ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Το πλανητικό φορτίο του "απαραίτητου έθνους"


Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον το «απαραίτητο έθνος» παρά μόνο στους λόγους του προέδρου Ομπάμα. Τιερί Μεϊσάν

Μια Αυτοκρατορία χωρίς στρατιωτική στρατηγική...που Αργοπεθαίνει
Tέλη Μαΐου. Tόπος: η φημισμένη στρατιωτική ακαδημία των ΗΠΑ του West Point. Εκεί όπου ο πρόεδρος Ομπάμα ανάλυσε τη στρατιωτική στρατηγική του κι επανέλαβε τη στρατιωτική παντοδυναμία των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ χαρακτήρισε τη χώρα του ως "απαραίτητο έθνος"-!-, το ισχυρότερο τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά και δεν παρέλειψε να συγκρίνει το Ρώσο πρόεδρο με τον Αδόλφο Χίτλερ -περιηγηθείτε και σε αυτά τα άρθρα για να διαπιστώσετε την αξιοζήλευτη και αβυσσαλέα δημοκρατική κουλτούρα που κοσμεί την εσωτερική κι εξωτερική πολιτική του "απαραίτητου έθνους": " Ουάσιγκτον: Η Μεγαλύτερη Απειλή της Ζωής στην Γη "" U.S. trained ISIS at secret Jordan base ", US Army is American Gestapo: Analyst, "Why is Putin in Washington’s Crosshairs?" ή "Γιατί ο Πούτιν είναι στο στόχαστρο της Ουάσινγκτον;", Ιδρύεται Αστυνομία Τροφίμων στις ΗΠΑ

Επίσης, όπως διαβάζω και στον "Ελεύθερο Αετό": "Παρουσιάζοντας την ίδια να είναι σε αυτοάμυνα από το 2001, η Ουάσιγκτον δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα να παραβιάζει την κυριαρχία των άλλων κρατών προκειμένου να απαγάγει ή να βομβαρδίσει όποιον γουστάρει, και όταν το γουστάρει. Για να συνεχίσει αυτόν τον πόλεμο, ο Πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός «Ταμείου εταιρικής σχέσης κατά της τρομοκρατίας», με προϋπολογισμό 5 δις. δολάρια. Θα έχει ως στόχο να εκπαιδεύσει τις υπηρεσίες ασφάλειας των σύμμαχων κρατών."
Όπως δηλαδή φρόντισαν οι υπηρεσίες της "απαραίτητης χώρας του" -για τον πλανήτη εννοεί προφανώς- να ενθαρρύνουν, να εξοπλίσουν, να εκπαιδεύσουν και να χρηματοδοτήσουν τους αιμοσταγείς "επαναστάτες" της Συρίας -Το αληθινό κτηνώδες πρόσωπο των αντικαθεστωτικών "ανταρτών" που θα "απελευθέρωναν" το συριακό λαό!- και τώρα τα λυσσασμένα ασκέρια, όπως φαίνεται, των τζιχαντιστών που σφάζουν και ρημάζουν τα πάντα στο διάβα τους στο Ιράκ, αλλάζοντας και τα σύνορα στη Μέση Ανατολή..

 Περί ομιλίας του Ομπάμα: President Obama at West Point: Watch the Speech, Read the Transcript

Μέσα σε πολλά άλλα λοιπόν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ είπε στην ομιλία του στους απόφοιτους της στρατιωτικής ακαδημίας ότι "οι ΗΠΑ είναι και δεν θα πάψουν να είναι το απαραίτητο έθνος -ή αναγκαίο, όπως μεταφράζεται επίσης, κάτι που επαληθεύτηκε και στον περασμένο αιώνα και θα επαληθευτεί και στον επόμενο. Και πως η χώρα οφείλει πάντα να αποτελεί ηγέτη στην παγκόσμια σκηνή, γιατί αν δεν είναι ηγέτης οι ΗΠΑ τότε δεν θα είναι κανένας άλλος"
 Απέναντι σε αυτό το παραλήρημα "εθνικού μεγαλείου", μεσσιανισμού και ηγετικής φρενοβλάβειας, πιστεύω ότι τα λόγια του Αμερικανού φίλου μου Peter από το Αϊντάχο, όπως τα είχε γράψει σε ένα σχετικά πρόσφατο mail που μου είχε στείλει, ακούγονται ιδιαιτέρως εύστοχα: " Shit happens you know. Just like our banksters and their (not our) politicians that cheat and screw the society. Over and over again! It's insanity but this is the real American History. The story of our enslavement and a huge tragedy for the entire planet!". Bλέπετε, και στις ΗΠΑ φυσικά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με καθαρή κρίση κι ανεξάρτητη αντίληψη των πραγμάτων, κάτι που βέβαια δεν είναι καθόλου μα καθόλου "πολιτικά ορθό" και συχνότατα καθόλου ωφέλιμο για την υγεία..

Όσο για εμένα, έχω να πω τα εξής:
Πολύπαθη ανθρωπότητα, τι έχεις τραβήξει και τι τραβάς και τι σου μέλει να τραβήξεις! Από το "απαραίτητο" φορτίο που σου επιβάλλουν να κουβαλάς στους ώμους σου σαν περιφρονημένος βαστάζος. Στην πορεία σου ή προς την απόλυτη υποταγή ή αλλιώς προς την απόλυτη καταστροφή.. Σύμφωνα με την "απαραίτητη" ή "αναγκαία" λογική της παραφροσύνης των αιμοσταγών λατρών του πολέμου, των πολυεθνικών αρπακτικών και των χρηματοπιστωτικών σαδιστών, με τα οποία όλα έχεις μπλέξει..

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου