ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Mε εισβολή της "έννομης τάξης" έληξε η προσπάθεια ανακατάληψης του πρώην ορφανοτροφείου Θεσ/νικης...

Σημείωση:
Το κτίριο ανήκει στην real estate εταιρεία "Σωτηρία Α.Ε." (δηλ.στην εκκλησία, που διαχρονικά μεριμνά για τη δική της υλική ευημερία και, συνάμα, για το μακάριο ύπνο και τη νομιμοποίηση ελέω θεού της δουλείας του ποιμνίου της) κι απ' ότι φαίνεται οι δικηγόροι της προέβησαν σε μήνυση κατά των καταληψιών ώστε να επέμβουν τα ΜΑΤ και να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο...

Το βίντεο που ακολουθεί αποδεικνύει για άλλη μια φορά τι σημαίνει Αφοβία και αγωνιστική φλόγα, καθώς οι καταληψίες στην ταράτσα (που γνώριζαν εκ των προτέρων το ποινικό κόστος του εγχειρήματός τους) δεν σταματούν να φωνάζουν συνθήματα, ακόμα και τη στιγμή που συλλαμβάνονται από τους φρουρούς της "νομιμότητας" των τοκογλύφων και των ολιγαρχών. Και της "δημοκρατίας", η οποία  ρημάζει ανελέητα τον τόπο κι οδηγεί στη λιμοκτονία και την αυτοκτονία τους ανθρώπους του...



Η αστυνομία συνέλαβε, το μεσημέρι, όλους όσους βρίσκονταν (17 άνδρες και 13 γυναίκες) μέσα στο κτήριο του Ορφανοτροφείου και τους οδήγησε στη ΓΑΔΘ. Παρακάτω ακολουθεί το κείμενο που οι καταληψίες είχαν δημοσιεύσει νωρίτερα στο Ιndymedia Athens, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους προχώρησαν σε αυτή την πράξη.

Ανακατάληψη του ορφανοτροφείου

Ξημερώματα της 2/9/13, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση για την έρευνα και στη συνέχεια την εκκένωση της κατάληψης ορφανοτροφείου. Συλλαμβάνονται 7 άτομα που βρίσκονται εντός της και όλοι και όλες τους απαλλάσσονται, στη δίκη που ακολουθεί, από όλες τις κατηγορίες. Είναι η τρίτη εισβολή που συμβαίνει μέσα στα 2 τελευταία από τα 7 χρόνια που το κτήριο τελεί υπό κατάληψη. Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στην οποία έχει παραχωρηθεί το ορφανοτροφείο από το υπουργείο υγείας, σκοπεύει να κατεδαφίσει το κτήριο καθώς και τη γειτονική εκκλησία και προφασίζεται ότι θα χτίσει εκεί ένα κέντρο αποκατάστασης χρόνιων παθήσεων, καθώς είναι ένα από τα λίγα φιλετάκια της τα οποία τυγχάνει να μην είναι μπλεγμένα σε σκάνδαλα.

Σήμερα 28/9/13 αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην ανακατάληψη του κτηρίου, θεωρώντας πως είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος σε αυτό το χώρο και χρόνο ώστε να θέσουμε ένα ακόμη ανάχωμα στις επιθέσεις ενάντια στις δομές του κινήματος. Σε αυτή την ενέργεια δεν προχωράμε απλά σαν ένα κομμάτι κόσμου που διεκδικεί ξανά το χώρο όπου κατάφερνε να επιβιώνει αξιοπρεπώς καθώς και να οργανώνει το χρόνο του μέσα από διαδικασίες αλληλεγγύης.
Προχωράμε σαν ένα ευρύτερο μόρφωμα κόσμου που συναντιέται εντός του αναρχικού χώρου και έχει πάρει από κοινού την απόφαση για την υπεράσπιση ενός από τα εγχειρήματα που έχουν δεχτεί επίθεση τον τελευταίο καιρό, ανεξάρτητα από το αν μέχρι τώρα έμενε η δραστηριοποιούταν σε αυτό. Γνωρίζουμε πως αυτή η κίνηση εμπεριέχει ένα ποινικό κόστος αλλά είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να το σηκώσουμε. Και οι λόγοι είναι πολλοί…

Ο κρατικός μηχανισμός δεν προσπαθεί πια να αποσπάσει τη συναίνεση ικανοποιημένων πολιτών, αλλά να πειθαρχήσει τα κοινωνικά κομμάτια που έρχονται αντιμέτωπα με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και ως εκ τούτου τείνουν να κινηθούν πιο απρόβλεπτα. Από τους αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού μέχρι τις εξεγέρσεις των κολασμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, από τις αποφάσεις για τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας μέχρι τις επιθέσεις σε κοινωνικά κινήματα, η στρατηγική είναι μία και η διαχείριση ενιαία. Η βία που βιώνεται από τους αποδέκτες της καταστολής σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι η ίδια πρωταρχική βία του καπιταλισμού, η αποτύπωση των ανισοτήτων. Αν λοιπόν θέλουμε να αντισταθούμε στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού πρέπει να επανασυνδέσουμε τις κατακερματισμένες κοινωνικές σχέσεις, να φέρουμε κοντά τους διάσπαρτους αγώνες, να συναντηθούμε πέρα από διαχωρισμούς έθνους, φυλής και φύλου και στα υλικά πλαίσια της θέσης μας σε αυτό τον κόσμο. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας και αυτά που δημιουργούμε μέσα από κινήματα στα χέρια κανενός αφεντικού και μεγαλονταβατζή.

Επιπλέον, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με αφετηρία τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του εθνικιστή Ρουπακιά Γιώργου, μέλους της χρυσής αυγής μας φέρνουν μεταξύ άλλων στο μυαλό τα σχέδια της χρυσής αυγής να διεκδικήσει παρουσία στη γειτονιά της τούμπας. Χώροι όπως το ορφανοτροφείο αλλά και οι άλλες δύο καταλήψεις της τούμπας, φάμπρικα υφανέτ και κοινωνικό κέντρο αγώνα κατοίκων τούμπας, είναι δομές που πρέπει με κάθε τρόπο να μείνουν για να λειτουργήσουν σαν πόλοι συσπείρωσης και αγώνα ενάντια στα εθνικόφρονα μαντρόσκυλα των καπιταλιστών.

Για αυτούς τους λόγους είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε εκ νέου το κτήριο και να μπούμε, μαζί με όσους και όσες θέλουν να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, σε μία διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης της λειτουργίας του. Καλούμε άμεσα σε ανοιχτή συνέλευση στο χώρο της κατάληψης, όλους τους ανθρώπους της γειτονιάς και του κινήματος που θέλουν αυτό τον χώρο ζωντανό, που τον αντιλαμβάνονται σαν μία ασπίδα απέναντι στον ολοένα και ισχυροποιούμενο ολοκληρωτισμό αλλά και που θέλουν να λειτουργήσουν σαν μία κοινωνική ασπίδα για την προστασία και την εξέλιξή του.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου