ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 5 Ιουλίου 2022

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΛΕΟΝ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΟΦΩΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝΜΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (Volume 2 : "We were waiting for you"!)


ΣΥΝΔΕΣΗ: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ (το 2ο της ανάρτησης): "Η Ουκρανία μέσα από τα μάτια των μισθοφόρων! Η Ουκρανία δεν μπορεί να νικήσει τον ρωσικό στρατό!"-Αμερικανός μισθοφόρος: «Τσίρκο φρικιών» + ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ στα μέχρι τώρα...

Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάγανε
οι Ουκρανοφασισταράδες

Τα βίντεο που ακολουθούν, από αυτά που απεχθάνονται τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης-Εξαπάτησης, βρέθηκαν στο twitter. Αποτυπώνουν τις χαρακτηριστικές αντιδράσεις των κατοίκων σε αυτή την ρωσόφωνη περιοχή (Λισιτσάνκ, μια κομβικής σημασίας πόλη που πλέον ελέγχεται από Ρώσους και Τσετσένους "ναζιστοφάγους") της Ανατολικής Ουκρανίας, που όπως όλα δείχνουν απελευθερώθηκε πλήρως! Μετά από 8 κολασμένα έτη στυγνής ουκρανο-ναζιστικής κατοχής και αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά των τοπικών ρωσόφωνων πληθυσμών, για τα οποία η βασίλισσα της υποκρισίας Δύση δεν γνώριζε τίποτα....

1ο:Residents of Lisichansk greet their liberators with genuine joy and flowers. And this is not surprising, because they have been waiting for this day for eight long years." {Οι κάτοικοι του Λισιτσάνσκ υποδέχονται τους απελευθερωτές τους με γνήσια χαρά και λουλούδια. Και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, γιατί περίμεναν αυτήν την ημέρα για οκτώ "ατέλειωτα" χρόνια.}  2ο: "Skynews reportes from Lysychansk today. See what ordinary people say: ukraine started this war." {ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ το 2ο αυτό video, με τους αγγλικούς υπότιτλους, σε FULL SCREEN: Το Skynews αναφέρει σήμερα από το Lysychansk. Δείτε τι λένε οι απλοί άνθρωποι: η Ουκρανία ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο. - ΤΟ... "ΓΙΑΤΙ" (για πληρέστερη κατανόηση περιηγήσου όμως και στον αρχικό σύνδεσμο της ανάρτησης) για όποιον δεν γνωρίζει ή δεν του δόθηκε η ευκαιρία να μάθει μέχρι τώρα...}


3ο: "We were waiting for you: the people of Lisichansk rejoice and cry after the city is liberated..." (Σας περιμέναμε - οι κάτοικοι του Λισιτσάνσκ χαίρονται και κλαίνε μετά την απελευθέρωση της πόλης)

4ο: "Russian Forces in full control of Lysychansk in Eastern Ukraine.(Οι ρωσικές δυνάμεις ελέγχουν πλήρως το Lysychansk στην ανατολική Ουκρανία.)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου