ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

H "συντεταγμένη Πολιτεία" που βλέπει με μίσος τους πολίτες της

παρατήρηση δικιά μας: Είμαστε (ή θα γίνουμε όπως πάει) σχεδόν όλοι εν δυνάμει άνεργοι και...άστεγοι. Δεν υπάρχει κανένα έλεος, καμιά κατανόηση, καμία πρόνοια. Ζούμε στην εποχή των καθαρμάτων και των βρικολάκων, που πέφτουν πάνω σε ανθρώπινα κορμιά για να τα αφαιμάξουν και μετά να τους δείξουν το δρόμο προς...την πιο κοντινή ταράτσα για φούντο στο κενό!
 Όσο χαζεύουμε αυτή τη φρίκη απαθείς (και αναστενάζουμε με ανακούφιση που εμείς ακόμα δεν φτάσαμε ως εκεί) τόσο η βαρβαρότητα θα γίνεται φυσιολογική καθημερινότητα και θα μας μολύνει ως το μεδούλι... ΞΥΠΝΑΤΕ!

Κατάσχεση σπιτιού άνεργης για χρέος 751 ευρώ! (όπου δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, όπως θα δείτε στην ανάρτηση)

Άνεργη κινδυνεύει να χάσει τοσπίτι της από το Δήμο Αθήνας για χρέος 751,35 ευρώ! Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, η διοίκηση του Δήμου, εφαρμόζοντας το «γράμμα του νόμου», χωρίς καμία ντροπή, προχώρησε σε έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης, για το προαναφερόμενο χρέος που αφορά έργο αποχέτευσης στέλνοντας για ακόμα μία φορά μήνυμα ότι όποιος χρωστάει ακόμα και… ένα ευρώ θα πληρώσει, όποιο δράμα κι αν βιώνει.



Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κατά πληροφορίες, η – άνεργη πλέον – ιδιοκτήτρια είχε προχωρήσει σε ρύθμιση με το Δήμο ώστε να καταβάλλει το ποσό με δόσεις. Κατέβαλε κάποιες, αλλά λόγω οικονομικών δυσκολιών δεν μπόρεσε να πληρώσει τις υπόλοιπες, οπότε η διοίκηση του Δήμου ανέθεσε σε δικαστικό επιμελητή να συντάξει έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας.

Σύμφωνα με την έκθεση, η αξία του ακινήτου (βρίσκεται στο λόφο Σκουζέ) που κινδυνεύει να βγει στο «σφυρί» εκτιμήθηκε σε 200.000 ευρώ, ενώ η τιμή πρώτης προσφοράς σε περίπτωση πλειστηριασμού σε 160.000 ευρώ.

Η εξωφρενική και ανάλγητη απόφαση προστίθεται σε μια καθημερινή πλέον πρακτική που ακολουθείται από μια σειρά δημοτικές αρχές απέναντι σε ανθρώπους που βρίσκονται σε αδυναμία να πληρώσουν είτε μικρές είτε μεγάλες οφειλές, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να χάσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν.

Για παράδειγμα, πάλι η δημοτική αρχή Αθήνας το Μάρτη απειλούσε με κατασχέσεις και αναγκαστικούς πλειστηριασμούς ακινήτων στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν είχαν συμβάλλει, βάσει των προβλεπόμενων σε σχετικό νόμο, χρηματικά στο ποσό της απαλλοτρίωσης εκεί οικοπέδου. Τουλάχιστον σε εκείνη την περίπτωση ιδιοκτήτης κινδύνευε να χάσει το σπίτι του για χρέος 7.195 ευρώ…

Σε κάθε περίπτωση, είναι αδιανόητο ότι σε τέτοιους καιρούς γενικευμένης ανέχειας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, η δημοτική αρχή, υλοποιώντας το καθαρά εισπρακτικό και φορομπηχτικό θεσμικό πλαίσιο των κυβερνήσεων, στην ίδια αντιλαϊκή ρότα χαρατσώματος των δημοτών, να κινεί διαδικασίες για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, ενώ οι λαϊκές οικογένειες δυσκολεύονται να πληρώσουν ακόμα και για τα βασικά.

Για να αντιληφθεί ο λαός το μέγεθος του εμπαιγμού, πρέπει να αναφέρουμε ότι ο δήμαρχος Αθήνας Γ. Καμίνης πρόσφατα συμμετείχε στην περιβόητη πρωτοβουλία 5 δημάρχων της χώρας με στόχο, όπως διακηρύσσουν, να υπάρξουν παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της «κοινωνικής πολιτικής» και της «βελτίωσης της ποιότητας των υπηρεσιών προς τον πολίτη». Κοροϊδεύουν τον κόσμο…

Θυμίζουμε τέλος ότι τους τελευταίους μήνες έχουν αυξηθεί οι διαδικασίες κατάσχεσης σπιτιών ανέργων, όπως η περίπτωση του άνεργου μεταλλεργάτη στο Πέραμα για χρέη στην εφορία, καθώς εκείνη άλλου άνεργου στον Πειραιά για χρέη στην ΕΥΔΑΠ. Μετά από δυναμική παρέμβαση του Συνδικάτου Μετάλλου οι κατασχέσεις δεν προχώρησαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου