ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Ο "πολιτισμός" της φορμόλης του μεγάλου νεκροθάλαμου και των "ιερών" του σκηνωμάτων...


> «ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Πάπας Λέων Ι΄Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από 11-3-1513 έως 1-12-1521
 > η επίσημη Εκκλησία μας αρκείται, κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας, να αφιερώνει δεκάδες αναθεματισμούς (αφιερωμένους στην αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τέχνη κι επιστήμη, που υποτίθεται ότι πρέπει να μαστε περήφανοι γι'αυτές μιας κι εμείς σήμερα είμαστε ηχηρά απόντες στην παραγωγή πολιτισμού): "Τοις λέγουσιν οτι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις" ή "Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις" ή "Τοις την μωράν των έξωθεν φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, ανάθεμα τρις" ή "Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων και τας πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, ανάθεμα τρις"... κι άλλα πολλά τέτοια δείγματα "ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού"...

Στην Ελλάδα του σωτήριου έτους 2015 η "σωτηρία" είναι εμπορεύσιμο προϊόν στα χέρια πανίσχυρων πωλητών. Στην ουσία πρόκειται για μια μονίμως κερδοφόρα Εταιρεία, με κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα του εμπορίου "ελπίδας" και "σωτηρίας" (η οποία αφορά τη ζωή μετά το θάνατο όταν οι "καταναλωτές" θα έχουν απαλλαγεί από τα σαρκία και τα βάσανα αυτής της άδικης και σκληρής περιπέτειας και σίγουρα το χειρότερο θα ήταν τα μεταθανάτια αιώνια βάσανα στα τσουκάλια της κόλασης). Κατοχυρωμένα με την υπογραφή του κράτους μέσα στα πλαίσια του οποίου η Εταιρεία θησαυρίζει και αλωνίζει, εισπράττοντας παχυλά ενοίκια για τα αμέτρητα ακίνητα και γαίες που της ανήκουν, μην πληρώνοντας ούτε σεντ φόρου όπως το "ποίμνιό της" στους χαλεπέστατους αυτούς καιρούς, όπου η ανάγκη εύρεσης ρευστού θεωρείται επιτακτική για την ικανοποίηση των πρωταρχικών αναγκών του ποιμνίου. Κατοχυρωμένα είναι τα δικαιώματά της στη χειραγώγηση μιας δυνητικής "after σωτηρίας" των ασκεριών των πιστών, που ενίοτε δεν παραλείπουν να της κληροδοτούν τα υλικά τους αγαθά για να διεκπεραιωθούν τα πολυπόθητα σωτήρια ρουσφέτια με τον εβραϊκής-βιβλικής καταγωγής "Μεγάλο" (η "θεόπνευστη" Βίβλος=το πλέον ανιστόρητο και γεμάτο εφιαλτικό τρόμο, αίμα και φρίκη σύγγραμμα!), μέσω της μεσολάβησης των αντιπροσώπων του στο σύγχρονο ετούτο κοσμικό κράτος. Των αντιπροσώπων που σπέρνουν τις πιο εκφυλιστικές, πτωματολάγνες δεισιδαιμονίες και πνευματοκτόνες προκαταλήψεις μέσα στις καρδιές και σε ό,τι έχει απομείνει από τα μυαλά των πελατών-ποιμνίου της. Των οποίων οι ανώτερες νοητικές λειτουργίες προφανώς έχουν ατροφήσει, οπότε να και ο  λόγος που ανέχονται ακόμη στωικά και με εξόφθαλμη εθελοδουλία όλους αυτούς και τα τερτίπια τους, που διαχρονικά τους εξαπάτησαν, τους ευτέλισαν, τους χρεωκόπησαν υλικά και ηθικά και διανοητικά! Όπως συμβαινει με κάθε ποίμνιο και τους ποιμένες που επιβάλλουν την "αναγκαιότητα" της βοσκής και αναλαμβάνουν πλήρως τον έλεγχό της.

"Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Θεού, δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ'είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί"..."Άγιος" Κοσμάς ο Αιτωλός στους αμόρφωτους ραγιάδες επί τουρκοκρατίας...

Και η "Εταιρεία" αυτή αναγνωρίζεται ακόμη ως ένας από τους πυλώνες του "έθνους".

Της ίδιας της Ιστορίας του "λαού" (πόσοι άραγε γνωρίζουν τον κατασταλτικό της ρόλο στην όποια προοπτική παραγωγής πολιτισμού και επίτευξης προόδου και τον προδοτικό της ρόλο σε αυτή την Ιστορία;). Και δεν διαθέτει (έστω μόνο σε αυτές τις υποτίθεται κρίσιμες ημέρες) ούτε ένα ελάχιστο καν ποσό από τα δεκάδες δισ. ευρώ των καταθέσεών της για να συνδράμει, έστω και για τα προσχήματα, τους μισθούς και συντάξεις του ποίμνίου της στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Αυτούς των "θεσμών", των παράλογων και τελείως άδικων φορολογικών επιδρομών, των "μεταρρυθμίσεων"-βλέπε δολοφονική ανεργία και εργασιακό μεσαίωνα και νέα αύξηση του δημόσιου χρέους ως προς το ΑΕΠ, κι αυτό το ονομάζουν κάποιοι άλλοι ευρω-σωτήρες "σωστό δρόμο"!
Να δώσει λοιπόν η "Εταιρεία Σωτηρίας" κατιτίς από το "υστέρημά της"! Να βοηθήσει διαθέτοντας ένα κομμάτι της υλικής της περιουσίας, έστω και για τη σωτηρία των  ψυχών των "μεγαλομετόχων" της και του γηραιού προέδρου της. Αλλά τι λέμε; "Όποιος απλώσει τα χέρια του πάνω σε αυτή την περιουσία θα του ξεραθούν"!

Και  από πάνω δεν σταματάει η "Εταιρεία" να προκαλεί! Απαιτώντας ακόμη μεγαλύτερη έκκριση εγκεφαλικής πτωμαΐνης και ισοπεδωτικής δεισιδαιμονίας από πιστούς και άπιστους! Και μετά την υποδοχή του "ιερού σκηνώματος" της "αγίας βαρβάρας" με τιμές αρχηγού κράτους-βοήθεια! μας κυβερνούν οι...νεκροί, ζωντανοί και μη!..Και μετά το "ταπεινό πτωματοπροσκύνημα" από τους ζωντανούς οστεολάγνους... Σκόπευαν λέει (αδιάφορο αν τελικά έγινε όπως το ήθελαν ή όχι) και με τις θεοσεβούμενες άδειες ανώτερων κρατικών αξιωματούχων, να περιφέρουν τα θαυματουργά οστά μιας νεκρής "αγίας" μέσα σε ένα σύγχρονο νοσοκομείο που περιθάλπει συνανθρώπους μας. Οι οποίοι υποφέρουν από την ασθένεια-μάστιγα των καιρών. Ακυρώνοντας πλήρως τον όποιο επιστημονικό ρόλο του ιατρικού προσωπικού και νομιμοποιώντας μια σκοταδιστική μορφή εδωλολατρείας που σε αφήνει αμήχανο ή εμβρόντητο, όσο κι αν νόμιζες ότι έχεις συνηθίσει αυτές τις συλλογικές παρακρούσεις ως "κοινωνική κανονικότητα"!



Λατρεία οστών, ιματίων, κομποσχοινιών, κομματιών ξύλου, σεντονιών ή ό,τι άλλου "θαυματουργού"... Ειδώλων σαν αυτών που με απίστευτο μένος εκδίωξε: μόνο που στην περίπτωση αυτή τα "είδωλα" ήταν τα έργα τέχνης, τα αξεπέραστου κάλλους μνημεία και οι γραπτοί θησαυροί του στοχασμού, της επιστήμης και της φιλοσοφίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού!

(ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ - ΝΑ ΠΩΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Κάτι που δεν θα το βρείτε σε σχολικά βιβλία: " Το Βυζάντιο αποδεκάτισε τους Ελληνες")


Αλλά ο σύγχρονος πολιτισμός, αυτού του τελευταίου σχεδόν τριτοκοσμικού θεοκρατικού κρατικού απολειφαδιού της Ευρώπης, είναι ο "πολιτισμός" της φορμόλης του μεγάλου νεκροθάλαμου! Δηλαδή της νεκρικής ακαμψίας και της παθητικής μη-ύπαρξης, της απόλυτης υποτέλειας!
Των ζωντανών νεκρών που ελκύονται από νεκρικά οστά, που πέφτουν στα τέσσερα και σέρνονται μπροστά σε "ιν μαγαζιά"(ή ναούς) της Εταιρείας, που εναποθέτουν τις "ταπεινές ελπίδες" τους (τα γενναία οράματα δεν είναι γι'αυτούς) σε κάποια μεταφυσική "άνωθεν χείρα βοηθείας", που διαδίδουν ότι κάποιοι νεκροί "άγιοι" σε κάποια μέρη τα βράδια περιφέρονται ωσάν τα ζόμπι που δεν είναι χορτοφάγα, που αρέσκονται στα ευχολόγια και τα ατέλειωτα σαν ένα είδος "τικ" σταυροκοπήματα και απεχθάνονται την ανάληψη ευθυνών και πρσωπικής δράσης, που εκστομίζουν με την πρώτη διαφωνία κατάρες και αναθέματα, που ζητάνε από τον "κύριο να τους ελεήσει" ενώ αυτοί θεωρούν τους όρους φιλευσπλαχνία και (ειδικά) ανθρωπισμό λήμματα της κινεζικής γλώσσας...

Και σε τελική ανάλυση, γιατί πρέπει εμείς οι άλλοι να τους συγχωρούμε και να περιβάλλουμε με κατανόηση και σεβασμό τα καμώματά τους; Ως πότε θα κάνουμε τα στραβά μάτια στη διαχρονική επέλαση της προκατάληψης, της μιζέριας, του παραλογισμού, της ύπουλης μορφής εξουσιασμού και πραγματικής σωτηρίας μόνο αυτής του επίγειου συσσωρευμένου πλούτου, της πνευματικής εξαχρείωσης;
Άλλωστε ποιος ξέρει; Μπορεί να έχει μπει μέσα μας ο-πώς τον λένε αυτόν που φταίει για όλα; α ναι...ο εξαποδώ!
Τι είναι ο Διάβολος; (Aς το μάθουμε λοιπόν!)

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου