ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 14 Ιουλίου 2020

Ποιος θα μας προστατεύσει από τους "προστάτες"; (κάποια από τα πολλά έργα και τις ημέρες τους που τους καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνους για δημόσια υγεία και ασφάλεια...)


 Φόβος για τον θάνατο, ενώ το να ζεις έχει γενεί το πιο σπάνιο πράγμα στη γη. 

 Αναρωτήσου:  Τα mainstream media, οι πολιτικοί εντολοδόχοι και οι επίσημοι "αφηγητές" (βλέπε ΠΟΫ, για παράδειγμα) θα μπορούσαν άραγε να διογκώνουν όσο θέλουν τα νούμερα των περιπτώσεων ("κρούσματα" και "θύματα") της "πανδημίας", χωρίς στην ουσία αποδεικτικά στοιχεία...; Είναι εφικτό..........;


Σημειολογικά, δυο λόγια για το ποιόν των "φρουρών της υγείας" μας:

Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι όταν το 2010 ο "θέλω να γίνω chief" στο χώρο της Παγκόσμιας Υγείας Μπιλ Γκέητς δώρισε 10 δισεκατομμύρια δολάρια στον ΠΟΫ (Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας), δήλωσε πως "πρέπει να κάνουμε αυτή τη δεκαετία μια δεκαετία εμβολίων!";
Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι όταν ο Γκέητς επέβαλε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά της πολιομυελίτιδας στην Ινδία, για παιδάκια κάτω των 5 ετών, κατηγορήθηκε ευθέως στη συνέχεια από γιατρούς της χώρας ότι το πρόγραμμα εμβολιασμών αυτό προκάλεσε επιδημία οξείας παράλυσης (μη οφειλόμενης σε πολιομυελίτιδα) σε 490.000 παιδιά; Και το 2017 ανακάλεσε ή όχι το ινδικό κράτος το πρόγραμμα εμβολιασμού του "big man" και των ανθρώπων του, στέλνοντάς τους εκεί από όπου ήρθαν;
Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ο σεσημασμένος σε καταστροφικά προγράμματα εμβολιασμών ΠΟΫ {Άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς (κάτι ξέρουν και όλα αυτά τα θύματα που απαριθμούνται στο βίντεο, σε διάφορες ηπείρους)} αναγκάστηκε το 2017 να παραδεχτεί πως η παγκόσμια έξαρση πολιομυελίτιδας οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό σε στέλεχος του...εμβολίου (!!!) ; Μέχρι και το επόμενο έτος κοντά στο 70% των περιπτώσεων πολιομυελίτιδας παγκοσμίως σχετίζονταν με εκείνο το εμβόλιο!
Toυ ΠΟΫ ή WHO με αυτή την "ποιοτική ηγεσία": " Τα εγκλήματα του Tedros Adhanom "
 
Ποιοι σώφρονες, κι όχι χεσμένοι πάνω τους, άνθρωποι μπορούν να εμπιστεύονται αυτή την τρομερή κλίκα { ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ: Φαρμακοβιομηχανίες, η παγκόσμια απειλή... ΕΝΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ -Ένα πολυπλόκαμο λόμπι ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ που αγκαλιάζει ασφυχτικά την ανθρωπότητα  - "Ο σιδηρούς κανόνας του καρκίνου" (και η επιβαλλόμενη "ομερτά" από αυτούς που δεν επιθυμούν την εξάλειψή του!) - βίντεο }; Και τους σπόνσορές της και τα υπάκουα όργανά της με "κύρος" (ΠΟΫ), σε όσα λένε και σε όσα "καλούδια" φέρνουν ως "σωτήριες λύσεις";

Όσο κι αν φανούν αστείες σε αρκετούς οι παρακάτω εικόνες, αμέσως μετά τους συνδέσμους (παρμένες από μία κλασική ταινία τρόμου), ωστόσο τα πράγματα, αν κι εφόσον εξελιχθούν όπως επιθυμούν εκείνοι, μόνο για γέλια δεν προσφέρονται...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου