Όταν το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας τόλμησε να ορθώσει το ανάστημά του στην Αυστραλία...

Στις 5 Σεπτέμβρη στην Αυστραλία έγινε διαδήλωση κατά των ακραίων μέτρων covid19 για την Ημέρα της Ελευθερίας . Στην Μελβούρνη έγιναν έκτροπα. Πάνοπλοι αστυνομικοί καθηλώνουν διαδηλωτές κι επιχειρούν να τους αλυσοδέσουν το στόμα με το φίμωτρο χαλινάρι της .. μάσκας….Η διαδήλωση ξεκίνησε από το Shrine of Remembrance και κατευθύνθηκαν προς το Albert Park όπου η αστυνομία επενέβη για να τους εμποδίσει και να τους διαλύσει. Πεδίο μάχης το Albert Park…..
Mainstream media, what happened in #Victoria (Australia)?pic.twitter.com/AG95CrtZsB
— Oh boy what a shot (@ohboywhatashot) September 6, 2020
Απόσπασμα από ρεπορτάζ ΕΔΩ

" Δεκάδες συλλήψεις στους δρόμους, μέσα σε σπίτια, μέσα σε μαγαζιά. Βία σε γυναίκες επειδή δεν φορούν μάσκα, συλλήψεις εγκύων, τοποθέτηση μάσκας με το ζόρι στους συλληφθέντες.
Η Αυστραλία έχει μετατραπεί σε χώρα πρότυπο «μέτρων καταπίεσης της ανθρώπινης ελευθερίας». Στο Shrine of Remembrance της Μελβούρνης όπου συγκεντρώθηκαν πολυάριθμοι διαδηλωτές, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τα περιοριστικά μέτρα καταπίεσης, έγιναν βίαιες συλλήψεις. Στο μνημείο βρέθηκαν αστυνομικοί-κάποιοι έφιπποι- για να διαλύσουν τους διαδηλωτές, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν φορούσαν… μάσκες. Όσους συνελάμβαναν, όπως θα δείτε παρακάτω, τους τοποθετούσαν με το ζόρι την ΜΑΣΚΑ. Τα βασικά συνθήματα των διαδηλωτών ήταν: «Ελευθερία, ελευθερία», «απελευθέρωση της Μελβούρνης» και «η πανδημία είναι ένα ψέμα». «Δεν το πιστεύω;;;

 Αυτή είναι η χώρα μου;;; Αυτή είναι η Αυστραλία μου;;;», φώναζαν πολίτες.
(σχόλιο δικό μας: Τι δεν είχατε καταλάβει; α! δεν το ξέρατε ως τώρα; Περιμένατε αυτά τα γεγονότα να σας το αποδείξουν πέρα κάθε αμφιβολίας;) Ανάλογες διαδηλώσεις κατά του lockdown έγιναν και σε άλλες περιοχές της Βικτώριας.  Επίσης εκδηλώσεις «αλληλεγγύης» προς την Μελβούρνη έγιναν στο Σίδνεϊ, την Αδελαϊδα και το Περθ."
Αποσπάσματα από άρθρο ΕΔΩ
 Για το μισάνθρωπο αίσχος της αγγλοσαξωνικής Αυστραλίας και της μπασταρδο-αδελφούλας της Νέας Ζηλανδίας, που προτείνουν παγκοσμίως το νέο μοντέλο "πολιτισμού COVID", με παραδειγματική διαχείριση των "διαφωνούντων" και..."νοσούντων" (εγκλεισμός αν "κριθεί αναγκαίο" ολόκληρων οικογενειών σε ειδικά στρατόπεδα "περίθαλψης", μέχρι και αφαίρεση επιμέλειας παιδιών!), είχε υπάρξει ήδη σχετική ανάρτηση: "Heil Corona-Hitler"

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΟ:  Το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας κοίταξε με ελπίδα τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα και τους είπε: "Θα επισκεφτώ την Αυστραλία, τα πράγματα εκεί έχουν σκουρύνει εδώ και πάρα πολύ καιρό, καιρός να αντιδράσουν οι άνθρωποι". Το δικαίωμα στην υγεία,  κατακρεουργημένο μέσα σε μια λίμνη αίματος σαν κουφάρι που το είχαν τεμαχίσει τα όρνια, βρήκε με ηρωική προσπάθεια το σθένος να συμβουλέψει το αδέλφι του: "κοίτα εμένα πώς με κατάντησαν! Από δικαίωμα σε
ψυχαναγκαστική υποχρέωση που εξοντώνει και παρασύρει στην απελπισία και στην άβυσσο της εξαθλίωσης πολύ περισσότερους από αυτούς που οι μανιπιουλάτορές μου διακηρύττουν ότι θα σώσουν! Πού πας, μέσα στη φωλιά ειδικά των φιδιών; θα σε μεταχειριστούν σαν εγκληματία, θα σε τσαλαπατήσουν, θα σε συλλάβουν, θα ποδοπατήσουν την αξιοπρέπεια που και η δική σου φύση προϋποθέτει!"

Το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας έμεινε για λίγο σκεφτικό, μα παρορμητικό όπως και συχνά υπέρ του δέοντος ρομαντικό που επίσης ήταν από τη φύση του, απάντησε αποφασιστικά: "θα το ρισκάρω, θα είναι πολλοί αυτοί που θα γίνουν τα δοχεία για να φωλιάσω μέσα τους. Και θα πρέπει τέλος πάντων να γίνει μια καλή αρχή για να βγούνε οι άνθρωποι από αυτό το κατασκότεινο τρομαχτικό τούνελ που λατρεύει την έκλυση Φόβου και τη φράση  'ουδέν μονιμότερον του προσωρινού' ! Κι αν χρειαστεί θα ματώσω..."

"Ως πότε όμως θα ματώνεις συνέχεια κι εσύ; Δεν βαρέθηκες να σε προσβάλλουν βάναυσα, να σε κακοποιούν, δεν βάζεις επιτέλους μυαλό;" Του είπε με αυστηρό βλέμμα το δικαίωμα στη νόμιμη αντίσταση ενάντια στον αυταρχισμό και την (έστω και μεταμφιεσμένη σε σύμμαχο) καταπίεση. Το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας έμεινε λίγο περισσότερο σκεφτικό ετούτη τη φορά. Και, χωρίς να πει τίποτε, χαμογέλασε με μια ωστόσο παράξενη συνάμα μελαγχολική έκφραση στα αδέλφια του και προσγειώθηκε στην όμορφη (ως τοπίο) Αυστραλία...

Κάπου σε μια γωνιά της αιθερικής νοόσφαιρας πάνω από τον πλανήτη γη, η έννοια της Δικαιοσύνης προσπαθούσε να αφουγκραστεί τι συμβαίνει, αλλά δυσκολευόταν πολύ από τον αποστειρωμένο επίδεσμο στα μάτια και τα δεμένα ακουστικά στα αυτιά όπου, σαν σε πλύση εγκεφάλου και νοητικού ελέγχου μέθοδο, ακουγόταν μονότονα το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά. Ο άνεμος, την ίδια στιγμή, σκόρπιζε παντού στη γη τα κομμάτια από χαρτί από κάποιο σύγγραμμα που κάποτε (πότε;) ήταν ακέραιο και ίσως να περιείχε κάποιες υποσχέσεις προς όλους αυτούς που τις είχαν ανάγκη. Ένα παιδάκι, που ο πατέρας του το είχε πάρει μαζί του με περηφάνια στην κινητοποίηση, αλλά εκείνη τη στιγμή αυτός βρισκόταν μπρούμυτα στο έδαφος και βαριανάσαινε με δύο ένστολα μασκοφόρα γομάρια από πάνω του, σήκωσε κλαίγοντας (και υγραίνοντας τη μάσκα που καλού-κακού φορούσε) ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό που κάποτε ήταν ένα αδιαίρετο σύνολο και διάβασε ψιθυριστά τη φράση, που αν και έλειπαν συλλαβές μπορούσε εντούτοις να διαβαστεί: "Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων"...

ανιχνευτής

" I dont even watch movies any more. The actual real world is now crazier than any movie." - comment on a youtube video