ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025

ΡΕΣΙΤΑΛ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ & ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΥ! : (1) "Λίγο δάκρυ, λίγο κόλλα και φύγαμε! Αλλαγή προγράμματος..."



Ήρθε η ώρα για την αλλαγή Προγράμματος!

Από την Νέα Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (New Green Deal) ... στη Νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία Πολέμου (New War Deal)!
«Δεν χρειάζονται πολλά... Λίγο δάκρυ, λίγο κόλλα και φύγαμε»! - Rocco Cantautore

Επισημαίνει, μεταξύ άλλων, η συγγραφέας, πολιτική αναλύτρια ειδική σε ζητήματα τρομοκρατίας, Loretta Napoleoni, στο σημερινό άρθρο της με τίτλο "Ο φιλοευρωπαϊκός εκφοβισμός μας φέρνει στον πόλεμο":

[...] «Χτίσαμε τον εχθρό μας με τον νεοφιλελευθερισμό...
Δεν καταφέραμε να εναρμονίσουμε τη φορολογία, δεν σώσαμε από κοινού την Ελλάδα, χώρα-μέλος της ΕΕ, κατά τη διάρκεια της κρίσης του δημοσίου χρέους, μόνο ο πόλεμος κατάφερε να μας ενώσει...
Ο παραλογισμός επιστρέφει στο τιμόνι του κόσμου. Χρειάστηκε σχεδόν ένας αιώνας, αλλά επιστρέψαμε εκεί...
Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ειρηνικό πείραμα της Ευρώπης απέτυχε επειδή η Ευρώπη θέλει να επανεξοπλιστεί. Το αληθινό πνεύμα της κοινής αγοράς ήταν να ενωθεί για να καταργηθεί ο πόλεμος, το έχουμε ξεχάσει αυτό;
Βυθιζόμαστε στο σκοτάδι του επανεξοπλισμού και νιώθουμε δυνατοί επειδή η Γερμανία επανεκκινεί την πολεμική βιομηχανία της...
Ας αναρωτηθούμε πού κάναμε λάθος. Ή μήπως είναι πάρα πολύ να το ρωτήσω;
Ζαλισμένοι από τον καταναλωτισμό, αναζωογονημένοι από την ψευδή ευρωπαϊκή υπερηφάνεια, είμαστε έτοιμοι να σβήσουμε τη λέξη ειρήνη από το πολιτικό λεξικό...» [...]


«Σκέψου εάν χρειάζεται ένας σκιτσογράφος να σας εξηγήσει πράγματα…» σημειώνει και "γράφει" το πενάκι του καλλιτέχνη Mario Improta...


«* Πως γίνεται να μην καταλαβαίνετε; Ηλίθιοι!!!
* Το εμβόλιο σας έσωσε από τον κορωνοϊό...
* Η Ευρωπαϊκή Ένωση σας έσωσε από την φτώχεια...
* Η Ρωσία θέλει να εισβάλει στην Ευρώπη...
* Το 1969 ένας άνθρωπος πήγε στη σελήνη!
Μην ξεχνάτε ποτέ με τι έχουμε να κάνουμε…»


«Ευρωπαϊκός Στρατός
* Γιατί κυνηγάει εμάς;
Η Ρωσία είναι από την άλλη πλευρά!
Έτσι, είναι πιο ξεκάθαρο...»


«Στη Villa Arzilla δεν βαριέσαι ποτέ...
- Με τον Ευρωπαϊκό Στρατό θα πολεμήσουμε μια ημέρα λιγότερο, αλλά θα είναι σαν να έχουμε πολεμήσει μία ημέρα περισσότερο!
- Δεν πας στον πόλεμο, αρρωσταίνεις και πεθαίνεις...
Τρίτο Ράιχ!»

* Ο καλλιτέχνης παραφράζει "ιστορικές" δηλώσεις του Ρομάνο Πρόντι...
Στη Villa Arzilla ο υπουργός ανάπτυξης της δεξιάς (Πρόντι), με το πρόγραμμα "ιδιωτικοποιήσεις δημόσιου τομέα για ανάπτυξη", στη συνάντηση με τον "αριστερό" Λέττα, έγινε ηγέτης της ΟΛΗΣ ιταλικής αριστεράς (συστημκής κι "επαναστατικής" εξωκοινοβουλευτικής, για να φύγει η κακή δεξιά του Μπερλουσκόνι το 2006)...
Στην είσοδο της Ιταλίας στην νομισματική ένωση (ευρώ) -που διαφωνούσε ο Κράξι της δήθεν κάθαρσης "καθαρά χέρια"- με την περίφημη εξαγγελία "Με το ευρώ θα δουλεύουμε μια ημέρα λιγότερο, αλλά θα πληρωνόμαστε σαν να δουλέψαμε μια ημέρα περισσότερο"...
Στον "αγώνα" για υποχρεωτικούς €μVολιασμούς με το περιβόητο: "Αν δεν εμβολιαστείς αρρωσταίνεις και πεθαίνεις..."

εκτενή αποσπάσματα από άρθρο του Νίκου Κλείτσικα

ΣΥΝΔΕΣΗ:  



Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)