδρομή των γνωστών "οικογενειακών φίλων" ή "στρατηγικών συμμάχων", που μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως νέας πρωτεύουσάς τους, είπαν να βάλουν κι αυτοί ένα χεράκι στις ετοιμασίες, στέλνοντας κάποιες επίλεκτες μονάδες στην πολιτικά υποταγμένη Βραζιλία και με "τρέχα-γύρευε" αιτιολόγηση. Που μπορούν να συνδράμουν ακόμη και στο πεδίο του θεωρητικού σχεδιασμού και στο κομμάτι της εκπαίδευσης όσον αφορά την επερχόμενη "ανθρωπιστική"  επιχείρηση, "απελευθέρωσης" ενός ακόμη δοκιμαζόμενου λαού από μία κυβέρνηση "μη πολιτικά ορθή". Σύμφωνα με το δίκαιο των ισχυροτέρων, προκλητικότερων και τυραννικότερων όλων.
Για να δούμε..



Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου