ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Μαζική διαγραφή στεγαστικών στην Ισλανδία

(σχόλιο δικό μας: ενώ στην Ελλάδα προωθείται με ζήλο ο μονόδρομος της μαζικής διαγραφής εργαζομένων και υπαρχόντων των ανθρώπων, με ιδιαίτερη προτίμηση σ'εκείνα των ασθενέστερων τάξεων. Και το φιλότιμο κράτος πασχίζει για την έξοδο στο χρηματοοικονομικό "παράδεισο" των "αγορών", που φημίζονται για τις νεοφιλελεύθερες κοινωνικές τους ευαισθησίες. Και περνάνε μέσα από τραγωδίες και "θυσίες" κοινωνιών ολόκληρων...)


H Ισλανδία και πάλι στην πρωτοπορεία. Μόλις χθες είχαμε την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης, που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου Απριλίου, για οριζόντια διαγραφή 24000 ευρώ από τα στεγαστικά δάνεια ενός εκάστου των χρεωμένων νοικοκυριών. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε ελάφρυνση κατά μέσο όρο κατά 13%. Το όλο πρόγραμμα θα αρχίσει να υλοποιείται από τα μέσα του 2014 και θα στοιχίσει περί το 1.2 δις δολάρια, ποσό το οποίο πιθανολογείται οτι θα προέρθει από τα χρωστούμενα στους ξένους πιστωτές, δηλαδή από κούρεμα. Πάνω από 9 δις στερλίνες είναι κλειδωμένες στα Ισλανδικά τραπεζικά αμπάρια, πίσω από τα υψηλά τείχη των περιορισμών κίνησης κεφαλαίων, σε ισχύ εδώ και πέντε χρόνια. Παρ' όλα αυτά η Ισλανδία έχει ήδη ξεπληρώσει κατά 55% τις υποχρεώσεις της προς τους Ολλανδούς και Βρετανούς.

Φυσικά, η εξαγγελία αυτή έβγαλε στα κάγκελα το ΔΝΤ, την Ευρωπαική Επιτροπή, τον ΟΟΣΑ, καθώς και την S&P που πρόκανε να μετατρέψει το outlook σε αρνητικό.

Σημειοτέον, η διαγραφή μέρους των στεγαστικών αποτελεί υλοποίηση προεκλογικής εξαγγελίας της παρούσας κυβέρνησης η οποία προέρχεται από τον κεντροδεξιό χώρο.

Δείτε επίσης: Σχετικά με τις τελευταίες εκλογές: Αλλαγή σκηνικού στην Ισλανδία και για τα στεγαστικά: Iceland thumbs nose at international opposition to advance $1.2 billion debt relief plan.


Το διαβάσαμε στο CYNICAL

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου