ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Ώστε "γονέας 1" και "γονέας 2" και "μητέρα"=σεξιστικό στερεότυπο; Είμαστε τότε σεξιστές και το απολαμβάνουμε!

Νέα "απελευθερωτικά ήθη" σε Αμερική και Ευρώπη, όπως θα εξηγήσουμε και στη συνέχεια:

 Mother and Father Replaced by Parent 1 and Parent 2

Fox News heralds the passing of traditional language: ‘Mother,’ ‘Father’ Changing to ‘Parent One,’ ‘Parent Two’ on Passport Applications
The words “mother” and “father” will be removed from U.S. passport applications and replaced with gender neutral terminology, the State Department says.

 





H ιστοριούλα που θα αφηγηθώ παρακάτω, ως πρώτο βήμα, είναι φανταστική. Τουλάχιστον ως προς το παρόν κι επιφυλασσόμαστε για τις "προοδευτικές" εξελίξεις του "πολιτισμένου μέλλοντος". Που διαμορφώνουν νέα ήθη κι έθιμα και στο νεοελληνικό -μονίμως ενδοτικό στις έξωθεν επιταγές- κρατικό μόρφωμα. Την αφιερώνουμε στους μπροστάρηδες της "απελευθερωμένης βλακείας" και "μη σεξιστικής παράκρουσης" και στα πολιτισμικά think tank τους.


" Οι γονείς μου είχαν χωρίσει όταν ήμουν στο δημοτικό. Ο γονέας 1 -ή α΄- είχε λύσει τα δεσμά του γάμου με πολύ πολιτισμένο τρόπο με το γονέα μου 2 -ή β΄- και συνέχισαν να έχουν καλές σχέσεις μέχρι τη μέρα που ο γονέας α΄ ή 1 αποχαιρέτησε τον κόσμο αφήνοντας εμένα με ένα νέο γονέα 1, μια και ο γονέας μου 2 ξαναπαντρεύτηκε. Ή μήπως ο νέος γονέας μου θα'πρεπε να αποκαλείται γονέας 3 -ή γ΄- καθώς και η λέξη "πατριός", στον κόσμο των αναγενημμένων εννοιών κι απελευθερωμένων από κάθε ομοφοβικό και σεξιστικό υπονοούμενο και σύμβολο, δεν είναι επίσης πια πολιτισμικά ορθή. Αυτό δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη από τους πνευματικούς καθοδηγητές της κοινωνίας μας, αντίθετα με το οριστικό τελείωμα των κρυφοσεξιστικών και προσβλητικών για τη gay κοινότητα -και τις ομοφυλοφυλικές οικογένειες με τέκνα- εννοιών "πατέρας και μητέρα". Κι επίσης, έπιανα συχνά τον εαυτό μου να αναρωτιέται πόση ισότητα αποδεικνύεται ότι έχουμε ανάμεσα στα δύο φύλα αν ως "γονέας 1" θεωρείται ο..-ντρέπομαι να ξεστομίσω τη βλάσφημη λέξη- "πατέρας" και όχι η...-ντροπή μου και πάλι- η "μητέρα" ή μανούλα όπως την περιέγραφαν κάτι παραμύθια και ιστορίες που μας διάβαζαν όταν ήμασταν παιδάκια οι πρώην μαμάδες και μπαμπάδες μας και πλέον γονείς με νούμερα ή γράμματα του αλφάβητου. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή γνώρισα και γω μια κοπέλα και την ερωτεύτηκα και την παντρεύτηκα και κάναμε κι ένα χαριτωμένο αγοράκι. Αλλά εγώ για να αποδείξω στη συμβία μου πόσο ανοιχτόμυαλος ήμουν της πρότεινα -όπως μας υποχρεώνει όλους πια ο νόμος- στο διαβατήριό μου και στα έντυπα για τον παιδικό σταθμό που θα στέλναμε το παιδί να γράψω ότι λογίζομαι ως "γονέας 2" και άρα εκείνη να είναι ο νούμερο 1! Αυτή όμως αρνήθηκε με τη δικαιολογία ότι είναι παλαιών αρχών και συνεπώς την ικανοποιεί ο τίτλος του "γονέα 2".
 Το πρόβλημα άρχισε, όταν ο γιος μας πήγε στο δημοτικό, στην πρώτη τάξη. Μια μέρα γύρισε δακρυσμένος στο σπίτι με ένα χαρτί από τη διεύθυνση του σχολείου που ζητούσε και "τα δυο νούμερα" -δηλαδή τους γονείς- να προσέλθουν την επόμενη στο σχολείο για ένα σοβαρό ζήτημα συμπεριφοράς! Όταν τον ρωτήσαμε να μας πει τι τρομερό συνέβη, εκείνος με λυγμούς απάντησε ότι του ξέφυγε κι ανέφερε μέσα στην τάξη τον απαγορευμένο όρο "μαμά"! Κι όταν τα άλλα παιδάκια σοκαρίστηκαν και η δασκάλα έσπευσε να τον διορθώσει, εκείνος τόλμησε να της πει ότι στα παραμύθια που ο "μπαμπάς" -νέα παρεκτροπή εκ μέρους του- είχε φυλάξει από την παιδική του ηλικία και τα διάβαζε τώρα αυτός, δεν υπήρχαν αυτές οι περίεργες νέες ορολογίες και προτιμά τις παλιές και καλές. Με αποτέλεσμα οι συμμαθητές του να σοκαριστούν πιο πολύ -κάποιοι μάλιστα στο διάλειμμα τον αποκάλεσαν "μικρό σεξιστή" και "ομοφοβικούλη"- και η δασκάλα να τον παραπέμψει για σωφρονισμό στο διευθυντή!
Τον κοιτάξαμε με κρυφό θαυμασμό, είναι αλήθεια πως από πολύ μικρός ήταν πεισματάρης και μαχητικός. "Και τι περιμένεις να συμβεί τώρα;" τον ρώτησε ο γονέας 2. "Να ξαναγυρίσουμε στον κόσμο των παραμυθιών! Εκεί τουλάχιστον δεν υπάρχουν νούμερα, παντού και για όλα", απάντησε αυτός αφήνοντάς μας εμβρόντητους! Κι εγώ, ο γονέας 1, έσκυψα με ντροπή το κεφάλι. Ώστε να μην καταλάβει ο 6χρονος γιος του που μόλις ξεκινούσε την επανάστασή του, ότι ο "πατέρας" του είχε συμβιβαστεί αμαχητί με την κυριαρχία της νουμεροποίησης, μαζικής αποβλάκωσης, αποδόμησης και ισοπέδωσης ζωτικών και χιλιοτραγουδισμένων στο παρελθόν εννοιών όπως "πατέρας", "μητέρα".."οικογένεια"!
 Και σκέφτηκα, σαν από ξαφνική έκλαμψη του μυαλού, πως όχι άδικα μπορεί κάλλιστα να υποστηρίξουν κάποιοι ότι επιχειρείται ευθέως η ισοπέδωση των δύο φύλων, καθώς το άφυλο look είναι πλέον της μόδας, αλλά και για άλλους ίσως λόγους. Που εξυπηρετούν μακροπρόθεσμα σχέδια διάλυσης του πυλώνα της οικογένειας, η οποία-κακά τα ψέματα- αποτελεί το πρώτο και πιο καθοριστικό σχολείο στη ζωή του ανθρώπου και όταν είναι αρμονική αποτελεί πηγή αγαθών που επηρεάζουν άμεσα την ψυχική ισορροπία και κοινωνική ενσωμάτωση και εξέλιξη του ατόμου. Κι άρα της ίδιας της κοινωνίας, στους κόλπους της οποίας καλούνται να ζήσουν και τα παιδιά.."

Και ας έρθουμε τώρα, ως επόμενο βήμα, στην πραγματικότητα και στο υπερ-πολιτισμένο παρόν, ρίχνοντας μια ματιά σε ειδήσεις από την πολύ προοδευτική σε θέματα σεξουαλικής και.. "οικογενειακής" απελευθέρωσης Ευρώπη, αλλά πολύ αυστηρή σε θέματα οικονομικής λιτότητας και αυτοδιάθεσηςτων λαών της:
} Goodbye, mother and father! Now Parent 1 and Parent 2 appear on PC passport form
(Change comes after lobbying from gay rights group
Family Education Trust: ‘Much as the equality and diversity social engineers might wish it were otherwise, it still takes a father and a mother to produce a child’)
} Από το φθινόπωρο του 2013 στους δήμους Βενετίας και Μιλάνου στα χαρτιά που οι γονείς συμπληρώνουν για να στείλουν τα παιδιά τους σε δημόσιους παιδικούς σταθμούς, οι όροι πατέρας και μητέρα αντικαταστάθηκαν από "γονέας 1" και "γονέας 2"
} Οι ίδιες λέξεις στην Ελβετία έχουν καταλήξει στην κατηγορία των "εννοιών διακρίσεων". Αχ, καημένε "πατέρα" και "μάνα"! Και μόνο το άκουσμά σας αποτελεί σεξιστικό στερεότυπο και προσβολή! Απέναντι τελικά σε ποιους, που υποτίθεται ΄τιμπορεί να θίγονται ανεπανόρθωτα; Μα οι δυο αυτές έννοιες αντικαταστάθηκαν από τη φράση.."γονεϊκά μέρη" και χωρίστηκαν σε α΄και β΄, μια και γονείς μπορούν από εδώ και πέρα να είναι εκτός από άντρα-γυναίκα και άντρας-άντρας ή γυναίκα-γυναίκα. Επειδή, ας πούμε, θα ακουγόταν περίεργο έως κωμικό να μιλάει ένα παιδάκι για τη μαμά α΄και μαμά β΄ ή για τον μπαμπά 1 και μπαμπά 2;  Ή μήπως όχι;
} Οι αξιωματούχοι της "προοδευτικής" Ε.Ε. κάνουν πια προσπάθειες να αποφεύγεται να αναγράφεται ο όρος "οικογένεια" σε διεθνή και υψηλής διαβάθμισης έγγραφα, ώστε να μη θεωρηθεί ότι...προβαίνουν σε διακρίσεις! Η ίδια αυτή Ε.Ε. καταργεί την κάποτε ιερή και μόνο στο άκουσμά της λέξη "μητέρα", κρίνοντάς την ως σεξιστικό όρο! Άραγε αυτό σημαίνει τελικά πνευματική απελευθέρωση; Και σεξουαλική χειραφέτηση;
} Αλλά και σε άλλες ευρωπαίκές χώρες οι όροι "mum" και"dad"  θεωρούνται "ομοφοβικοί". Αλλά και στις ΗΠΑ, από το Δεκέμβρη του 2011, τα έντυπα αιτήσεων των αμερικανικών διαβατηρίων έχουν αλλάξει, με την άρση των παραπάνω "ακατανόμαστων όρων", μετατρέποντάς τα σε "ουδέτερα" όσον αφορά τον ορισμό του φύλου!

Αν και αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που μας επιβάλλεται με "πολύ ανοιχτό μυαλό" και με τις "καλύτερες των προθέσεων" των κρατούντων, τότε ναι!  Είμαστε σεξιστές και τη βρίσκουμε μ'αυτό! Κι επιθυμούμε να παραμείνουμε έτσι.
Και για να αποφύγουμε τυχόν παρανοήσεις, σκόπιμες και μη: Για εμάς είναι αυτονόητο ότι ο έρωτας σε όλες του τις μορφές είναι σεβαστός, όπως και το δικαίωμα των ανθρώπων να επιλέγουν τη ζωή που τους ταιριάζει. Δεν είναι καθόλου όμως σεβαστή η με δόλο διαστρέβλωση εκείνων των εννοιών που προικίζουν με αγάπη, τρυφερότητα, στοργή, ισορροπία και αρμονία την ύπαρξη του ανθρώπου. Κάτι που πιστεύω ότι θα πρέπει να βρίσκει σύμφωνη σε σοβαρή πλειοψηφία και την gay κοινότητα, τοπική και μη.

Ο Ένοικος...

Προσθήκη εκ των υστέρων του ανιχνευτή: αντίθετα με τις απόψεις κάποιων γνωστών μας, εμείς δεν θεωρούμε ότι η gay κοινότητα είναι (ή ήταν ποτέ σε θέση) να δημιουργήσει ένα τόσο ισχυρό λόμπυ ώστε να τρέξει με τέτοιο καταλυτικό ρυθμό τις εξελίξεις και να διαμορφώσει σε τέτοιο παγκόσμιο βαθμό τέτοιες ανατρεπτικές καταστάσεις σε κοινωνικό επίπεδο. Άλλωστε δεν τη συμφέρει να προκαλέσει την αντιπάθεια και την εχθρότητα όλων των υπόλοιπων και με όλα όσα έχουν υποφέρει στο παρελθόν (και σε πολλές περιπτώσεις εξακολουθούννα υποφέρουν) οι ομοφυλόφιλοι συνάνθρωποί μας από το μίσος των ηθικολόγων και "ευηπόληπτων", συχνότατα "βαθιά θρησκευόμενων", νοικοκυραίων. Πιστεύουμε ότι και αυτή γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις αλλοπρόσαλλες στα μάτια του πολύ κόσμου αλλά απόλυτα συγκεκριμένες ατζέντες (για λόγους που ήδη έθιξε ο Ένοικος) των μεγάλων "γνωστών αγνώστων". Δηλαδή εκείνων των εξουσιαστικών ελίτ που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν (και να κάψουν αν το κρίνουν απαραίτητο) όποιους θεωρούν κάθε φορά κι ανάλογα με τις συγκυρίες χρήσιμους για την προώθηση των παράλογων, μισάνθρωπων και σαδιστικά ύπουλων σχεδίων τους. Όσο κι αν φανεί άσχετο ή συνωμοσιολογικό σε κάποιους, πρόκειται για τις ίδιες ή συγγενικές φατρίες (μέρος ενός κολοσιαίου δικτύου με πληθώρα ιδρυμάτων, δεξαμενών σκέψης και επιχειρησιακών κέντρων) που δημιούργησαν, παραμύθιασαν, εξόπλισαν, εκπαίδευσαν και ξαμόλυσαν τη θεοκρατική, μισαλλόδοξη και φονική μηχανή με το όνομα "ΙSIS" ή ΙΚΙΛ και οδήγησαν τα τρομοκρατικά πλοκάμια του ισλαμικου εξτρεμιστικού φονταμενταλισμού στις χώρες της Δύσης. Έτσι ώστε να πετύχουν τον ποθητό "πόλεμο των πολιτισμών" και να διασπείρουν στις κοινωνίες τρομολαγνεία και μίσος και να σμπαραλιάσουν την κοινωνική συνοχή. Οδεύοντας σε περισσότερη στρατικοποιημένη αστυνομοκρατία και στην παγκόσμια εξουσιαστική διακυβέρνηση των αγελοποιημένων μαζανθρώπων, χωρίς βούληση, αξίες και ψυχική σταθερότητα...

Αναρτήθηκε αρχικά  ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου