ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Επείγουσα Εκκληση των Γιατρών του Κόσμου για την Γάζα


Επείγουσα Εκκληση των Γιατρών του
Κόσμου για την Γάζα 



Υπεύθυνος: Ελένη Καρατζά
Οι συνεχιζόμενοι ανελέητοι βομβαρδισμοί στη Γάζα έχουν ήδη προκαλέσει τεράστιες καταστροφές και έχουν σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες θύματα και χιλιάδες τραυματίες, κυρίως αθώους, άμαχους. Ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά.




Οι Γιατροί του Κόσμου πιστοί στην αποστολή τους, παρεμβαίνουν για μια ακόμα φορά.
Από κοινού και οι 15 εθνικές αντιπροσωπείες δημιουργούν μια μεγάλη αλυσίδα ανθρωπιάς, εξασφαλίζοντας και μεταφέροντας όλα τα απαραίτητα υλικά και φάρμακα για να στηρίξουν τις υγειονομικές δομές στην Γάζα και να σταθούν στο πλευρό των παλαιστινίων συναδέλφων τους.
Σε αυτή την αλυσίδα ανθρωπιάς, εμείς οι έλληνες Γιατροί του Κόσμου έχουμε τον δικό μας ρόλο.
Με σχέσεις χρόνων και βαθιάς αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό λαό καλούμαστε για άλλη μια φορά να σταθούμε στο πλευρό τους. Σε αυτή μας την προσπάθεια χρειαζόμαστε συμπαραστάτες. Εσάς.
Με την δική σας μικρή η μεγάλη συνεισφορά από το υστέρημα όλων μας θα μπορέσουμε αγοράζοντας να εξασφαλίσουμε εκείνα τα αναγκαία εφόδια που χρειάζονται για να στηρίξουμε τα νοσοκομεία στη Γάζα που είναι σε κίνδυνο. Να ανακουφίσουμε και να δώσουμε ελπίδα σε αθώους ανθρώπους που σήμερα μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.
 
Με την δική σας συνδρομή να δώσουμε φωνή στην Ελλάδα.
Γιατί εμείς στην Ελλάδα ξέρουμε από αδικία…
Οι ΓτΚ ζητούν επείγουσα οικονομική βοήθεια στον ειδικό λογαριασμό της AlphaBank, με την ένδειξη “Γάζα”.
ALPHA BANK : Αρ. Λογ/σμού: 199-00-2002-002401
IBAN: GR06 0140 1990 1990 0200 2002 401 / SWIFT: CRBAGRAAXXX
Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας… όπου υπάρχουν άνθρωποι

ΠΗΓΕΣ / ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :
http://www.mdmgreece.gr/
http://www.etenet.gr


Eμείς το διαβάσαμε στο ΔΉΘΕΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου