Μόνο αν οι εκλογές γίνονταν παράνομες..

" Παρ'όλη τη χρήση της αλχημείας των εκλογών και του κοινοβουλίου, καταλήγουμε πάντα να έχουμε νόμους που αντιπροσωπεύουν οτιδήποτε άλλο εκτός απ' τη θέληση της πλειονότητας.
 Υπάρχει πάντα το γεγονός ότι σ' ένα καπιταλιστικό καθεστώς, στο οποίο η κοινωνία διαιρείται σε πλούσιους και φτωχούς, σε εργοδότες και υπαλλήλους, των οποίων το επόμενο γεύμα εξαρτάται από την απόλυτη εξουσία του αφεντικού, δεν μπορούν να υπάρξουν πραγματικά ελεύθερες εκλογές "

Ερρίκο Μαλατέστα -1853-1932- "Χωρίς Εξουσία"

" Η λέξη “νόμος” προέρχεται από τη λέξη “νομή”, εν προκειμένω την ισότιμη νομή εξουσίας και δύναμης σε μια κοινωνία. “Νόμοι” που δεν νέμουν ισομερώς την δύναμη και την εξουσία, δηλαδή δεν καταργούν την ιεραρχία, δεν είναι νόμοι, αλλά απλώς δίκαιο του ισχυρότερου σε μια “κοινωνία” / ζούγκλα.
Αν αυτοί μεταξύ των οποίων πρόκειται να διανεμηθεί η δύναμη και η εξουσία δεν μοιράζονται καταρχήν τη δυνατότητα και την ευθύνη δημιουργίας των νόμων τους (με απλά λόγια: δεν δημιουργούν οι ίδιοι από κοινού τους νόμους τους, αλλά κάποιοι άλλοι), τότε οι "νόμοι" αυτοί δεν είναι νόμοι, αλλά απλώς διαταγές κάποιων προς κάποιους άλλους. Κατά την αυθεντική αρχαιοελληνική άποψη ο νόμος πρέπει να είναι συλλογική δημιουργία -και ευθύνη- μεταξύ όλων των κοινωνικώς ενδιαφερομένων,
αλλιώς, εάν "δίνεται" από κάποιους αποφασίζοντες προς κάποιους εκτελεστές (αυτή είναι η έννοια της ετερονομίας), δεν είναι "νομή" αλλά διαιώνιση της ιεραρχίας και της κυριαρχίας. Γι' αυτό στους έλληνες της κλασικής περιόδου οι νόμοι ήσαν αποτέλεσμα λαϊκών συνελεύσεων και αποφάσεων που λαμβάνονταν απευθείας, δηλαδή χωρίς την παρεμβολή μεσαζόντων, “αντιπροσώπων”, “κυβέρνησης” κλπ.. Αυτή είναι η έννοια της αυτονομίας. "
Θοδωρής Λαμπρόπουλος - ΠΕΡΙ "ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ"

Και η δική μου άποψη σχετικά με όλα αυτά. Ο μόνος τελικά τρόπος που θα μας έπειθε να συμμετάσχουμε σε αυτό το κακόγουστο πολιτικό σώου, που με εντυπωσιακό κυνισμό και με εντυπωσιακή αμφισημία γλώσσας γνωρίζουν καλά να στήνουν οι αντιδραστικές, ολιγαρχικές, κερδοσκοπικές και μηχανορράφες δυνάμεις οι οποίες κινούν τα νήματα του κοινοβουλευτισμού, θα ήταν ίσως μόνο αν οι εκλογές γίνονταν παράνομες. Και όλες οι "προοδευτικές" και "συντηρητικές"  -ή υβριδιακές από τη διασταύρωση των δυο προηγούμενων, να το πούμε κι έτσι- πολιτικές παρατάξεις που κατεβαίνουν στον εκλογικό στίβο της λαϊκής αποχαύνωσης της κατ'επίφασιν δημοκρατίας, νομιμοποιούν με τη συμμετοχή τους αυτή την άθλια πολιτική συνθήκη. Δίνοντας τελικά κύρος στην υπόσταση ενός σημαντικού
εργαλείου του μηχανισμού μαζικής εξαπάτησης, χειραγώγησης και κυνικής εκμετάλλευσης των πολλών από τους λίγους. Μέσα σε μια κοινωνία που δίνουν τα κατευθυντήρια συνθήματα υπερ-καλοζωισμένα γουρούνια και ψυχρόαιμα ερπετά, των οποίων η βουλιμία για ισχύ και αέναη εξουσία και συσσώρευση κέρδους αποτελεί το βασικότερο ένστικτό τους. Με τη βοήθεια της φλογέρας σε εναλλαγή με τη βέργα και τα άγρια γρυλίσματα, όποτε κριθεί απαραίτητο, των στην υπηρεσία τους βοσκών και τσοπανόσκυλων επί των σκοπίμως σε κατάσταση διαρκούς ζάλης αγέλων και συχνά πυκνά πόλωσης κι αποκτήνωσης. Τις οποίες και θεωρούν ιδιοκτησιακά τους στοιχεία.

Μετράμε αντίστροφα για τις νέες εθνικές εκλογές μέσα στους κόλπους της Ε.Ε. των τοκογλύφων, τεχνοκρατών, γραφειοκρατών και δηλωμένων αντι-δημοκρατών.
Κι άιντε πάλι!
Παροχολογία, για πολλοστή φορά υποσχέσεις, διάχυση ελπίδας στα πλήθη που βλέπουν τη ζωή να μεταφράζεται σε όλο και πιο επώδυνη κι αναξιοπρεπή επιβίωση, διαβεβαιώσεις για έστω και μικρές βελτιώσεις και διορθώσεις. Απουσία ακόμα και στοιχειώδους αυτοκριτικής και αναγνώρισης σφαλμάτων από κάθε εμπλεκόμενη πλευρά, με οφθαλμοφανή και μετρήσιμα αποτελέσματα στο βιοτικό επίπεδο πολύ μεγάλου πια μέρους του πληθυσμού κι αντίθετα επίδειξη αλαζονικής σωτηριολογίας. Επικλήσεις και σε επενδυτικούς ομίλους για να δεσμεύσουν έναντι ευτελών ποσών κι ό,τι έχει απομείνει από τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και τις δημόσιες υποδομές και ελαστική εργασιακή ομηρία, γιατί η ανάπτυξη απαιτεί θυσίες κεκτημένων και "κατανόηση" των νέων δεδομένων. Και συνέχιση υπεράσπισης καταστροφικών μονόδρομων.

Όχι βέβαια, δεν έχουμε καμία ανάγκη αυτό το παρασιτικό πολιτικό σύστημα σε αγαστή συνεργασία με το παρασιτικό τραπεζικό σύστημα. Άλλο κυβέρνηση κι άλλο αυτοκυβέρνηση, πολύ διαφορετική στην ουσία και στην ποιότητά της έννοια.

Ο Ένοικος...


Ανάρτηση κι από τον ανιχνευτή, όπου αναδεικνύεται και πάλι το παραπάνω ευφυές βίντεο:
το να σε κυβερνούν σημαίνει να σε ευτελίζουν, διανοητικά και σωματικά!