ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Ανατριχιάζει την Δύση, όταν ακούει, από τον Πούτιν την λέξη "αποναζιστικοποίηση" της Ουκρανίας!



Της Ιωάννας Υψηλάντη

Καμία Γερμανία, καμία Αγγλία, κανένα ΝΑΤΟ δεν μπορεί να ξεπλύνει το φασιστικό της παρελθόν, ξαναγράφοντας την... Ιστορία.
Όλοι αυτοί που χρηματοδότησαν τον Χίτλερ, όλοι αυτοί, που χρηματοδότησαν τις φασιστικές "πολύχρωμες" επαναστάσεις ανά τον κόσμο, όλοι αυτοί, που βομβάρδισαν, ανά τον κόσμο, αθώους πολίτες, για πλάκα, μόνο και μόνο για να τους κατακλέψουν και να τους ελέγξουν, είναι έκθετοι για τα εγκλήματα τους, στην κοινή γνώμη.
Με ντοκουμέντα!
Δεν δικαιούνται ν΄αποκαλούν "τρελό" οποιονδήποτε μάχεται, για να θωρακίσει την χώρα του, βάσει ακόμα και των ίδιων των νόμων του Διεθνούς Δικαίου, που ΑΥΤΟΙ συνέταξαν, όταν τον πραγματικό τρελό φασίστα Χίτλερ, τον χάιδεψαν, του πρόσφεραν πρώτες ύλες, για να εξοπλιστεί και χρήμα, όπως έκαναν και κάνουν ακόμα με το φασιστικό καθεστώς της Ουκρανίας. Του πρόσφεραν την μισή Τσεχοσλοβακία, για να μπορεί να επιτεθεί στην Πολωνία και μετά, στην "κομμουνιστική" ΕΣΣΔ, αλλά και στις χώρες τους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί τρελοί, που παρασέρνουν στον φασισμό τους, ανενημέρωτους, ιστορικά, πολίτες των χωρών τους, αποχαυνωμένους στις τηλεοράσεις τους, για μην μαθευτούν ποτέ οι πρακτικές τους, στους νεότερους.
Ανέσυρα μία φωτογραφία, από τα τεκταινόμενα, στην διάρκεια του πραξικοπήματος του αποκαλούμενου "Μεϊντάν", στην Ουκρανία, που εντάχθηκε στις 100 καλύτερες του 2014.
Τραβήχτηκε, από τον δημοσιογράφο Μαξίμ Σέρμπιν και είχε τον τίτλο "Αυτοί στέκονταν όρθιοι".
Τους πέταγαν αυγά, πακέτα με αλεύρι, γάλατα και πέτρες. Το πλήθος των φασιστών, από γύρω, φώναζε να εξοντωθούν. Να γονατίσουν. Να βγάλουν την κορδέλα του Αγίου Γεωργίου, που υποδηλώνει την νίκη της ΕΣΣΔ, κατά του φασισμού. Δεν έκαναν τίποτα απ΄αυτά.
Ήταν 300 ρωσόφωνοι, Κοζάκοι.
Στη συνέχεια, άοπλοι, μεταφέρθηκαν με ένα ΡΕΟ, στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, όπου τους κατέγραψαν, πήραν μαρτυρίες και δακτυλικά αποτυπώματα. Μετά τους άφησαν ελεύθερους.
Βγαίνοντας, συνάντησαν τα φασιστοειδή, οπλισμένα με ρόπαλα, τσεκούρια, μαχαίρια, κροτίδες και γουόκι-τόκι, μέσω των οποίων έπαιρναν εντολές... Και άρχισε η επίθεση, εναντίον τους. Εξι ώρες αργότερα αυτοί οι "ΕΙΡΗΝΙΚΟΙ διαδηλωτές", τους έβαλαν φωτιά.. Όλοι με εγκαύματα διαφόρων βαθμών με τρυπημένα κεφάλια και μαχαιριές.
Το πρώτο αίμα, πριν από την έναρξη μιας μεγάλης σφαγής, με 47 καμένους ζωντανούς ανθρώπους στο Μέγαρο των Συνδικάτων της Οδησσού, που τόσο «εμπνέει» τη χούντα του Κιέβου σήμερα. Που τόσο ανατριχιάζει την Δύση, όταν ακούει, από τον Πούτιν την λέξη "αποναζιστικοποίηση" της Ουκρανίας!
Αν ο ναζισμός θεωρείται "αναφαίρετο δικαίωμα" των ανθρώπων, που με "νόμιμες εκλογές" μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται, ως "ανεξάρτητο κράτος", κάτι πάει πολύ στραβά!

ΠΗΓΗ

Σύνδεση: 
Πονάει τώρα .....????

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου