ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023

ΙΤΑΛΙΑ (RETE 4): ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΉ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ....

 ....ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΌΒΙΝΤ ΠΑΝΔΗΜΊΑ (πιο σωστά: "πλανδημία" ή "plandemic" με ... απώτερη στόχευση...) ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΒΌΛΙΑ!!!

{ ΣΥΝΔΕΣΗ: από Η.Π.Α. : Ξέσπασμα νοσοκόμας της Νεβάδα στη Νέα Υόρκη: Ο COVID ΔΕΝ σκοτώνει ανθρώπους – "δολοφονούνται" οι άνθρωποι μέσα στα νοσοκομεία και από Ιταλία: ΠΑΡΜΑ: Μια διαφορετική πορεία... ΚΑΙ πιο πρόσφατα, πάλι από Ιταλία: " INVISIBLE" - “ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ” : Το ντοκιμαντέρ για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες που όλοι πρέπει να δουν. }


" Ιταλία: Η μαρτυρία μιας νοσηλεύτριας που εργαζόταν στο θάλαμο COVID: "Τους έδεναν στο κρεβάτι με τα χέρια και τα πόδια χρησιμοποιώντας ένα πρωτόκολλο φαρμάκων για να τους οδηγήσουν στο θάνατο", που είδαμε και ακούσαμε στην εκπομπή του Mario Giordanon στην τηλεοπτική εκπομπή ”Fuori dal Coro” στις 8 Μαρτίου 2023 με παρουσιάστρια την Raffaella Regoli, και δεν οδήγησε στο να "σχηματιστεί καμία δικογραφία".
"Μια απάνθρωπη κατάσταση που είδα και έζησα".

Εργαζόταν στους θαλάμους κόβιντ στην αρχή της πανδημίας, στις μονάδες εντατικής και προ-εντατικής θεραπείας. Κάποιος άρχισε να λέει την αλήθεια, εξομολογούμενος ότι οι ασθενείς έφταναν σε πολύ άθλιες συνθήκες και βομβαρδιζόταν αμέσως με κάθε είδους φάρμακα: κορτιζόνη, αντιβιοτικά, ηπαρίνη.
Το πρόβλημα όμως είναι, γιατί αυτές οι θεραπείες δεν χρησιμοποιούνταν από την αρχή πριν την εισαγωγή στο νοσοκομείο?

Ηλικιωμένοι άνθρωποι από τα γηροκομεία έφτασαν στο νοσοκομείο και κλειδώθηκαν στα δωμάτιά τους, εγκαταλείφθηκαν και δέθηκαν στα κρεβάτια τους από τα χέρια και τα πόδια και αφέθηκαν να πεθάνουν μόνοι τους.
Υπήρξε μια εποχή που χορηγήθηκαν αντιιικά φάρμακα με οδηγίες του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας, αλλά επιδείνωναν την κατάσταση των ανθρώπων.

Η νοσοκόμα ομολογεί ότι βλέποντας τον πόνο στους ασθενείς, αφού έλαβε κάποια φάρμακα, άρχισε να χορηγεί στα κρυφά μόνο φυσιολογικό ορό.

Όταν η κατάσταση επιδεινωνόταν, τότε προχωρούσανε σε ευθανασία. Εφαρμοζόταν ένα πρωτόκολλο όπου τους χορηγούνταν ένα μείγμα ηρεμιστικών και τους άφηναν να πεθάνουν.

Ένας άλλος νοσηλευτής που εργαζόταν στα κέντρα εμβολιασμού εξομολογήθηκε ότι η Κυβέρνηση διέταξε όσο το δυνατόν περισσότερους εμβολιασμούς, ΗΤΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΩΝ!
ΕΠΙΠΛΈΟΝ, ΣΕ ΚΆΠΟΙΟ ΣΗΜΕΊΟ ΧΟΡΗΓΉΘΗΚΑΝ ΛΗΓΜΈΝΑ ΕΜΒΌΛΙΑ. ΛΗΓΜΈΝΑ ΦΆΡΜΑΚΑ ΣΕ ΥΓΙΕΊΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ!

Εκατομμύρια ανεπιθύμητες παρενέργειες αγνοήθηκαν και μέχρι σήμερα απαγορεύεται να μιλάμε γι' αυτές, αλλά οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας γνωρίζουν.

Το αίσθημα ενοχής που ταλανίζει ορισμένους νοσηλευτές τους οδήγησε στην εξομολόγηση, ίσως για να απαλλαγούν από αυτό το βάρος που τους βασανίζει. "

Πηγή: https://mediasetinfinity.mediaset.it/video/fuoridalcoro20222023/le-bugie-sul-covid-ora-vogliamo-la-verita-anche-sui-vaccini_F312336201009C09

--------------



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου