ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020

" Ηθικό ΣΟΚ στην ανθρωπότητα" (...δεν λες τίποτα!)


Το είδος πολίτη που θέλουν" Ο φόβος είναι όπως ο κλέφτης. Αν τον αφήσεις ανεξέλεγκτο θα σου στερήσει τη χαρά της ζωής. Όλοι εκείνοι με τους οποίους έχεις έρθει σε επαφή έχουν επιβάλει το φόβο, διότι ο φόβος είναι ο "αντίποδας της ελευθερίας! Όσο πιο πολύ φόβο έχεις μέσα σου τόσο πιο μικρή είναι η δυνατότητα της...εξέγερσης! Οι πάντες γύρω σου, ήδη από τη γέννησή σου, δημιουργούν το φόβο. Κανένα παιδί δεν γεννιέται με φόβο, καθένα παιδί γεννιέται με ελευθερία, αμφισβήτηση, εξέγερση, ατομικότητα*, αθωότητα. Ιδιότητες όλες τους σπουδαίες...Αλλά όταν έχεις μεγαλώσει το βλέπεις: μπορείς να δοκιμάσεις να βγάλεις μία μία τις φλούδες του κρεμμυδιού: πώς δημιουργήθηκαν μέσα σου οι φόβοι, πώς υπήρξες εύπιστος, πώς εκμεταλλεύτηκαν οι άνθρωποι την αθωότητά σου...
 Το κατεστημένο, παρά την αλλαγή προσώπων, επιβιώνει και αναπαράγεται χειρότερο και απειλητικότερο"   Από το θαυμάσιο βίντεο αυτής της ανάρτησης.

*  Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...

Ένα πάρα πολύ καλό βίντεο που δεν ασχολείται τόσο με τα του κορωνοϊού, χωρίς ωστόσο να παραλείψει να προβεί σε αξιοσημείωτες αναφορές σε αυτόν. Άλλωστε αυτός ο βομβαρδισμός με αριθμούς και αναλύσεις, αυθαίρετες συχνά λόγω πραγματικής άγνοιας για αυτό το είδος "κορωνοϊού", έχει αρχίσει και επιδρά επιζήμια στη μαζική ψυχολογία. 
 Ένα βίντεο που συνάμα καταγγέλει τον...Φόβο! Και εστιάζει και σε άλλες πηγές μόλυνσης κι αποδόμησης, ψυχικής και υλικής, της ανθρωπότητας-στόχου. Ίσως θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται κι επίσημα ως μολυσματικοί οργανισμοί, όπως επίσημα είχαμε την εισβολή του όρου "πανδημία" στις ζωές μας, οντότητες όπως "οι πανίσχυροι οικονομικοί όμιλοι και πολυεθνικές εταιρείες, που διακατέχονται από μία αντιανθρώπινη φιλοσοφία". Φορείς επιβολής και άσκησης της εξουσίας της είναι κράτη καταγωγής των πολυεθνικών. Για παράδειγμα, σαν τις ΗΠΑ. Mε τα καταστροφικά της εμπάργκο που πλήττουν ανεπανόρθωτα τοπικές οικονομίες και γίνονται συχνά αιτία ακόμη και γενοκτονίας:
τη δεκαετία του 1990 ένα τέτοιο εμπάργκο στο Ιράκ οδήγησε το θάνατο 500.000 παιδιά κάτω των 5 ετών, λόγω ελλείψεων σε φάρμακα και βασικές προμήθειες, και η τότε ΥπΕξ Μαντλίν Ολμπράιτ είχε δηλώσει "ότι άξιζε τον κόπο" αυτό το τίμημα!  Όπως επικίνδυνα παρασιτικές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και οι 10-12 πανίσχυρες οικογένειες, που με τα δαιδαλώδη δίκτυα των οργανισμών - ομίλων και εταιρειών - ιδρυμάτων -think tanks  που τους ανήκουν ή ελέγχουν, καταφέρνουν να κρατάνε στα χέρια τους ολόκληρο τον πλανήτη και να τον χειρίζονται κατά το δοκούν. Το προσωπικό τους playground!
Κι όπως λέγεται "η πανδημία δεν είναι μία λέξη που χρησιμοποιείται ανάλαφρα, αλλά πρόκειται για μία λέξη που αν της γίνει κακή χρήση μπορεί να προκαλέσει παράλογο φόβο ή τη λανθασμένη εντύπωση ότι η μάχη έχει τελειώσει...
Και οι κλινικές έρευνες δείχνουν πως ο φόβος είναι το πιο κοινό πράγμα στη ρίζα των προβλημάτων των ανθρώπων."


Από την περιγραφή του βίντεο:
"Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας ορίζεται «ευρεία ή συστηματική επίθεση εναντίον αμάχου πληθυσμού» που προκαλεί «ηθικό σοκ» στην Ανθρωπότητα – στις σημερινές συνθήκες ίσως εδώ θα έπρεπε να προστεθεί: εάν και εφόσον αυτή μπορέσει να το διακρίνει. Ο όρος γεννήθηκε για να περιγράψει την Γενοκτονία των Χριστιανικών Πληθυσμών της Τουρκίας, το 1922, αρχικά γνωστή ως Γενοκτονία των Αρμενίων. Και χρειάζεται σήμερα να χρησιμοποιηθεί για την συνεχιζόμενη επιβολή αμερικανικών κυρώσεων, με άμεσες επιπτώσεις στην Υγεία κυριολεκτικά δεκάδων λαών, στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ορατών ξανά, μετά την απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (World Health Organisation, WHO)."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου