ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

("Κωλοτούμπα Reloaded") "ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ ΣΥΚΗΣ ΤΗΣ "ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"



 Κωλοτούμπα Reloaded: μια φτηνιάρικη υπερπαραγωγή της Syriza Red Lines Productions. 

" Καμμία επιχείρηση δεν τιμωρήθηκε μέχρι στιγμής (από την "κυβέρνηση της αριστεράς") επειδή δεν πληρώνει τους σκλάβους της, ή επειδή τους έχει "μαύρους" (εκτός από κάποια αστεία πρόστιμα που είναι πιο συμφέρον για τον εργοδότη να τα πληρώσει -και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους- από ό,τι τα ένσημα των εργαζομένων του). Καμμία ιδιωτική επιχείρηση δεν υποχρεώθηκε σε κλείσιμο, καμμία άδεια εργοδότη δεν αφαιρέθηκε, κανενός "επιτηδευματία" δεν του τσακίστηκε (ποινικά) η σπονδυλική στήλη έτσι ώστε να μην ξανασηκωθεί όρθιος, αλλά να ζήσει τη ζωή του σαν ζητιάνος (όπως αυτοί τους οποίους εκμεταλλεύτηκε). 
... Αντί για τους εργοδοτίσκους, ο μόνος που φοβάται είναι η ίδια η "κυβέρνηση της αριστεράς". Φοβάται μήπως κλείσει τις πάμπολλες επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν μισθούς ή ένσημα και αυξηθεί ραγδαία η -επισήμως παρουσιαζόμενη- ανεργία. Φοβάται μήπως αποκαλυφθεί ότι η -πραγματική- ανεργία είναι ήδη στο 50% και η (αν)ασφάλιση επίσης στο 50%. Φοβάται μην αποκαλυφθεί η πραγματική έκταση του προβλήματος, που τώρα είναι κρυμμένο κάτω απ' το χαλάκι των "επισήμων" αριθμών. Γιατί τότε θα πρέπει να παραδεχθεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ότι η "διαπραγμάτευση" δεν έχει νόημα κι ότι η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι το πιο σύντομο οικονομολογικό ανέκδοτο. Θα πρέπει να παραδεχθεί ότι ο δανεισμός προς το κρατίδιο εξυπηρετεί μόνον τη διατήρηση μιας εγχώριας κρατικοδίαιτης ελίτ παρασιτικών και αντιπαραγωγικών ψευτοεπιχειρηματιών (Μπόμπολες, Αλαφούζοι, Κοκκάληδες, Βγενόπουλοι, Κοντομηνάδες, διάφοροι τραπεζίτες, διατροφικό καρτέλ, καρτέλ σούπερ μάρκετ, καρτέλ κινητής τηλεφωνίας κ.α.). Και τότε θα έχει εκτεθεί απέναντι σε αυτήν ακριβώς την εγχώρια ελίτ, από την οποία επιλέχθηκε για να ασκήσει διαχειριστικό ρόλο τού εξίσου αντιπαραγωγικού και διεφθαρμένου (βλ. σάπιου) καθεστώτος της (βλ. αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού). "

"ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ ΣΥΚΗΣ ΤΗΣ "ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

Την ώρα που η "κυβέρνηση της αριστεράς" διατυμπανίζει ότι "διαπραγματεύεται σκληρά" με τους κακούς δανειστές, ισχυριζόμενη ότι έχει θέσει ως "κόκκινες γραμμές" της τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, οι έλληνες εργοδότες εξακολουθούν να κάνουν πάρτυ εις βάρος των εργαζομένων, των (αν)ασφαλισμένων και των ανέργων.


   Ένα πάρτυ που άναψε πριν τρία χρόνια, επί των αποκαλουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων (λες κι ο ΣΥΡΙΖΑ έσκισε τα μνημόνια, όπως βεβαίωνε ότι θα κάνει προεκλογικά) με την μείωση τού ήδη εξευτελιστικού βασικού μισθού των 751 ευρώ (=620 καθαρά) στα 586 (=492 καθαρά), την "ελαστικοποίηση" των εργασιακών (=εκμεταλλευτικών) σχέσεων (π.χ. κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, "ευέλικτες" μορφές απασχόλησης), την γενίκευση της "μαύρης" εργασίας κ.λπ. Ένα πάρτυ που συνεχίζεται και επί "κυβέρνησης της αριστεράς" με το ίδιο -αν όχι μεγαλύτερο- "εργοδοτικό" κέφι:

>Οι 6 στους 10 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή περίπου ένα εκατομμύριο άτομα, πληρώνονται με καθυστέρηση που φτάνει έως και τους 5 μήνες σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων του υπουργείου Εργασίας.
>Μάλιστα, όπως επισημαίνουν τα ίδια στελέχη, σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις υπάρχουν μισθωτοί που πληρώνονται με προκαταβολές έναντι του μισθού τους για διάστημα έως και δύο ετών.
>Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, σήμερα το 45% των μισθωτών αμείβεται με μισθούς έως και 751 ευρώ.
Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται εργαζόμενοι με πλήρη απασχόληση και εργαζόμενοι με μορφές ελαστικής εργασίας.
>Μέχρι το 2012 το ποσοστό των εργαζομένων που αμείβονται με μισθούς έως και 751 ευρώ, ήταν το 17% του συνόλου των μισθωτών.
>Επίσης, από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι μετά το 2012, μέσω των 1400 επιχειρησιακών συμβάσεων που υπογράφηκαν, οι μισθοί μειώθηκαν από 10% έως και 40%.
Ακόμη μεγαλύτερες ήταν οι μειώσεις των μισθών στις περιπτώσεις που οι συλλογικές συμβάσεις υπογράφηκαν από τις «ενώσεις προσώπων», δηλαδή από τα 3/5 του συνόλου των εργαζομένων στις μικρές κυρίως επιχειρήσεις. Στο 80% αυτών των συμβάσεων οι μισθοί μειώθηκαν στα 586 ευρώ μικτά.
(Ναυτεμπορική, 20 Απριλίου 2015)

ΤΗΣ -ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ- ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΕΥΕΛΙΞΙΑΣ ΚΑΙ (ΑΝ)ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ

Και να ήσαν τουλάχιστον ασφαλισμένοι όλοι αυτοί οι σκλάβοι του ιδιωτικού τομέα, που απ' την πολλή "ελαστικοποίηση" έχουν γίνει Τιραμόλες και που αμείβονται εικονικά! Οκτακόσιες χιλιάδες ανασφάλιστους εργαζόμενους έχουν καταγράψει μέχρι στιγμής (15 Απριλίου 2015) οι υπηρεσίες του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Ενώ μία στις τέσσερεις επιχειρήσεις λειτουργεί κανονικότατα έχοντας τους εργαζόμενους σε αυτήν ως "μαύρους" (=ανασφάλιστους).


Λεωφόρος Πανεπιστημίου, έξω από την οικία Σλήμαν

     Για να μην αναφέρουμε τις εκατοντάδες χιλιάδες σκλάβους που "απασχολούνται" επί χρόνια με ακόμη πιο τριτοκοσμικές μορφές εργασιακών σχέσεων, όπως η "ενοικιαζόμενη" εργασία (ίσως η πιο "ανταγωνιστική" μορφή του σύγχρονου δουλεμπορίου). Σχεδόν πάντα οι εν λόγω σκλάβοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και σύμφωνα με τη σχετική ευρωπαϊκή οδηγία οι εταιρείες που πραγματικά τους "απασχολούν" θα έπρεπε να τους έχουν κάνει ήδη κανονική πρόσληψη μετά την παρέλευση 18μηνης "ενοικίασης". Η συγκεκριμένη μορφή εκμετάλλευσης συναντάται κυρίως στον τραπεζικό τομέα και σε θυγατρικές, συνεργαζόμενες κ.λπ. των τραπεζών εταιρείες. Δηλαδή ακριβώς κάτω από τη μύτη τής "κυβέρνησης της αριστεράς", που προσποιείται πως δεν βλέπει αυτό το χρόνιο αίσχος (το οποίο, αν θέλει, μπορεί να το τερματίσει εν μία νυκτί, υποχρεώνοντας απλώς τους εργοδότες στην τήρηση ενός ήδη υπάρχοντος νόμου, ο οποίος αποτελεί και συμμόρφωση της ελληνικής νομοθεσίας με τις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες - βλ. Αλλαγές που επιφέρει ο νέος νόμος στο ισχύον νομολογιακό καθεστώς του κατ’ επιχείρησιν δανεισμού εργαζομένων).
Για να μην αναφέρουμε επίσης όσους "εργάζονται" π.χ. τέσσερεις μέρες τον μήνα, ή μία ώρα την ημέρα, (ή με ωράρια λάστιχο όπως π.χ. δύο ώρες πρωί, μία μεσημέρι και μία απόγευμα για δύο -ακανόνιστες- ημέρες την εβδομάδα) και οι οποίοι φυσικά έχουν διαγραφεί από τους καταλόγους των ανέργων.

