ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

Ο χορός των μικρών λουλουδιών μέσα στη ζούγκλα της "πολιτισμένης παράκρουσης"




"Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι (ονομάζονται επίσης “εθνολογικές εκθέσεις” ή χωριά νέγρων) ήταν δημόσια ανθρώπινα εκθέματα του 19ου και του 20ού αιώνα, σε συνήθως αποκαλούμενη, φυσική ή πρωτόγονη κατάσταση. Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι και εκθέματα υπήρχαν έως λίγο πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο."
 απόσπασμα από το  Ota Benga: Μια ιστορία σαν… βραχνάς για το δυτικό πολιτισμό!


" Μια ρητορική, θα'λεγα, ερώτηση από εμάς: Αλήθεια; υπάρχει χειρότερος σαλτιμπάγκος, σθεναρός υπερασπιστής της αυταπάτης που βαφτίζει εξέλιξη και της α-νοησίας που προβάλλει ως ευφυία, άγριο θηρίο εθισμένο στην πιο αφύσικη κτηνωδία και φρίκη, αμετανόητος δέσμιος μιας διάτρητης από κάθε αυθεντικό νόημα υλιστικής αυταπάτης και αέναα ανακυκλούμενης αιτίας μεγάλων ατομικών δεινών και συλλογικών συμφορών, από τον "πολιτισμένο" υπ-άνθρωπο της Δυτικής αποικιοκρατικής (και τότε και τώρα) "ανωτερότητας"; Αυτής της πανούκλας που έσπειρε στον κόσμο τα "εκπολιτιστικά καλούδια" της;
Δηλαδή, αυτά της βαρβαρότητας του δικαίου του ισχυροτέρου (τις περισσότερες φορές με το σταυρό της αγάπης του ανώτερου θεού της στο ένα χέρι και τη λεπίδα της γενοκτονίας στο άλλο) και της πιο βίαιης αποξένωσης από τη φύση. Και την επιβολή της γεμάτης πολυεθνικούς βουλιμικούς σπόνσορες κι αναθυμιάσεις συνδρόμων και μοντέλων αυτοκαταστροφικής αστικοποίησης του κάποτε ζώντος αρμονικά με το περιβάλλον του ατόμου..."
απόσπασμα από το  Η ασυγχώρητη κτηνωδία & ξεφτίλα των "πολιτισμένων": "Ζωολογικοί Κήποι με Ανθρώπους (ΦΩΤΟ)"

 " Μια φορά κι έναν καιρό γαμήθηκε ένας άνθρωπος. Πώς σας φαίνεται αυτό για ιστορία; Διότι αυτή είναι η ιστορία των μαύρων ανθρώπων στην Αμερική! Σκατά! δεν γνωρίζετε ακόμη ότι είστε μαύροι. Πιστεύετε ότι είστε απλά άνθρωποι. Επιτρέψτε μου να είμαι ο πρώτος που θα σας πω ότι είστε όλοι μαύροι. Τη στιγμή που αυτοί οι καριόληδες οι Ολλανδοί πάτησαν πόδι εδώ, αποφάσισαν ότι εκείνοι θα είναι οι λευκοί κι εσείς οι μαύροι. Κι αυτός δεν είναι ο πιο προσβλητικός χαρακτηρισμός. Αφήστε με να σας δώσω μια εικόνα για το τι σας περιμένει μόλις φτάσετε στην ακτή. Θα φτάσετε στην Αμερική, γη της ευκαιρίας, αφθονίας...και μαντέψτε!
Όλοι σας θα γίνετε σκλάβοι. Θα σας χωρίσουν, θα σας πουλήσουν και θα δουλεύετε του θανατά. Οι τυχεροί ανάμεσά σας θα έχουν ρεπό την Κυριακή για να κοιμηθούν, να γαμήσουν και για να δημιουργήσουν κι άλλους σκλάβους, για ποιο λόγο; Για βαμβάκι; Για γαμημένα μωβ πουκάμισα; Το μόνο καλό νέο είναι ότι ο καπνός που θα καλλιεργούν τα εγγόνια σας δωρεάν θα προκαλέσει καρκίνο σε πολλούς καριόληδες λευκούς. Κι ακόμα δεν άρχισα. Εκατό χρόνια μετά θα την έχετε γαμήσει. Εκατό χρόνια μετά από αυτό; Γαμημένοι και πάλι. Εκατό χρόνια μετά την απελευθέρωσή σας θα γαμιέστε ακόμα στη δουλειά και θα σας πυροβολούν αστυνομικοί. Καταλαβαίνετε τι σας λέω; "
απόσπασμα από το The roof is on fire!

Αλλά....

...Τα παιδιά! Το ατέρμονο δράμα που εξακολουθούν να βιώνουν σε μια πάμπλουτη σε φυσικό πλούτο γη, η μεγάλη της τελικά κατάρα. Οι "πολιτισμένοι" αποικιοκράτες, ιμπεριαλιστές, ανθρωπόμορφα κτήνη της "αναπτυγμένης Δύσης". Βρετανοί, Ολλανδοί, Γάλλοι (Vive La France : 14 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται από τη "δημοκρατική" Γαλλία να καταβάλουν Φόρο Αποικίας...και μάλιστα πολύ τσουχτερό!), Βέλγοι (Ο «σφαγέας του Κονγκό», βασιλιάς Λεοπόλδος Β’ του Βελγίου), Γερμανοί ( Η ξεχασμένη γερμανική θηριωδία και γενοκτονία), Αμερικανοί- τι να πεις για αυτούς και τα πρώην αυτοκρατορικά συνεταιράκια τους τους Βρετανούς; (αλλά και άλλοι). Που έδωσαν ώθηση στην οικονομική ανάπτυξή τους πάνω στην αρπαγή κι εκμετάλλευση μιας ξένης γης και των λαών της. Πάνω στα κλεμμένα σώματα των ιθαγενών της "Μαύρης Ηπείρου", στα γεμάτα πληγές παιδικά κορμάκια. Που ακόμα αγκομαχούν σκλαβωμένα σε φυτείες κακαόδεντρων-Η σκλαβιά της...πικρής σοκολάτας! και σε αδαμαντωρυχεία ή σε στρατόπεδα εκπαίδευσης αντικαθεστωτικών "ανταρτών"-φονικών μηχανών), για να πάρουν την εξουσία εγκαινιάζοντας έναν νέο κύκλο φρίκης, Πάνω στα κουφάρια των γονέων τους και στα εξαϋλωμένα  σώματα των παιδιών τους, από πείνα και αρρώστιες που στη Δύση αντιμετωπίζονται με μια απλή φαρμακευτική αγωγή. Μιας Μαύρης Ηπείρου που τη λεηλάτησαν, την καταλήστευσαν και την ξεζούμισαν κι εξακολουθούν με συνέπεια να κάνουν, τη σκλάβωσαν και την μετέφεραν με τα δουλεμπορικά τους σαπιοκάραβα στον "Νέο Κόσμο", τη γενοκτόνησαν είτε ως φυσικοί είτε ως ηθικοί αυτουργοί, τη διέφθειραν, την εκπόρνευσαν, την μετέτρεψαν σε πειραματικό εργαστήρι των σεσημασμένων εταιρικών εγκληματιών του πολυεθνικού υπερκέρδους, έσπειραν σε αυτή δικτατορικά και αιμοσταγή ανδρείκελα να την κυβερνάνε στο όνομά τους και υπέρ των δικών τους πρωτίστως συμφερόντων και εξόπλισαν και δολοφόνησαν τα παιδιά της, στα δίχως τελειωμό εμφύλια πεδία μαχών (δες κι αυτό: Τα παιδιά δολοφόνοι που δολοφονούνται από έναν ανώμαλο "πολιτισμό") ...


Όμως η χαρά για ζωή δεν μπορεί να καμφθεί! Η αρχέγονη ορμή της ζωής ξεφυτρώνει σαν εύθραυστο αλλά αποφασισμένο να τα καταφέρει και να διεκδικήσει το δικαίωμά του στην ύπαρξη αγριολούλουδο, ακόμη και  μέσα κι από ρωγμές σε τσιμεντότοιχους... Για να ανθίσει και να καρπίσει και να γιομίσει αυτός ο βρωμερός και ξεφτίλας κόσμος με ευωδιές και τραγούδια και χορούς του νέου και ελπιδοφόρου που προκαλούνε την μπόχα του παλιού και άρρωστου.

ανιχνευτής



" The Masaka Kids Africana is composed of African children, from the age of 2 and up. Many have lost one or both parents through the devastation of war, famine and disease. They represent all the children of a continent and they demonstrate the potential of African children to become strong leaders for a better future in their land. The children melt the hearts of audiences with their charming smiles and delightful African tunes, accompanied by vibrant dance moves. Nearly every performance is concluded with a thunderous standing ovation. A marvelous by-product of the concert is the inspiration the music brings to virtually every listener. In spite of the tragedy that has marred their young lives, the children are radiant with hope, musically gifted and wonderfully entertaining. "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου