ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 20 Μαΐου 2021

Ραντ Πολ Γερουσιαστής των Ρεπουμπλικάνων: «Οι Μάσκες Απλά δεν Δουλεύουν. Είναι Άσκηση Υποταγής του Κόσμου και Τίποτα Άλλο.»

{Σημείωση: Ο Ραντ Πολ είναι ειδικευμένος οφθαλμίατρος και ο άνθρωπος που δημόσια ξεμπρόστιασε τον "Αμερικανό Τσιόδρα" δρ. Φάουτσι, εταιρεία του οποίου χρηματοδότησε ως "σπόνσορας" το βιολογικό εργαστήριο της Γουχάν, από όπου έχει ειπωθεί ότι "ξέφυγε' ο "αόρατος εχθρός"...



Συνέντευξη στον αρχισυντάκτη του Breitbart Άλεξ Μάρλοου έδωσε ο γερουσιαστής των Ρεπουμπλικάνων Ραντ Πολ.

Σε ερώτηση αναφορικά με τις μάσκες και τα μέτρα για τον κορονοϊό είπε:
«Άλλο πράγμα είναι να σου πουν θα δώσεις την ελευθερία σου για να σώσουμε τη ζωή και άλλο να δώσεις την ελευθερία σου και να σου πουν τελικά η επιστήμη έκανε λάθος.
Κάθε μια από τις απαγορεύσεις αυτές, όπως εφαρμόζονται από χώρα σε χώρα, αν παρατηρήσεις κάθε φορά που εφαρμόζονται όλα τα κρούσματα αυξάνονται εκθετικά. Στα εστιατόρια. Κανείς δεν μπορεί πλέον να κάτσει σε εστιατόριο. Δεν υπάρχει καμιά επιστήμη πίσω από αυτό. Τα μεσαία καθίσματα στα αεροπλάνα. Νομίζει κανείς ότι 12 ίντσες από την άλλη θέση, αντί για 6, κάνουν κάποια διαφορά; Δεν υπάρχει κανένα επιδημιολογικό στοιχείο για όλα αυτά.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει νόημα. Δεν υπάρχει κανένα στοιχεία ότι αυτά τα μέτρα επιβράδυναν την εξάπλωση.  Η τροχιά του ιού δεν έχει επηρεαστεί από αυτά τα μέτρα. 
Νομίζω ότι το εμβόλιο μπορεί να το σταματήσει. {σχόλιο δικό μας: ας μας επιτραπεί να διαφωνήσουμε σε αυτό!...Και ως προς την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια και ως προς το λεγόμενο χτίσιμο "τείχους ανοσίας".) 
Ειλικρινά αντιπαθώ κάτι τύπους σαν τον γιατρό του CNN τον Δρ. Sanjay Gupta που λέει ότι η μάσκα είναι πολύ καλύτερη ακόμη και από το εμβόλιο. 
Ε λοιπόν όχι δεν είναι. Οι μάσκες απλά δεν δουλεύουν. Είναι άσκηση υποταγής του κόσμου και τίποτα άλλο. Αυτό το πράγμα (ο ιός) «περνά» μέσα από το ταβάνι και ο κόσμος πεθαίνει.
Μόνο η μάσκα Ν95 μπορεί να δουλέψει κάπως εάν τηρηθούν ορισμένες διαδικασίες.»


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου