ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Μην Κάνεις Ονειρα: Τα κοράκια καραδοκούν!!!

ΜΚΟ: Στην υπηρεσία του κέρδους, με την αρωγή του πτωχευμένου πλην κοινωνικού κράτους, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Σύγχρονα γραφεία εύρεσης εργασίας με το αζημίωτο, δουλεμπορικά γραφεία της νέας τάξης πραγμάτων, που διαχειρίζονται την ανεργία, προσλαμβάνουν και διακινούν εργαζόμενους στους δήμους, στην Εκκλησία, στις Νομαρχίες και όπου αλλού μπορεί να απασχοληθούν με τρίμηνες , τετράμηνες, πεντάμηνες συμβάσεις.

Νέα παιδιά γεμάτα όνειρα με δυό και τρία πτυχία, που παλεύουν να μείνουν στην Ελλάδα, στη χώρα που μεγάλωσαν και αγάπησαν.
Παλεύουν να μείνουν για να στηρίξουν την άνεργη μάνα που δύσκολα θα βρει δουλειά, τον πατέρα που με κατεβασμένο το κεφάλι παρακολουθεί τα τεκταινόμενα χωρίς κουράγιο να αντιδράσει, γιατί του στέρησαν την δυνατότητα της προσφοράς στην οικογένεια.

Αυτή είναι η πελατεία των ΜΚΟ δουλεμπορικών οργανώσεων, τα νέα παιδιά και οι "γέροι" που στα πενήντα τους χρόνια πρέπει να αποδείξουν πως είναι ικανοί να ζήσουν δουλεύοντας και όχι ζητιανεύοντας ένα πιάτο φαγητό στα φιλανθρωπικά συσσίτια που, ώ του θαύματος λειτουργούν από τις ΜΚΟ δουλεμπορικές οργανώσεις!!!
Στελεχωμένες οι συγκεκριμένες οργανώσεις με μόνιμο προσωπικό, διαχειρίζονται τις θέσεις εργασίας και τα όνειρα των ανέργων,κατάφεραν να μπουν παντού και να παρέχουν ....υπηρεσίες στον εαυτό τους,χρηματοδοτούμενες από τον κρατικό κορβανά αλλά και από την ευρωπαϊκή ένωση.

Αν και ξεκίνησε έρευνα για τον τρόπο χρηματοδότησης αλλά και διαχείρισης των κονδυλίων που διατέθηκαν, αν και έγιναν δηλώσεις ...περί μαχαιριού και κόκαλου- ξέρετε που λίγο πριν φτάσει στο κόκκαλο σπάει το αθεόφοβο το μαχαίρι και που να ψάχνεις να βρεις άλλο , αφήνεις και το μαχαίρι και το θέμα -θύμα και καθαρίζεις-οι Δουλεμπορικές οργανώσεις καλά κρατούν!

Πληροφορίες θέλουν κόμματα και ΜΚΟ στενά συνεργαζόμενα, διότι δόξα και χρήμα μισούνται και αγαπιούνται ταυτόχρονα και παθιασμένα.
Στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της διαφάνειας, στο όνομα της κρίσης και της φιλανθρωπίας, βρέθηκε ο τρόπος να φροντίσουν οι έχοντες τις άκρες και τις διασυνδέσεις τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς και θα τους έχουμε και υποχρέωση!

Υπάρχει ΜΚΟ με το συνταρακτικό, συναρπαστικό όνομα-τίτλο "φροντίζω τον εαυτό μου" η οποία χρηματοδοτήθηκε από όλους εμας που δεν μπορούμε να πληρώσουμε τη ΔΕΗ, το νοίκι το φαγητό και τα ρούχα των παιδιών μας.
Χρηματοδοτήθηκε από όλους εμας που δείχνουμε ανοχή και αντοχή σε όλα τα λαμόγια, παλιά και νέα, που πιστεύουν πως θα τη γλυτώσουν και πάλι! Η ανοχή και η αντοχή όμως τελειώνουν και μαζί τελειώνει και ο βίος και η πολιτεία όσων εμπορεύονται τα όνειρα μας!
Πελααααααααααατες μου, καλοί μου άνθρωποι προσέχετε τα αρπακτικα παραμονεύουν!!!

Δείτε εδώ τις ΜΚΟ και τα ποσά που έχουν λάβει 


To διαβάσαμε στο   ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου