Κανένας εθισμός και κανένα "βόλεμα" δεν θα μας κρατήσει παγιδευμένους και σερνάμενους!

Κι αν τελικά "όλη η σοφία του σύμπαντος βρίσκεται μέσα σε έναν κόκκο άμμου"...; Πόσο μικροί θαρρούμε πως είμαστε και πόσο μακριά εντούτοις μπορούμε να φτάσουμε, μεγαλουργώντας με τη δική μας Θέληση;

Χμ! Ας κάνω ένα τσιγάρο, συντροφιά μου μέσα σε όλη αυτή την κοσμική απεραντοσύνη, να το σκεφτώ καλύτερα, να...όσο κρατήσουν οι τζούρες...

Κι αν ο Νίτσε είχε δίκιο όταν έλεγε ότι "η ύπαρξη είναι μια πορεία ανακούφισης από τους εθισμούς μας, έλα όμως που οι εθισμοί μας είναι η μόνη ανακούφιση που βρίσκουμε";

Μα όχι, όχι! Κανένας εθισμός δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στη μεγαλύτερη εξάρτηση της ανθρώπινης φύσης στα καλύτερά της. Της εξάρτησης από την έλξη του Μυστηρίου και της Περιπέτειας της ζωής, της Ορμής της ζωής και των αιώνιων χαρών της, έξω από θηλιές και παγίδες και από τη σύμφυτη ανάγκη για την εξερεύνηση του Άγνωστου. Που ξεκινάει από μέσα μας... Από τον πυρήνα της ύπαρξής μας !

Και με αυτή τη διαπίστωση ή μάλλον τη... θύμηση (της αλήθειας, α-λήθης), το ζοφερό νεφέλωμα του Φόβου, που επικαλύπτει την καρδιά και δηλητηριάζει το πνεύμα, αρχίζει να διαλύεται, το ένα εκφυλιστικό κύτταρο μετά το άλλο...Η πόρτα ανοίγει κι ο Αέρας εισχωρεί με βουλιμία στα εσώτερα για να διαχυθεί απλόχερα προς τα έξω και το κλειδί το κρατάμε εμείς. Κανένας διαρρήκτης και καταπατητής.

Αd astra per aspera! - Στα άστρα μέσα από δύσβατους δρόμους! 
Όσο δύσκολοι κι αν είναι κι όσα εμπόδια κι αν παρουσιαστούν...θα ανταπεξέλθουμε! 

Για να βγεις μέσα από μια έρημο πρέπει να τη διασχίσεις!

Γιατί αυτός ίσως να είναι και ο παράγοντας που κάνει την ύπαρξή μας πιο φωτεινή κι εμάς πιο ανθρώπους... 

Δονούμενος από τη Δύναμη και πορευόμενους με Διαύγεια...

Έτσι γίνονται οι άνθρωποι αυτό που δεν είναι, το οποίο νόμιζαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και οι άλλοι για τους ίδιους. Με το να κάνουν όλα όσα νόμιζαν ότι δεν μπορούνε να κάνουν. Κοιτώντας εκεί και αυτά που οι άλλοι δεν μπορούνε ή αμελούν να δούνε ή και φοβούνται να δούνε. - "Homo Aνεμπόδιστος"