Κάτι άλλο που προσποιείται πως δεν βλέπει η "κυβέρνηση της αριστεράς" είναι το ανακυκλούμενο δουλεμπόριο στους Δήμους, όπου εξακολουθούν να προσλαμβάνονται μέσω Ο.Α.Ε.Δ. (με κονδύλια Ε.Σ.Π.Α.) υπάλληλοι για πεντάμηνη εργασία (έτσι ώστε να μην συμπληρώσουν το εξάμηνο που απαιτείται, ώστε να δικαιούνται, μόλις απολυθούν, επίδομα ανεργίας). Επιπλέον ο μισθός τους είναι στα 495 ευρώ (δηλαδή πιο κάτω κι απ' τον "μνημονιακό" βασικό μισθό), ενώ παρέχουν την ίδια ακριβώς εργασία με τους "μονιμάδες" (οι οποίοι αμείβονται τουλάχιστον με τα τριπλάσια).


ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ "ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ": ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ "ΠΡΩΤΗΣ ΦΟΡΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ"


Υπάρχουν όμως και ακόμα χειρότερες καταστάσεις από το να αμείβεσαι εικονικά ενώ δουλεύεις πραγματικά. Η τελευταία λέξη της -εργασιακής- μόδας στην Ελλάδα είναι η ... εθελοντική εργασία. Οι σχετικές ιστοσελίδες (όπως π.χ. το kariera.gr) είναι ξεδιάντροπα γεμάτες από τέτοιες "προσφορές εργασίας". Οι οποίες αγγελίες είναι μάλιστα και θρασύτατες αφού δηλώνουν στερεότυπα ότι "παρέχουν ευκαιρία για απόκτηση εμπειρίας" στους σκλάβους που θέλουν να μπουν για πρώτη φορά στην "αγορά εργασίας", ή σε εκείνους που δεν θέλουν να "σκουριάσουν" στη μακροχρόνια ανεργία (κάνοντας έτσι "κακή εντύπωση" σε ενδεχόμενο εργοδότη που θα τους φωνάξει για συνέντευξη). Εδώ δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα: όχι μόνο δεν θα προσποιούνται πια ότι σε πληρώνουν, αλλά σου το λένε και κατάμουτρα, και μάλιστα σου το παρουσιάζουν ως χάρη.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι δεν υπήρξε μέχρι στιγμής ούτε ένας από τους κατά άλλα λαλίστατους έλληνες εισαγγελείς, που να πάει αυτεπάγγελτα (όπως έχει κάθε αρμοδιότητα και άρα υποχρέωση) να ερευνήσει π.χ. τί ασφάλεια "προσφέρουν" οι εν λόγω εργοδότες σε περίπτωση που ο "εθελοντής" πάθει κάποιο ατύχημα στον χώρο εργασίας.


     Καμμία επιχείρηση δεν τιμωρήθηκε μέχρι στιγμής (από την "κυβέρνηση της αριστεράς") επειδή δεν πληρώνει τους σκλάβους της, ή επειδή τους έχει "μαύρους" (εκτός από κάποια αστεία πρόστιμα που είναι πιο συμφέρον για τον εργοδότη να τα πληρώσει -και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους- από ό,τι τα ένσημα των εργαζομένων του). Καμμία ιδιωτική επιχείρηση δεν υποχρεώθηκε σε κλείσιμο, καμμία άδεια εργοδότη δεν αφαιρέθηκε, κανενός "επιτηδευματία" δεν του τσακίστηκε (ποινικά) η σπονδυλική στήλη έτσι ώστε να μην ξανασηκωθεί όρθιος, αλλά να ζήσει τη ζωή του σαν ζητιάνος (όπως αυτοί τους οποίους εκμεταλλεύτηκε). Κανένας τζαμπατζής εργοδοτίσκος δεν δείχνει να φοβάται την "κυβέρνηση της αριστεράς", η οποία διαπιστωμένα ενδιαφέρεται μόνο για την επαναπρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων (όπως ας πούμε αυτών τής ... τρομερά χρήσιμης "δημοτικής αστυνομίας", ή των σχολικών φυλάκων, ή των απολυμένων της πρώην Ε.Ρ.Τ. κλπ.), τη διατήρηση προκλητικών για την κοινωνία προνομίων (όπως το εφάπαξ της κάστας των δημοσίων υπαλλήλων), τη διατήρηση των προκλητικά υψηλών μισθών για τους εκατοντάδες χιλιάδες "αξιοκρατικά" διορισμένους ανειδίκευτους του Δημοσίου, και γενικώς για την ανασύνταξη / επανίδρυση του πελατειακού κράτους.
Αντί για τους εργοδοτίσκους, ο μόνος που φοβάται είναι η ίδια η "κυβέρνηση της αριστεράς". Φοβάται μήπως κλείσει τις πάμπολλες επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν μισθούς ή ένσημα και αυξηθεί ραγδαία η -επισήμως παρουσιαζόμενη- ανεργία. Φοβάται μήπως αποκαλυφθεί ότι η -πραγματική- ανεργία είναι ήδη στο 50% και η (αν)ασφάλιση επίσης στο 50%. Φοβάται μην αποκαλυφθεί η πραγματική έκταση του προβλήματος, που τώρα είναι κρυμμένο κάτω απ' το χαλάκι των "επισήμων" αριθμών. Γιατί τότε θα πρέπει να παραδεχθεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ότι η "διαπραγμάτευση" δεν έχει νόημα κι ότι η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι το πιο σύντομο οικονομολογικό ανέκδοτο. Θα πρέπει να παραδεχθεί ότι ο δανεισμός προς το κρατίδιο εξυπηρετεί μόνον τη διατήρηση μιας εγχώριας κρατικοδίαιτης ελίτ παρασιτικών και αντιπαραγωγικών ψευτοεπιχειρηματιών (Μπόμπολες, Αλαφούζοι, Κοκκάληδες, Βγενόπουλοι, Κοντομηνάδες, διάφοροι τραπεζίτες, διατροφικό καρτέλ, καρτέλ σούπερ μάρκετ, καρτέλ κινητής τηλεφωνίας κ.α.). Και τότε θα έχει εκτεθεί απέναντι σε αυτήν ακριβώς την εγχώρια ελίτ, από την οποία επιλέχθηκε για να ασκήσει διαχειριστικό ρόλο τού εξίσου αντιπαραγωγικού και διεφθαρμένου (βλ. σάπιου) καθεστώτος της (βλ. αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού).
Κυβέρνηση αριστερής διαχείρισης της "κρίσης", που προσπαθεί να διασώσει την μεταπραττική κρατικοδίαιτη εγχώρια ελίτ (και το ψηφοπελατειακό κράτος της) εξακολουθώντας, φυσικά, να μεταθέτει το κόστος στην πραγματική κοινωνία.

Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ "ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ"

Α! Παρ' ολίγο να το ξεχάσουμε. Μέσα σε όλη αυτή την εργοδοτική ατιμωρησία, υπάρχουν και οι εξαγγελίες για επαναφορά του βασικού μισθού στα ... δυσθεώρητα προμνημονιακά επίπεδα. Φυσικά, για να μην "ταραχτεί" η "αγορά" (δηλαδή οι εργοδότες που ήδη δεν πληρώνουν ούτε αυτά τα ψίχουλα των 500 €), αυτό δεν θα γίνει άμεσα αλλά σταδιακά, του Αγίου Βάθους Χρόνου (ή κάποιου άλλου ...) ανήμερα.
Μάλιστα:

"Η Ελλάδα δεσμεύεται να εισαγάγει σταδιακά μια νέα και "έξυπνη" προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας

Αλλά ("πάντα υπάρχει ένα αλλά"):

με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης. Αυτό περιλαμβάνει τη φιλοδοξία για εξορθολογισμό και, σε βάθος χρόνου, την αύξηση του κατώτατου μισθού με τρόπο που θα διαφυλάσσει την ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές της απασχόλησης. Η έκταση και το timing των αλλαγών στον κατώτατο μισθό θα γίνουν με διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, συμπεριλαμβανομένου του ILO - Διεθνές Γραφείο Εργασίας, και θα λάβει σοβαρά υπόψη τις συμβουλές ενός νέου ανεξάρτητου οργάνου για το κατά πόσο οι αλλαγές στους μισθούς είναι σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα"
(Γιάννης Βαρουφάκης, από τη λίστα των "μεταρρυθμίσεων" που υπέβαλε προς το Eurogroup, 24/2/2015)


Δηλαδή αυτό που μας λένε οι δανειστές (η ελληνική οικονομία πρέπει να γίνει "ανταγωνιστική" γι' αυτό πρέπει οι μισθοί να πέσουν σε επίπεδα Μπαγκλαντές) θα πάμε να μας το πουν κάποιοι άλλοι Μανωλιοί, που φοράνε "αλλιώς" τον σκούφο της "ανταγωνιστικότητας".
"Κυβέρνηση της αριστεράς" που, ενώ, στον ιδιωτικό τομέα, δεν εφαρμόζει ούτε καν τους μνημονιακούς μισθολογικούς και ασφαλιστικούς νόμους, εξαγγέλει "αυξήσεις" - μαϊμούδες. "Κυβέρνηση της αριστεράς" με στοργή και προδέρμ για τους υπαλλήλους του κομματικού κράτους και με θρασύτατη ειρωνεία για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.



   
ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ ΜΕ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΕΥΡΥΧΩΡΑ ΑΡΧΙΔΙΑ (για τους αστέγους, τους πεινασμένους και τους εργασιακά τελειωμένους)

Σε κάθε περίπτωση το συμπέρασμα είναι: στ' αρχίδια τους, των στελεχών της "κυβέρνησης της αριστεράς" αν από εργασιακής άποψης ο ιδιωτικός τομέας (που πάντα ήταν άτυπο εργασιακό κάτεργο στην Ελλάδα) τώρα έχει πλέον γίνει σαν τη Γέφυρα του ποταμού Κβάι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να προλάβουν να "τακτοποιήσουν" τις δεκάδες χιλιάδες των δημοσιοϋπαλλήλων ψηφοπελατών τους (πρώην συνδαιτημόνων του Πάγκαλου) που θέλουν να συνταξιοδοτηθούν στην τρυφερή ηλικία των 50 και στ' αρχίδια τους για τους σκλάβους του ιδιωτικού τομέα που δεν θα συνταξιοδοτηθούν ποτέ (είτε γιατί δουλεύουν χωρίς ένσημα, είτε γιατί δεν θα ξαναβρούν ποτέ δουλειά). Στ' αρχίδια τους των "σκληρών διαπραγματευτών" για τους άστεγους, τους πεινασμένους, τους μακροχρόνια άνεργους που πλέον δεν επιδοτούνται, και γενικώς για τους ζωντανούς νεκρούς της "κρίσης": τους "ξεπέταξαν" με ένα νομοσχέδιο τόσο προσβλητικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που θα κάνει και τους πιο στυγνούς εκμεταλλευτές να πιάσουν την κοιλιά τους (ή κάποιο άλλο μέρος του σώματός τους) από τα γέλια: κουπόνια σίτισης αξίας ... δύο ευρώ την ημέρα (και μάλιστα μόνο σε συμβεβλημένα ... σουβλατζίδικα, αφού η πληρωμή θα γίνεται με ειδική κάρτα), "επιδότηση" ενοικίου ίση με το ένα τέταρτο του ενοικίου (λες κι ένας μακροχρόνια άνεργος έχει εξασφαλίσει τα υπόλοιπα τρία τέταρτα, που αποτελεί και προϋπόθεση ώστε να λάβει το "επίδομα"...), "δωρεάν" ρεύμα μίας ώρας την ημέρα κλπ. Περιττό να πούμε ότι το κατάπτυστο αυτό νομοσχέδιο είναι τόσο πονηρά διατυπωμένο ώστε οι δικαιούχοι που απομένουν να είναι ελάχιστοι (για του λόγου το αληθές, ολόκληρο το κείμενο εδώ: http://www.naftemporiki.gr/documents/929699/i-teliki-morfi-tou-nomou-gia-tin-anthropistiki-krisi).
"Κυβέρνηση της αριστεράς" με ευαισθησία για τους δανειολήπτες πρώτης κατοικίας (δηλαδή όσους "προνόησαν" και πήραν στεγαστικό δάνειο στην εποχή της "ισχυρής Ελλάδας" του Σημίτη) και με αναισθησία γι' όσους δεν έχουν καν κατοικία (και τώρα είναι άστεγοι ή κινδυνεύουν με έξωση). Κυβέρνηση που θέλει να χαρίσει χρέη σε δανειολήπτες, αλλά στέλνει/αφήνει στον δρόμο τα "κορόιδα", που δεν "φέσωσαν" κανέναν.

Σταθμός ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, Μοναστηράκι
   

   Εξάλλου:

"Η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαιώνει το σχέδιό της, να εξασφαλίσει ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο".
(Γιάννης Βαρουφάκης, από τη λίστα των "μεταρρυθμίσεων" που υπέβαλε προς το Eurogroup, 24/2/2015).
Γι' αυτό, σύμφωνα με το ποσό που ενέκρινε το νομοσχέδιο, η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα κοστολογήθηκε με το ... ιλιγγιώδες ποσό των 200 εκ. ευρώ.


ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΠΡΑΣΙΝ' ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΑ ΚΩΛΟΠΑΝΑ

Αυτή είναι η "διαπραγμάτευση" που κάνει η "κυβέρνηση της αριστεράς" με τους κακούς δανειστές, έχοντας θέσει ως "κόκκινες γραμμές" τα εργασιακά και το ασφαλιστικό: υπερασπίζεται τα προσχήματα και τα διάφορα κόκκινα φύλλα συκής της. Μόνο που οι δανειστές δεν είναι μαλάκες (π.χ. σαν τους εθνικά υπερήφανους σημαιάκηδες της πλατείας Συντάγματος, που "συμπαραστέκονται" στη "σκληρά" διαπραγματευόμενη "κυβέρνηση της αριστεράς").

   
Οι δανειστές έχουν πιθανότατα αντιληφθεί ότι οι "κόκκινες γραμμές" είναι φύλλα -αριστερής- συκής, αφού έχουν ήδη παραβιαστεί από την ίδια την "κυβέρνηση της αριστεράς". Και γι΄αυτό το διασκεδάζουν αφήνοντας τις αριστεράντζες της συμφοράς να χτυπιούνται όσο θέλουν.

Στο μεταξύ, το πάρτυ των εργοδοτών, θα συνεχίζεται παράλληλα με το θέατρο "διαπραγμάτευσης". Γιατί αυτή τη φορά η κωλοτούμπα δεν έπρεπε με τίποτα να γίνει από την επόμενη κιόλας των εκλογών, όπως έγινε το 2009 και το 2012. Η κωλοτούμπα πρέπει να γίνει (και ήδη γίνεται) σε slow motion, έτσι που όταν οι χρήσιμοι ηλίθιοι με τα σημαιάκια το αντιληφθούν, θα είναι πλέον πολύ αργά.

Κωλοτούμπα Reloaded: μια φτηνιάρικη υπερπαραγωγή της Syriza Red Lines Productions.

Θ.Λ.



To διαβάσαμε στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου