Πρόσφατη συνέντευξη του "εικονικού προέδρου" των ΗΠΑ στο ABC. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι ο Πούτιν δεν έχει ψυχή, αντίθετα με τον Τζορτζ Μπους που τον κοίταζε στα μάτια και...έβλεπε την ψυχή του (!) και στη συνέχεια ο δημοσιογράφος του κάνει ξαφνικά μια...πάσα "από το πουθενά": Θεωρείτε ότι ο Πούτιν είναι ...... δολοφόνος; Ο "εικονικός" και με εμφανή ως τώρα δείγματα άνοιας απαντάει ευθύς αμέσως: Ναι είναι δολοφόνος! Άμεση αντίδραση του Πούτιν που ανακαλεί τον πρέσβη του στις ΗΠΑ, να επιστρέψει στη Μόσχα για διαβουλεύσεις. Έντονη οσμή νέου σοβαρού ψυχροπολεμικού κλίματος, μετά και τα τελευταία γεγονότα στην Ουκρανία και την εκεί εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Διατάραξη των παγκόσμιων λεπτών ισορροπιών με τον Μπάιντεν δυο μήνες μόνο στην εξουσία να τα σαρώνει όλα. Να πιέζει ασφυχτικά τον αμερικανικό λαό, λέγοντας για παράδειγμα, ότι "αν είναι καλά παιδιά", δηλ. εμβολιαστούν μαζικά με τις "σκοτώστρες", θα τους επιτρέψει να γιορτάσουν ελεύθερα την 4η Ιουλίου (επέτειος ανεξαρτησίας των Αμερικανών), αυξάνοντας και πάλι στα ύψη τις τιμές των φαρμάκων προς τέρψη της Big Pharma (τις οποίες είχε φροντίσει να μειώσει αισθητά ο Τραμπ), κτλ. κτλ. ...... Και έχουμε πλέον και μία κάπως...περίεργη εξέλιξη: Αγνοείται ρωσικό υποβρύχιο με 4 πυραύλους cruise στο Λίβανο-"Το στίγμα του χάθηκε στα ανοικτά των ακτών του νότιου Λιβάνου προς τις ακτές του Ισραήλ από την αμερικάνικη πλατφόρμα επιτήρησης, P-8A Poseidon." Σχετικό βίντεο: Αγνοείται ρωσικό υποβρύχιο με 4 πυραύλους cruise στο Λίβανο εν μέσω έντασης Ρωσίας-ΗΠΑ Δάκτυλος Μπάιντεν; Για την ακρίβεια αυτών που είναι από πίσω του (και πίσω από τη "μαρξίστρια" Καμάλα) και τον κρατούν με νύχια και δόντια για να μην καταρρεύσει ολοσχερώς, υπαγορεύοντάς του τι θα λέει και χωρίς να χάνεται στο υπερπέραν μπροστά στις κάμερες...Ή επίδειξη των δυνατοτήτων των υπερσύγχρονων ρωσικών υποβρυχίων που έχει αναφερθεί ότι μπορούν να γίνονται αόρατα για τα εχθρικά ραντάρ;
Όπως και να'χει, εμείς απλώς θα θυμίσουμε τα καινούρια "παιχνίδια" της Ρωσίας, ανατρέχοντας σε μια λίγο παλιότερη ανάρτηση: https://antidras.blogspot.com/2018/04/blog-post_11.html#more
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)
Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών. Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί. Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...
Αλλά...
...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...
" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"
Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021
Το παγκόσμιο παιχνίδι χοντραίνει ανησυχητικά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου