" Ο παθών μαθών "

του ανιχνευτή

Oι άνθρωποι δεν είναι ομόλογα για να επενδύει κανείς συναισθηματικά πάνω τους! Εξάλλου, είδαμε όλοι τι συνέβη σε Ελλάδα, Κύπρο, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, με τους επενδυτές ομολόγων και την καταπόντιση των δεύτερων που παρέσυραν και τους πρώτους. Όπως υπάρχουν τοξικά ομόλογα, πάνω στα οποία πόνταραν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων οι κυβερνητικοί τζογαδόροι όλα τα προηγούμενα χρόνια, έτσι υπάρχουν και "τοξικά συναισθήματα". Που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε εγωτικές κινούμενες συμφορές, σε χαμερπείς παλιάτσους που επιστρατεύουν χίλια δυο γελοία τερτίπια για ν'αποσπάσουν τον οίκτο, τη συμπάθεια, το ενδιαφέρον, ακόμα και την αγάπη των άλλων.  Κι έτσι δημιουργούνται νοσηροί προσωπικοί φαύλοι κύκλοι:

•  "φιλικές" συντροφιές που απλώς ικανοποιούν την ανάγκη συνύπαρξης (συχνά μονομερώς από κάποιον που φορτώνει κι επιβάλλει την παρουσία του σε κάποιον άλλο/ους). Ακόμα κι αν σε αυτή τη συνύπαρξη έρπουν σαν σκιές συναισθήματα αρρωστημένα και αισθήματα που έχουν σχέση με οτιδήποτε αποτελεί το αντίθετο της αγάπης κι εκτίμησης, αλλά και της μάθησης που απορρέει από μια δυνατή φιλία. (Στην αρχαιότητα η φιλία θεωρούνταν πολύ σημαντική στην εξέλιξη του ανθρώπου, με μεγαλύτερη βαρύτητα από τον έρωτα, που συχνότατα αποδεικνύεται εφήμερος, αντίθετα με το δέσιμο και την ωφέλεια της φιλίας.) Με αποτέλεσμα να αναπαράγονται καταστάσεις χειραγώγησης, επιβολής και χρησιμοποίησης του άλλου. Που όχι μόνο δεν κάνουν το άτομο καλύτερο, αλλά και που μπορεί και να αποδειχτούν έως και καταστροφικές. Τόσο για το χαρακτήρα του όσο και για την ψυχική ηρεμία του και την ολοκλήρωσή του ως άνθρωπο.

• Ερωτικές, συζυγικές, οικογενειακές σχέσεις με τελείως συμβατικά έως σαθρά θεμέλια, όπου η συνοχή τους "εξασφαλίζεται" με μελοδραματικές και στομφώδεις παραστάσεις, απειλές, ψυχική καταπίεση και τυραννία, ακόμη και μέσα από την επιδίωξη όρκων πίστης (πχ σε μια σχέση) και κουτοπόνηρα αισχρά καμώματα πρόκλησης οίκτου ή ενοχών ή οποιουδήποτε άλλου ψυχικού κάτεργου: " αν φύγεις θα σκοτωθώ", "αν δεν κάνεις αυτό που λέω θα πάθω τίποτα και θα φταις εσύ", "αν κάνεις αυτό που λες θα με χάσεις", "έχω πάντα δίκιο", "οι γονείς ξέρουν πάντα το καλό σου", "εμείς σαν παλιότεροι ξέρουμε περισσότερα από εσένα"(άρα δεν δικαιούσαι να δοκιμάσεις πράγματα στη ζωή σου και να βιώσεις ακόμα και το δικαίωμά σου στην αποτυχία!) κλπ κλπ. Η λίστα με τις ατάκες της χειραγώγησης κι εκμετάλλευσης, έστω κι ασυνείδητης, είναι ατέλειωτη! Σε τέτοιες όμως καταστάσεις, υπάρχει κι ένα όριο αντοχής, που όταν πια ξεπεραστεί οριστικά, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, απρόβλεπτες, οργισμένες, αμετάκλητες. Ή απλώς οδηγούν σε οριστική δραπέτευση άρα και σωτηρία...της ψυχής.

Συμπέρασμα: Θέλετε να ζήσετε περισσότερο και, κυρίως, πιο ποιοτικά; Τότε μακριά από παθολογικά ανόητους-άρα και ιδιαίτερα επικίνδυνους (κάτι που δεν κρύβεται στα μάτια του στοιχειωδώς ευφυούς ανθρώπου), αθεράπευτα μίζερους, μονίμως κυνικούς (κάτι που το διαφημίζουν κι ως εξυπνάδα), μικρόψυχους, παραιτημένους από κάθε προσπάθεια για βελτίωση της ζωής (πάνω απ'όλα της δικής τους), εξόφθαλμα στενοκέφαλους και ορκισμένα δογματικούς...κλώνους! Που αδειάζουν τους άλλους κι από ενέργεια, σαν ένα είδος (ψυχικών) βαμπίρ! Και λέω κλώνους γιατί τέτοια πρότυπα μοιάζουν σα να'χουν βγει από καλούπια, σε μαζική παραγωγή, από κακόβουλους "σχεδιαστές", για να δυναμιτίζουν την πολύτιμη καθημερινότητα, φτιαγμένη από μοναδικές και ανεκτίμητες στιγμές. Και να υποσκάπτουν κάθε απόπειρα για επιδίωξη ουσίας στη ζωή. Των ανθρώπων.