ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙ (ROCK) ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΚΟΜΑ...


Σε απεργία πείνας ένα από τα φυλακισμένα μέλη των Pussy Riot

Απεργία πείνας ξεκίνησε ένα από τα μέλη του συγκροτήματος Pussy Riot σε ένδειξη διαμαρτυρίας καθώς όπως αναφέρει δέχτηκε απειλές για τη ζωή της, ενώ παράλληλα καταγγέλλει και τις συνθήκες «δουλείας» στο στρατόπεδο εργασίας όπου κρατείται.

Η Ναντέζντα Τολοκονίκοβα ήταν ένα από τα μέλη των Pussy Riot που είχε συλληφθεί και καταδικαστεί για την «πανκ προσευχή» κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στην επιστολή της που δημοσιεύτηκε από τον συνήγορό της και μεταδόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης η 23χρονη αφηγείται τις συνθήκες στο στρατόπεδο εργασίας γυναικών αρ. 14 της Μορδοβίας, όπου εκτίει την ποινή της, κάνοντας μια αφήγηση που θυμίζει έντονα τις μαρτυρίες από τα Γκούλαγκ.


Σε ξεχωριστή καταγγελία της, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η οποία απευθύνεται στις δικαστικές αρχές, στον διευθυντή των ρωσικών σωφρονιστικών υπηρεσιών και στον επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Βλαντιμίρ Λούκιν, κατηγορεί τον υποδιευθυντή της φυλακής, Γιούρι Κουπριόνοφ, ότι στις 30 Αυγούστου απείλησε τη ζωή της επειδή παραπονέθηκε για τις συνθήκες κράτησης και εργασίας.

Όπως αναφέρει η Τολοκονίκοβα οι κρατούμενες εξευτελίζονται συστηματικά και αντιμετωπίζονται σαν σκλάβες. Είναι υποχρεωμένες να δουλεύουν 16-17 ώρες την ημέρα, τους στερούν τον ύπνο ενώ και οι συνθήκες υγιεινής είναι «στοιχειώδεις».


«Σήμερα, 23 Σεπτεμβρίου, αρχίζω απεργία πείνας. Είναι μια ακραία μέθοδος, όμως είμαι πεπεισμένη ότι είναι η μόνη διέξοδος για εμένα σε αυτήν την κατάσταση. Απαιτώ να μας φέρονται σαν να είμαστε άνθρωποι και όχι σαν να είμαστε σκλάβες», τονίζει η πρώην φοιτήτρια φιλοσοφικής και μητέρα ενός 5χρονου κοριτσιού.


Tα τρία καταδικασμένα μέλη των Pussy Riot

 

Στην καταγγελία της εξηγεί ότι η «μπριγάδα» της, δηλαδή η ομάδα των γυναικών οι οποίες ράβουν αστυνομικές στολές, αρχίζει δουλειά στις 7:30 το πρωί και σταματά μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Οι γυναίκες κοιμούνται το πολύ τέσσερις ώρες κάθε νύχτα και παίρνουν μία ημέρα ρεπό κάθε ενάμιση μήνα. Η «αυθάδεια» και η «χαλάρωση» του ρυθμού εργασίας τιμωρούνται, συνήθως, με συλλογικές κυρώσεις ώστε η μία κρατούμενη να στρέφεται εναντίον της άλλης.

Η νεαρή καλλιτέχνιδα καταγγέλλει, επίσης, ότι οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το πόδι και τα δάχτυλα μιας γυναίκας που έπαθε κρυοπαγήματα καθώς «τιμωρήθηκε» να μείνει έξω επί πολλές ώρες μέσα στο καταχείμωνο. Άλλη κύρωση είναι η απαγόρευση στις γυναίκες να πλένονται και να χρησιμοποιούν την τουαλέτα ή να τρώνε και να πίνουν νερό.





Το διαβάσαμε στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου