ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 5 Μαΐου 2020

Οι όμορφες εικόνες του παρόντος και μέλλοντος...


"Residents of Forsyth Gardens, in Menora Gardens retirement village in Menora, Western Australia, held a social distancing street party"

Eικόνες από το μέλλον που είναι ήδη παρόν, από μια γειτονιά στην Αυστραλία. Αυτή είναι μια αντιπροσωπευτική εικόνα της νέας πραγματικότητας και, για την ακρίβεια, σκιαγραφεί την κοινωνική κατάσταση που θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε : Στιγμές
διασκέδασης και απόδειξης στενών σχέσεων σε υπαίθρια μάζωξη των ανθρώπων της γειτονιάς, της κοινότητας, της ενορίας...αλλά από απόσταση. Χωρίς επικίνδυνα αγγίγματα, οποιαδήποτε σωματική επαφή, μην παίρνουμε και πολύ θάρρος, ε; "Μένουμε αν-ασφαλείς" και χεσμένοι από Φόβο. Όμως...τα street party του μέλλοντος είναι ήδη εδώ! Μια ζεστή, όμορφη εικόνα από το μέλλον που παγιώνεται ως παρόν και ήρθε για να μείνει για...αόριστο χρονικό διάστημα!
Οι παρέες που δίνουν το καλό παράδειγμα.
Γιατί υπάρχουν ακόμη και εν καιρώ lockdown και τα (ευτυχώς) θορυβώδη street party, στα οποία βεβαίως τηρούνται οι δίμετρες κοινωνικές αποστάσεις-βίντεο: https://www.dailymail.co.uk/news/article-8259605/Residents-dance-socially-distant-version-Whigfields-famous-Saturday-Night-routine.html

Και, επειδή όπως μας έχουν απαγγείλει άπειρες φορές αυτό το ποίημα, οι πιο πρωτοποριακές ιδέες και καινοτομίες μας έρχονται από την αλλοδαπή, να και η είδηση από τας πολιτισμένας βρετανικάς νήσους:
"The Party's OVER: Social bubble could be limited to just 10 family and friends until 2021 as scientists warn weddings, birthdays and church are the worst coronavirus 'super-spreader events' ".

Τέρμα οι οικογενειακές γιορτές, εκδηλώσεις και μαζώξεις σε γάμους, γενέθλια κλπ. αν συναθροίζονται πάνω από 10 άτομα. Με ψυχή, πάθη, φωνές και γέλια, εύθυμη διάθεση, ορμή για ζωή. Δηλαδή αν είναι 11 ή 12 ή 13...άιντε και 15;
 Θα υπάρχει ειδική υπηρεσία "social events- police" (Βρετανία: Αστυνομικοί σπάνε την πόρτα πολίτη και μπαίνουν μέσα – Χούντα «μεγατόνων»); Που θα ειδοποιείται από "συστάδες υπεύθυνων παρατηρητών"-πολιτών; ((Έρχονται και "παρατηρητές" για "να δέσει η συνταγή";) Πιάστε το νόημα, αν μπορείτε...)

 Ο ιός δεν αστειεύεται, αυτό το φόβητρο με την τρομαχτική σε νούμερα θνησιμότητα σε παγκόσμια κλίμακα και με το αγαπημένο μότο:  "Που' ναι ο COVID; Που' ναι ο COVID; / ψάξε-ψάξε δεν θα τον βρεις! / Με εγκεφαλικά, ανακοπές καρδιάς, εποχικές γρίπες, καρκίνους, αν ψαχτείς / κι άλλα 5-10 άσχετα μ' αυτόνα υποκείμενα νοσήματα αν ψάξεις, / κάπου μέσα 'κει με του φταίχτη τη ρετσινιά θα τον ξεθάψεις!"

Αυτό το θηρίο που μέχρι χτες είχε στην Ελλάδα είχε σκοτώσει 146 άτομα, και με τον "ειδικό" να λέει ότι ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 75 έτη(!) και ότι το 93,2% είχε κάποιο υποκείμενο νόσημα και ηλικία 70 ετών και άνω...Πόσοι λοιπόν πέθαναν από αυτούς τους 146 ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΟΡΩΝΟΪΟ???
Είπε ο "μελιστάλαχτος", ακόμη, ότι το 91,4% των κρουσμάτων έχει υποκείμενο νόσημα ή είναι ηλικιωμένοι 70 ετών και άνω...Ενώ πέρυσι, 2019, από αρχές Γενάρη μέχρι τα μέσα Μάη η εποχική γρίπη είχε σκοτώσει 152 άτομα στην Ελλάδα (με 300-600.000 θανάτους κάθε χρόνο, παγκοσμίως!) αλλά από...πανδημία τίποτα!

Κι αμέσως ανατρέχω στην Αμέρικα και τις εκεί επίσημες ανακοινώσεις:Έτσι βγαίνει η "πανδημία" : Deborah Birx: If Someone Dies w/ COVID-19, We Are Counting That As a COVID-19 Death ( =  τα εργαστηριακά τεστς δεν θεωρούνται απαραίτητα ώστε να αποδίδουν τον θάνατο κάποιου στον COVID-19 ! Mε άλλα λόγια, ότι μετράνε όλους τους θανάτους ανθρώπων με κοροναϊό, ανάμεσα σε άλλα βαριά χρόνια νοσήματα, ως θανάτους από κορονοϊό!)

Και στην Ελλάδα, κι όχι μόνο, η παραγωγή καταστρέφεται, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ μικρές και όχι μόνο επιχειρήσεις θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι θα βάλουν λουκέτο οριστικό (ας μην αναλύσουμε τη βόμβα που θα συντρίψει τα μαγαζιά εστίασης και διασκέδασης), ενώ οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μεγάλων αφεντικών και "αξιωματούχοι", όπως και μέσα στον ΟΗΕ και έγκριτοι αναλυτές προειδοποιούν όλο και πιο ηχηρά για την μεγάλη - πολύ μεγάλη επισιτιστική κρίση που έρχεται σαν παγκόσμιος οδοστρωτήρας! Όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, οι χορτάτοι μιλούν σε αυτούς που θα πεινάσουν (ή πεινάνε ήδη) για τις δύσκολες εποχές που έρχονται...

" People took part in a coronavirus anti-lockdown, anti-vaccine, anti-5G and pro-freedom protest near Scotland Yard, the headquarters of London's Metropolitan Police Service, in London" (Διαδήλωση της 3 Μάη στην Αγγλία, κοντά στην έδρα της ΜητροπολιτικήςΑστυνομίας του Λονδίνου, ενάντια στο lockdown, στην με το έτσι θέλουμε επιβολή του Δικτύου 5G στις ζωές μας και στους "με το έτσι ακόμα πιο πολύ θέλουμε και δεν ρωτάμε κανέναν"- εμβολιασμούς) - Πηγή

Φόβος για τον θάνατο, ενώ το να ζεις έχει γενεί το πιο σπάνιο πράγμα στη γη. Φόβος να μιλήσεις. Φόβος μήπως ακούνε και τη σκέψη σου. Φόβος να θυμηθείς. Φόβος μην και παρεκλίνεις απ'την κεντρική κατευθυντήρια γραμμή, μην αποπεμφθείς απ'την οικεία αγέλη σου. Και, προπαντός, ΦΟΒΟΣ, ΤΡΟΜΟΣ για 'κείνο το θρασίμι που δεν σηκώνει απ'τη φύση του προστάτες και φτύνει γελώντας πάνω σε εγχειρίδια οδηγιών ζωής, καλωδιωμένα κελιά κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Που το λένε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Φόβος...φόβος...φόβος...  Τώρα, ειδικά, ακόμα πιο  πολύ φοβάσαι. Τον γαμημένο κορωνοϊό τους. Έχοντάς σε εκεί ακριβώς που σε θέλουν να είσαι...

 Δεν μπορώ να μην ανατρέξω κι εδώ στην ανάρτηση του Ένοικου: Δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται από τον εαυτό μας να μας συμβεί αυτό, αλλά ήδη συμβαίνει
Και σε αυτές:

Σήμερα το μεσημέρι πήγα κι εγώ να κόψω τα φουντωμένα σαν το θυμό μαλλιά μου στο κομμωτήριο της γειτονιάς, με rendezvous. Εκεί  βρήκα τον φίλο και μαγαζάτορα να ξεφυσάει γιατί δεν μπορούσε να πάρει την ανάσα του από τη φθηνή μάσκα ελληνικής κατασκευής που φορούσε από το πρωί. Όταν όμως με είδε να μπαίνω στο κατάστημα με τον full face σκούφο να καλύπτει τελείως την πανδημιόπληκτη μάπα μου και με τα χειμωνιάτικα γάντια στα χέρια, τον έπιασε νευρικό γέλιο. Αμέσως μετά προχώρησε στην καταδικαστέα κίνηση να με υποδεχτεί αγκαλιάζοντάς με και λέγοντας μου κάτι ακατάληπτα: "συνμαλάκα, εσύ μας έλειπες για να μας πηδήξεις την κανονικότητα".

Καλά που έχουμε και τον γέλωτα. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτός ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου