ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 1 Μαρτίου 2020

αυτού του είδους ο χουλιγκανισμός είναι ή δεν είναι κατακριτέος, ω καναλάρχες μου;

"...μπάτσος, και ειδικά μέλος της "riot police" όπως αποκαλούνται αυτές οι "εκλεκτές" μονάδες, δεν γίνεσαι έτσι απλά!...Όχι! Πρέπει να έχεις αυτό το παρασιτικό σαράκι να σου ροκανίζει εκείνες τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τους υγιείς ψυχικά και άρα και διανοητικά ανθρώπους, αυτό το γεμάτο νοσηρά απωθημένα και βαριά αντικοινωνικά σύνδρομα εσωτερικό "πάθος", βαθιά εδραιωμένο μέσα στη διαταραγμένη ψυχοσύνθεσή σου, σε όλους τους πόρους σου. Αν και είναι υπό συζήτηση το αν διαθέτεις καν κι αυτό που ακόμη προσπαθούν οι φανατικά ορθολογιστές και ολοκληρωτικά συστημικοί (...ψυχή τε και σώματι) επιστήμονες να κατανοήσουν και να κλειδώσουν μέσα σε περιοριστικά λεκτικά σχήματα ως... ψυχή" απόσπασμα από αυτή την ανάρτηση μας


Για να απολαύσουμε το παρακάτω βίντεο από το λιμάνι της Χίου:




Δεν μας κάνει καμία εντύπωση αυτή η  συμπεριφορά που θα τη ζήλευε κάθε ανεγκέφαλος χούλιγκαν. Των μπαχαλάκηδων του "νόμου" με πολιτική περιβολή, που δίχως ίχνος της πολυδιαφημισμένης αυτοσυγράτησης φρόντισαν ωστόσο να φορέσουν τα κράνη τους και να αρπάξουν τα ροπαλάκια και να εκτοξεύσουν τα επικίνδυνα ληγμένα χημικά (από το 1981 όπως απέδειξαν και οι κάτοικοι
στα νησιά που τα μάζευαν από κάτω) για να δώσουν κύρος "νομιμότητας" στην "αγανάκτηση" τους. Ξεφεύγοντας όμως λιγάκι και παρά τη σύγχρονη εκπαίδευση τους, φρόντισαν και πάλι να σπάσουν σταθμευμένα αμάξια στο λιμάνι της Χίου (κατά το παράδειγμα των συναδέλφων τους στα πεδία σύγκρουσης της Μυτιλήνης), να προπηλακίσουν ακόμη και λιμενικούς και να αποκαλέσουν "κωλότουρκους" τους κατοίκους της Χίου (κατά το παράδειγμα συναδέλφων τους στη Μυτιλήνη που αποκάλεσαν "τουρκόσπορους" τους κατοίκους εκεί, σύμφωνα με μαρτυρίες των τελευταίων). Κι όλα αυτά κατά  την αποχώρησή τους, μετά την  πολιτική ήττα της κυβέρνησης στα νησιά καθώς καμία εργασία κατασκευής "κλειστών δομών" ή φυλακών δεν πραγματοποιήθηκε, κι ενώ συγκεντρωμένοι κάτοικοι έξω από το χώρο του λιμανιού τους στόλιζαν με "κοσμητικά επίθετα"...
 Η συμπεριφορά των ματατζήδων αντανακλά, όμως, τη νοοτροπία που φροντίζουν να τους εμφυσήσουν οι εκπαιδευτές τους και τις ατάκες που ακούνε κατά την εκπαίδευση από τους "θεματοφύλακες της δημοκρατίας" και αναπαραγάγουν σαν καλοεκπαιδευμένα πρωτεύοντα θηλαστικά. Και η εκπαίδευση της "αστυνομίας" περιέχει σαφώς τη χροιά και μεταφέρει τις επιδιώξεις και απώτερες στοχεύσεις της κυρίαρχης πολιτικής ηγεσίας. Σωστά; Οπότε, εκτός άλλων ψυχολογικών συμπερασμάτων, να υποθέσουμε ότι στη συνείδηση των "Αρχών" του τόπου τα ακριτικά νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου αποτελούνε ήδη τουρκικό έδαφος; Κι αν δεν είναι έτσι, ας φροντίζουν τότε όταν δεν φοράνε οι ματατατζήδες τις αντιασφυξιογόνες μάσκες τους (προφυλάττουν και από τον κοπρωνοϊό; για να τις φοράνε και στις ιδιωτικές τους στιγμές!) τουλάχιστον να τους φοράνε φίμωτρα, όπως στους 4ποδους κι επικίνδυνους για τη δημόσια ασφάλεια "καλύτερους φίλους του ανθρώπου"...
Χαρακτηριστικά της κατάστασης ήταν τα όσα μαρτυρεί ένας από τους ντόπιους, από το 3ο λεπτό του βίντεο...

Σύνδεση με αυτό:  Περί των ξεσηκωμένων κατοίκων Λέσβου και Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου