ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Ένα βίντεο για το σχολείο του μέλλοντος και την κυρίαρχη φιλοσοφία πίσω από αυτό!

Πατήστε για υπότιτλους στα ελληνικά.



Όταν η λογική εξορίζεται από τους παράλογους και α-νόητους καιρούς που βιώνει η ανθρωπότητα. Και πολύ περισσότερο η μαθηματική λογική, που αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο ξεκλειδώματος της γλώσσας του σύμπαντος.

Προτείνω να κάνετε ένα απλό νοητικό πείραμα.
Στη θέση της δασκάλας, που λειτουργεί με την απλή και στιβαρή λογική των αριθμών, βάλτε έναν σκεπτόμενο άνθρωπο, έναν ερευνητή, έναν επιστήμονα. Που διαφωνεί με όλα όσα έχουν ως τώρα δοθεί ως ερμηνείες για την ισοπεδωτική είσοδο του νέου
κορωναϊού στη ζωή και οργάνωση των κοινωνιών. Αυθαίρετες ερμηνείες, ενάντια στα μέχρι τώρα αποδεκτά επιστημονικά δεδομένα για την κήρυξη παγκόσμιας πανδημίας. "Λογικές" που όμως επιφέρουν την οικονομική συντριβή της εργαζόμενης ανθρωπότητας, την κατάργηση βασικών ελευθεριών, την επερχόμενη επισιτιστική κρίση, που προβλέπουν κυνικά οι ίδιοι οι "αρμόδιοι" ότι θα εξοντώσει τα αμέσως επόμενα έτη πολύ περισσότερους ανθρώπους -ανάμεσά τους και μικρά παιδιά- από όσους υποτίθεται ότι σκότωσε ο νέος ιός. Για τον οποίο οι ίδιοι πάλι ομολογούν ότι ελάχιστα γνωρίζουν και ο οποίος υπολογίζεται ότι αποτέλεσε αιτία θανάτου για τουλάχιστον 204.696 ανθρώπους σε όλον τον κόσμο από τον περασμένο Δεκέμβριο, σε σύνολο παγκόσμιου πληθυσμού 7,5 δισεκατομμυρίων.
 Στη θέση των γονιών του "τσιμενταρισμένου" μαθητή βάλτε τα πλήθη των ανθρώπων που αντανακλούν την κυρίαρχη, νεοφιλελεύθερη, "νεοπροοδευτική",  επίσημη αντίληψη της "νέας πραγματικότητας", των ηθών της και των αναγκαιοτήτων και "αναθεωρήσεων" σε θέματα εκπαίδευσης-δικαιωμάτων- "υγιών αντιλήψεων" περί "ασφάλειας" και υπευθυνότητας, που επιβάλλεται να διαρρέουν οριζόντια και κάθετα τις κοινωνίες.
Στη θέση του διευθυντή και της επιτροπής αξιωματούχων και ειδικών και ΜΜΕ που ακύρωσαν την ίδια την υπόσταση της "αντιδραστικής" δασκάλας, βάλτε τα..ΜΜΕ, πολιτικούς, επιστημονικούς συνεργάτες σε στρατηγικές θέσεις, εταιρικά συμφέροντα, τοποτηρητές "σκιωδών κυβερνήσεων" και τα μεγάλα κεφάλια της ορκισμένα αντιδημοκρατικής και επικίνδυνα διαταραγμένης παγκόσμιας ελίτ.
 Τέλος, στην "στροφή" της δασκάλας, με βάση τη νέα λογική του παράλογου, η οποία και στριμώχνει το σύστημα χρησιμοποιώντας τα δικά του εργαλεία λογικής και ρητορείας, προσαρμόστε αυτή την "ριζοσπαστική" απαίτηση ως αντίμετρο στις αντεργατικές και μισάνθρωπες παγκόσμιες μεθοδεύσεις:
"Αφού νοιάζεστε τόσο πολύ για την υγεία των πολιτών και υιοθετείτε μέτρα πρωτοφανούς ολοκληρωτισμού για να τη διασφαλίσετε, τότε την επόμενη μέρα του κορωναϊού ή στο επόμενο lockdown που μαγειρεύετε, ξεκινήστε να σχεδιάζετε την αναδιανομή του πλούτου. Έτσι και οι ζωές των πολιτών θα θωρακιστούν από την επερχόμενη πρωτοφανή ανέχεια και πείνα και θα αποδειχτείτε, εσείς οι ηγέτες, πανάξιοι των περιστάσεων για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και την επανεκκίνηση της οικονομίας με ανθρωποκεντρική πια φιλοσοφία. Αυτή που διακηρύττετε ότι υπηρετείτε"!
 Δίκαιο -και προστατευτικό-  δεν είναι;
Κι όπως συμβουλεύει ο κ. Τσιόδρας, ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε την πνευματική μας διάσταση μέσα μας. Η οποία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το υλικό της σκέλος.

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου