ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ (και συλλογή στοιχείων και ερεθισμάτων προς επεξεργασία)ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: Σόρος και «παγκοσμιοποιητική Αριστερά»

ΑΠΟ εμάς δυο λόγια: Μέσα σε μια πολύπλοκη και πολυπλόκαμη σκακιέρα κινήσεων διάφορων "παικτών" και "μεταπαικτών", δικτύων και ιδρυμάτων, κρυφών ατζέντων και απόπειρων παραχάραξης και διάβρωσης, που συχνά ΔΕΝ είναι εύκολο να τις αντιληφθεί σε όλο τους το εύρος κάποιος...Ακόμη κι αν ο κοινός εχθρός όσων απεχθάνονται κάθε μορφή εκμετάλλευσης και "κανονικότητας", αγκυλώσεις mainstream ή εναλλακτικών κύκλων με το απαρέγκλιτα "ορθό" του καθενός...Ακόμα κι αν ο εχθρός προσπαθεί ή πετυχαίνει να εισχωρήσει στον α΄ή β΄βαθμό, για δικούς του σκοπούς, σε χώρους εναλλακτικής έκφρασης και ζύμωσης...Ακόμα κι αν υπάρξουν τελικά σε κάθε περίπτωση ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για περίεργα δεδομένα στην αντιπληροφόρηση (άλλο βέβαια οι υπόνοιες και απογοητεύσεις για διάφορους λόγους κι άλλο οι ατράνταχτες αποδείξεις ΕΣΚΕΜΜΕΝΗΣ διαπλοκής, που μπορεί και να ισχύουν σε διάφορες περιπτώσεις για μεμονωμένα άτομα κι όχι ως εύκολα βιαστική ευκαιρία ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΚΙ ΑΜΑΥΡΩΣΗ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ) ... Ακόμα κι έτσι μπορείς κάλλιστα από εκεί να αντλήσεις και να επεξεργαστείς ιδέες και χρήσιμα και σημαντικά στοιχεία, αρκεί να διαθέτεις αυξημένη ευθυκρισία, οξυδέρκεια, κριτική και συνθετική ικανότητα! Δηλαδή να ξέρεις πραγματικά ποια είναι η τάξη σου, ποια τα συμφέροντά της, ποιος είσαι και τι γυρεύεις! Το χειρότερο για εμάς είναι η φορτισμένη με μονολιθικότητα, αδιαλλαξία και φανατισμό ιδεολογικοποιημένη στράτευση, που οδηγεί σε μια αλληλοσπαρασσόμενη εσωτερική φαγωμάρα (ακόμα και για επιμέρους διαφωνίες ή εκτιμήσεις και διατυπώσεις και οπτικές πάνω σε διάφορα ζητήματα και παραμέτρους αυτών) και καταλήγει σε ένα στείρο και φλύαρο αδιέξοδο προς τελικό όφελος των από πάνω. Κάτι που με τίποτα δεν προωθεί τους αγνούς στόχους ενός γνήσια ανατρεπτικού κοινωνικού κινήματος. Θυμηθείτε κι αυτούς τους προβληματισμούς από τον Ένοικο: Μήπως ο αντιφασισμός στην πιο φανατισμένη και στρατευμένη μορφή του κατρακυλάει σ'ένα μερικές φορές λανθάνον είδος φασισμού;

(Το παρακάτω άρθρο αναδημοσιεύτηκε από το περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ τον Απρίλη του 2011)

Σόρος και «παγκοσμιοποιητική Αριστερά»

Μετά την «πτώση του Τείχους» και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού τα ιδρύματα του Σόρος συνέχισαν την δράση τους στο ίδιο μοτίβο: ενίσχυση «πολιτιστικών» ιδρυμάτων, έλεγχος της εκπαίδευσης και χειραγώγηση των ΜΜΕ.

Με δύο λόγια επιρροή και έλεγχος των συνειδήσεων, της ενημέρωσης και της γνώσης. Πολιτική στρατηγική: η υπεράσπιση «των απανταχού της γης μειονοτήτων», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», του «πολυπολιτισμού», της νομιμοποίησης των ναρκωτικών ουσιών κλπ, παράλληλα με την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μέτρων στην Οικονομία.

Όπως αναφέρει η Χέδερ Κόφιν: «Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, το πιο διορατικό κομμάτι των νεοφιλελεύθερων αρχουσών τάξεων συνειδητοποίησε ότι οι πολιτικές τους πόλωναν την κοινωνία και προκαλούσαν μεγάλης κλίμακας δυσαρέσκεια. Τότε, νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί ξεκίνησαν να χρηματοδοτούν και να προωθούν μια παράλληλη στρατηγική “από τα κάτω”, που περιλάμβανε την ανάδειξη “οργανώσεων βάσης” με μια “αντικρατική” ιδεολογία, οι οποίες παρενέβαιναν εκεί όπου υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσουν αντιδράσεις και δημιουργούσαν ένα “κοινωνικό μαξιλάρι”.

Αυτές οι οργανώσεις ήταν οικονομικά εξαρτώμενες από νεοφιλελεύθερες πηγές και ενεπλάκησαν άμεσα στον ανταγωνισμό με τα κοινωνικά και τα πολιτικά κινήματα προκειμένου να ελέγξουν την δραστηριοποίηση των πολιτών.

Από τη δεκαετία του 1990, αυτές οι οργανώσεις που απεκλήθησαν «μη-κυβερνητικές» ήταν χιλιάδες και χρηματοδοτούνταν με πάνω από 4 δισ. Δολ. ετησίως.

Στο Underwritting Democracy, ο Σόρος πανηγυρίζει για τον «εξαμερικανισμό της Ανατολικής Ευρώπης». Σύμφωνα με τον απολογισμό του, μέσω των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων, διαμόρφωσε ένα νέο πολιτικό προσωπικό. Αυτά τα νέα πολιτικά στελέχη που εκπαιδεύτηκαν είναι έτοιμα να παίξουν τον ρόλο των λεγόμενων «πρακτόρων επιρροής». Χάρη στη γνώση πολλών γλωσσών και στην εξοικείωσή τους με τα νέα γραφειοκρατικά μορφώματα, οι νεοσύλλεκτοι θα προλειάνουν το ιδεολογικό έδαφος για την εισβολή των πολυεθνικών εταιρειών».

Τα ιδρύματα του Σόρος είχαν ενεργό ρόλο στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και στην επιρροή της κοινής γνώμης, μεταξύ άλλων μέσω του «Ράδιο Β-92» και άλλων ΜΜΕ.

Οι δραστηριότητες του Τζωρτζ Σόρος ανακεφαλαιώνονται σε ό,τι εξέφρασε το 1983 ο Άλεν Γουαϊνστάιν, ιδρυτής του National Endowment for Democracy: «Πολλά από αυτά που κάνουμε σήμερα, πραγματοποιούνταν υπόγεια πριν από 25 χρόνια από την CIA».

Στην Ελλάδα αν και δεν έχουν έλθει στη δημοσιότητα «τρανταχτά» στοιχεία για ανάμιξή του στη διαμόρφωση της νεοφιλελεύθερης-παγκοσμιοποιητικής πολιτικής των τελευταίων δέκα ετών, (κυρίως λόγω «απροθυμίας» για δημοσίευση και όχι λόγω έλλειψης στοιχείων) πολλά είναι αυτά που μοιάζουν να φέρουν την σφραγίδα του, ή τουλάχιστον να κινούνται στο πνεύμα που τον διακρίνει: από τις παρεμβάσεις στην διδακτική ύλη των μαθητικών βιβλίων, την εξωτερική πολιτική που προωθεί το ΕΛΙΑΜΕΠ, την «γραμμή», όχι μόνο των ΜΜΕ, αλλά και δύο διαδοχικών κυβερνήσεων (Σημίτη, Καραμανλή), μέχρι και τη δράση του γνωστού οργανωμένου λόμπυ των «εκσυγχρονιστών» στα ΜΜΕ και στην πολιτική.

(Διαβάστε κι αυτό:  Σόρος-ΜΚΟ-Βαλλιανάτος)

Πολλοί είναι αυτοί, που επιμένουν ότι κάποτε πρέπει να ερευνηθεί διεξοδικά, αν ο Σόρος και τα ιδρύματά του είχαν σχέσεις με τον κύκλο ανθρώπων περί τον Λεωνίδα Κύρκο (γκουρού του εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα), με το λόμπυ των «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και της ΝΔ, με το ΕΛΙΑΜΕΠ, το «Φόρουμ» ή το Indymedia* και άλλους πόλους «επαγγελματιών» υπερασπιστών των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», των «μειονοτήτων» κλπ.


Τα παραπάνω διαβάσαμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ

* Διαβάσαμε κι εδώ για την περίπτωση του Indymedia θεσσαλονίκης: ...πριν κλείσει έξι μήνες λειτουργίας, οι σύντροφοι του Indymedia Θεσσαλονίκης αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά, με το παγκόσμιο δίκτυο των imc. Το κείμενό τους δεν είναι απλώς αποκαλυπτικό, είναι δραματικό:
«…πολύ σύντομα, πριν καν ακόμα κλείσει μισό χρόνο λειτουργίας το imc thessaloniki, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε μια σειρά από αντιφάσεις και προβλήματα που υπάρχουν στο δίκτυο των indymedia. Άρχισαν να ξεδιπλώνονται οι πραγματικές αντιλήψεις, αφετηρίες και πρακτικές των ανθρώπων που συμμετέχουν στο δίκτυο των imc, με πολλές από τις οποίες - ειδικά όσον αφορά την περίπτωση της Ευρώπης - είμαστε ριζικά αντίθετοι, και η αλήθεια είναι ότι βρεθήκαμε σε αδιέξοδο…   το πλήρες κείμενο  εδώ
Την άνοιξη του 2002 το imc Θεσσαλονίκης, κηρύσσει την πλήρη ανεξαρτησία του και δηλώνει ότι δεν φέρει ευθύνη για την πολιτική των υπόλοιπων imc. Ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει στο δίκτυο των Indymedia.  Το 2003, στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε στην Θεσσαλονίκη, καταφθάνουν στελέχη των imc από πολλές χώρες. Η συντακτική ομάδα του Indymedia Θεσσαλονίκης προσπαθεί να συνεννοηθεί μαζί τους ώστε να γίνει μία συζήτηση για το ρόλο του δικτύου παγκοσμίως. Όμως τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. «…στις συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν φάνηκε για άλλη μια φορά η τεράστια απόσταση που μας χωρίζει και απλώς συμφωνήθηκε όλοι να σεβαστούν τις αρχές που έθεσε το imc thessaloniki. Από τότε και έπειτα δεν υπάρχει ουσιαστικά καμιά επαφή με το παγκόσμιο δίκτυο των imc…».
Οι σύντροφοι του Indymedia Θεσαλονίκης μετά από συζητήσεις και προβληματισμό πολλών μηνών αποφασίζουν να διακόψουν τη λειτουργία του.
Διαβάζουμε κι από εδώ:  « ...; είδαμε κατάματα ότι η πραγματικότητα διαφέρει πολύ από τις φαντασιώσεις και ότι τελικά περισσότερα πράγματα μας χωρίζουνε παρά μας ενώνουνε με τα υπόλοιπα imc ...; ...;Ζητήματα όπως η σχέση των imc με εταιρικά-εμπορευματικά αλλά και εναλλακτικά media, οι τρόποι οικονομικής ενίσχυσης, γενικότερα η συνδιαλλαγή των «αντί-καπιταλιστικών» imc με τους θεμελιακούς πυλώνες του καπιταλισμού, δηλαδή τους κρατικούς θεσμούς, τα κυρίαρχα media, τις εταιρίες και τις μ.κ.ο., η διάσταση των ρόλων δημοσιογράφου-διαδηλωτή, οι σχέσεις άτυπης ιεραρχίας, είναι ορισμένα πεδία αιχμής στα οποία διαφωνούμε ...;» το πλήρες κείμενο εδώ
Λίγο νωρίτερα, σκάνδαλο ξεσπάει στους κόλπους του Indymedia Αργεντινής: οι συντελεστές του ανακαλύπτουν ότι τους χρηματοδοτεί ο Σόρος και μάλιστα ότι θα τους έστελνε ένα …φορτίο με υπολογιστές. Οι Αργεντίνοι συντελεστές του Indymedia, ξαφνικά ανακαλύπτουν, πως δεν είναι οι …εαυτοί τους και ότι πίσω απ΄ όλα κρύβεται το σκοτεινό δίκτυο του Σόρος.
«…δεν είμαστε οι εαυτοί μας και πάνω απ' όλα δε μπορούμε να δείξουμε ασέβεια προς τους εαυτούς μας με το να λερώσουμε τα χέρια μας με λεφτά βαμμένα με το ίδιο μας το αίμα και τον ιδρώτα. Ένα κίνημα που στάθηκε ενάντιο στο σύστημα για χρόνια δε θα τελειώσει, -ούτε καν κατά λάθος- δε θα παραδοθεί με αντάλλαγμα τα ψίχουλα που αυτό το σύστημα του προσφέρει.
…δεν είμαστε οι εαυτοί μας και δεν έχουμε το δικαίωμα να εκθέσουμε σε κίνδυνο τη φήμη, την ασφάλεια, την ειλικρίνεια και την αξιοπιστία του δικτύου με το να δεχτούμε χρήματα από ένα εγκληματικό παράδειγμα διεφθαρμένου ανθρώπου, όπως ο Soros. Θα δεχόμασταν λεφτά μόνο αν μας έφταναν σε ένα φάκελο που στο όνομα του αποστολέα θα γραφε Ντουρούτι, στη περίπτωση που χει αφήσει πουθενά συγγενείς του να ληστεύουν ακόμη τράπεζες. Ότι προτείνουμε οι υπολογιστές να ταξιδέψουν με λεφτά αλληλέγγυων, με λεφτά που έχουν αποκτηθεί με δίκαιο τρόπο (που για μας σημαίνει λεφτά που ειλικρινείς άνθρωποι κέρδισαν με τη δουλειά τους, είτε είναι ένα είτε χίλια δολάρια) και που μπήκαν στο κουτί χωρίς τίποτα κλωστές δεμένες επάνω τους: Λεφτά από φίλους και φίλες, ανθρώπους άγνωστους που δε τους ενδιαφέρει να μάθουμε το όνομά τους…» 

Επίσης κι από εδώ: Ο κ. SOROS το 1999, (χρονιά ιδρύσεως των indymedia) δώρισε σε αυτά το ποσό των 70.000 δολαρίων για να καλύψουν τις τότε διαδηλώσεις στο Σιάτλ των ΗΠΑ.
Το 2000 ο κ. Σόρος έδωσε ακόμα 10.000 δολάρια στο indymedia κάποιας πολιτείας των ΗΠΑ, προκειμένου αυτό να καλύψει τις έκδηλώσεις του Δημοκρατικού κόμματος στην περιοχή...
Το 1999, λίγο καιρό μετά τις διαδηλώσεις στο Σιάτλ, το "μη κερδοσκοπικό ίδρυμα" με την επωνυμία "Sorosʼs Open Society" δίνει στο"Tides Foundation", επίσης "μη κερδοσκοπικό ίδρυμα", δύο δωρεές αξίας 393.000 δολαρίων. Με τη σειρά του το ίδρυμα "Tides Foundation" αποφασίζει να δωρίσει στον επίσης "μη κερδοσκοπικό οργανισμό" indymedia 376.000 δολάρια...Ο κ. Σόρος χρηματοδοτεί ένα ακόμη ίδρυμα. Το "Tactical Media Found" το οποίο χρηματοδοτεί διάφορα projects των ανά τον κόσμο "indymedia" ιδιαίτερα σε τεχνολογικούς τομείς, προσφέροντας υπολογιστές αλλά και μετρητά για την καλύτερη οργάνωση και υποστήριξη, των κατά τα άλλα "ανεξάρτητων" αυτών κέντρων ενημέρωσης. Η έμφαση δίνεται αυτή τη φορά εκτός ΗΠΑ, κυρίως στην Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη. Αποθήκες στις ΗΠΑ είναι γεμάτες με υπολογιστές που στέλνονται σε διάφορες χώρες. Ακόμα, τεχνικοί ταξιδεύουν και στήνουν servers σε όλη τη γη. Η παγκοσμιοποίηση κάνει καλά τη δουλειά της...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου