ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 10 Ιουνίου 2018

SUCCESS HORROR STORY (volume 2)

 "Mια ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στα έθνη μάς προκαλεί φρίκη. Όμως ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι καλύτερος από μια ένοπλη σύρραξη. Είναι σαν μια χειρουργική επέμβαση. Ένας οικονομικός πόλεμος είναι ένα παρατεταμένο βασανιστήριο. Και οι καταστροφές του δεν είναι λιγότερο τρομαχτικές από εκείνες που περιγράφονται στη βιβλιογραφία για τον καθαυτού αποκαλούμενο πόλεμο..."  ΓΚΑΝΤΙ


-->...μια από τις συνηθισμένες πλέον σκηνές, "νόμιμων μπουκαδόρων" με κρατική και τραπεζική βούλα, από την Ισπανία. Τι να πούμε τώρα; "Και στα δικά μας";
Ναι! Ήρθε η ώρα να το πούμε!
 Στο προτεκτοράτο "Ελλάς", αυτό της "first time αριστεράς", ετοιμάζονται (ήδη έχουν ξεκινήσει) μαζικές κατασχέσεις σπιτιών, ακόμη και πρώτης κατοικίας. Και, σύμφωνα και με το "πρωτοποριακό" ισπανικό μοντέλο, ίσως δούμε τους ρόμποκοπς (παιδιά εργατών, αγροτών και υπαλλήλων που εξασφάλισαν επαγγελματική σταδιοδρομία και... "θαλπωρή") να σπάνε πόρτες κατοικιών σαν μεσαιωνικοί πολιορκητές με σύγχρονους πολιορκητικούς κριούς και να πετάνε στους δρόμους οικογένειες ακόμη και με μωρά ή και αναπήρους...Θυμήσου λοιπόν υπήκοε της δημοκρατικής δυστοπίας, αυτού του φέουδου των πολυεθνικών ομίλων και των εγχώριων αεριτζήδων και αρπαχτικών της Διεθνούς του ψηφιακού χρήματος-κοπανιστού αέρα (=Ποιος και πώς;  και  Η διαπλανητική ανωμαλία του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου!   και  " Ακόμη και ένα 12χρονο κοριτσάκι ξέρει την αλήθεια "   ΚΑΙ: μόνο το 10%, πάνω κάτω, του παγκόσμιου χρήματος που κυλοφορεί ειναι άμεσα ρευστοποιήσιμο...) Ναι, εσύ! Εσύ που δεν έχεις κανένα άσυλο πλέον, καμία κατανόηση από τα πάνω (πότε άλλωστε ίσχυε κάτι τέτοιο και πόσοι ακόμη το πιστεύουν;), καμία δικαιολογία μη συναίνεσης σε όσα σου λένε και σου κάνουν, να μην ξεχνάς και να αντλείς έτσι..."ελπίδα":  εδώ τρέχει η "ανάπτυξη", δεν είναι παίξε γέλασε!
Κι αυτό σημαίνει ότι αποτελείς κι εσύ και η οικογένειά σου και το δικαίωμά σου στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα και τα όποια υπάρχοντά σας και το παρόν και μέλλον των παιδιών σου, αλλά και τα περιουσιακά στοιχεία και οι φυσικοί πόροι του τόπου που ζεις, όλα περιουσιακά στοιχεία των δανειστών και "αναγκαίες θυσίες" των μη βιώσιμων χρεών...

Συνέχεια του SUCCESS HORROR STORY* (volume 1):

Τουλάχιστον, από τον Απρίλη που μας πέρασε, κυβερνητικοί αξιωματούχοι διατείνονταν στα κανάλια ότι η ελληνική οικονομία έπαιρνε επιτέλους τα πάνω της! Τα "στοιχεία", έλεγαν, το αποδείκνυαν...

(Όμως,  Τα "κανόνια" συνεχίζουν να βαράνε εκκωφαντικά! Μια ανάρτηση στα τέλη Ιουλίου του'15, μετά τον "κατάλογο κτηνωδιών" σύμφωνα με το Spiegel ή 'προαπαιτούμενων ενός πολύ "περίεργου" ελληνικού χρέους και μετά από ένα ηχηρό "ΟΧΙ" που μετατράπηκε διά μαγείας σε παταγώδες "ΝΑΙ").
 Ας επικαλεστούμε λοιπόν κι εμείς τους αριθμούς, με την ωμότητα της απλότητας που αυτοί δεν κρύβουν από τα μάτια των άμεσα ενδιαφερόμενων, έτσι όπως διαγράφονταν στα μέσα της άνοιξης αυτής. Συμπέρασμα αναπόφευκτο: Η δραματική επιδείνωση της κατάστασης:

Μέχρι και 150.000 άνθρωποι είχαν αποποιηθεί κληρονομιά και 1.338.433 χρώσταγαν στην εφορία από 50 ίσαμε 500 ευρώ, ενώ είχαν προχωρήσει διαδικασίες κατασχέσεων εναντίον 1.720.000! Οι δε ληξιπρόθεσμες οφειλές είχαν αρχίσει να αυξάνουν κατά 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ το μήνα και η εφορία ήταν έτοιμη για "ντου" 17.000 πλειστηριασμών, στοχεύοντας από ακίνητα κι αυτοκίνητα μέχρι τιμαλφή και έργα τέχνης. Φαίνεται, γενικά, ότι οι οι στρατιές των οφειλετών ή ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΛΕΦΤΑ για να πληρώσουν (μέσω και της ανελέητης υπερφορολόγησης) τα χρέη σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία ή διακατέχονται από αλλόκοτα βίτσια και γουστάρουνε να τους αρπάνε τα σπίτια και τα όποια περιουσιακά τους στοιχεία και να τους τρέχουν στα δικαστήρια. Και τα λεφτά δεν περισσεύουνε πλέον ούτε στη μικρή επιχείρηση που προτιμούσε να πληρώσει προμηθευτές, εργαζόμενους κι ενοίκια, αλλά όχι την εφορία, μήπως κι εξασφαλίσει κάποια προσωρινη παράταση ζωής. Επίσης, το 67% των Ελλήνων δήλωνε ότι μόλις και τα έβγαζε πέρα, από το αντίστοιχο 64% του Φεβρουαρίου. Δηλαδή πάνω από ένας στους δύο...
 Τι λένε και οι "απ'έξω"; :
FAZ: «Οι Έλληνες σε περιβάλλον αθλιότητας»

Να θυμήσουμε εδώ την κατάσταση, όπως αυτή διαγραφόταν ζοφερή από το φθινόπωρο του'17: Οφειλέτες: " Ένας στους δύο χρωστούν στο δημόσιο έως και 500 ευρώ τα οποία ούτε μπορούν να πληρώσουν αλλά ούτε και να ρυθμίσουν. Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι οκτώ στους δέκα χρωστούν μέχρι 2.000 ευρώ ο καθένας τα οποία αδυνατεί να εξοφλήσει ή ακόμα και να ρυθμίσει. Την ίδια ώρα εμφανίζονται 73 φορολογούμενοι με χρέη άνω των 100 εκατ. ευρώ ο καθένας οι οποίοι συνολικά χρωστούν 32 δισ. ευρώ ή το 1/3 των συνολικών ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Όσον αφορά στους απλήρωτους φόρους, αυτοί έχουν εκτιναχθεί στα 100 δις. ευρώ την στιγμή που η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων προχωράς σε καθημερινές κατασχέσεις. Οι κατασχέσεις στα χέρια τρίτων έφθασαν πέρυσι, 1.721.911 καταγράφοντας αύξηση 12,3% σε σχέση με το 2016"

Στα μέσα της άνοιξης του '18, το 88% περίπου των περίπου 4.059.000 οφειλετών είχε βασική οφειλή μικρότερη των 5.000 ευρώ, με δυσκολίες ή αδυναμία εξόφλησης.
Με άλλα λόγια, η θηλειά που έσφιγγε γύρω από το λαιμό όλο και περισσότερων νοικοκυριών ακύρωνε στην πράξη τη σαθρή θριαμβολογία από τα πάνω για βελτίωση της κατάστασης. Στα λογιστικά τεφτέρια τους!

Και πλέον, με τις αντικειμενικές αξίες να ανεβαίνουν προς τα πάνω, κυρίως στις λαϊκές περιοχές όπως η Δραπετσώνα και όχι σε "χάι προάστια" όπως η Εκάλη(!!), με συνέπεια ο "άδικος φόρος" του ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσε η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες πριν την εκλογή της τον Γενάρη του '15, να αυξάνεται σημαντικά! Με αποτέλεσμα, δεδομένης της άσχημης κατάστασης, πολλές οικογένειες να κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Όταν κάποια αναπόφευκτη στιγμή κι από ένα σημείο και ύστερα το ποσό οφειλής του ΕΝΦΙΑ γίνει "απαιτούμενο"...
(Όχι γιατί μας εκπλήττει η μόνιμη ανακολουθία θεωρίας και πράξης των πολιτικών, απλά για το αρχείο να θυμίσουμε τις δηλώσεις ενός κορυφαίου στελέχους της συγκυβέρνησης: Καμμένος: Δεν θα πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ, οι Έλληνες δεν πρέπει να τον πληρώσουν)

 Ήδη τους μήνες που διανύουμε το ξύλο, από διμοιρίες σε πλήρη εξάρτηση των ΜΑΤ, μοιράζεται άφθονο συνοδεία συλλήψεων σε βάρος των (λιγοστών στην ουσία) διαδηλωτών, έξω από τα γραφεία όπου διεξάγονται ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κατοικιών. Ενώ, νέοι εμπνευσμένοι νόμοι "βάζουν τα πράγματα στη θέση τους", εκθέτοντας στα...μάτια και την υπόληψη της φιλήσυχης (τόσο ήσυχης σαν τη σιγή ασυρμάτου ένα πράγμα) κοινωνίας τους ενάντια στην "ανάπτυξη" αλήτες: Ο νόμος περί τεντυμπόυδων του παρελθόντος επιστρέφει ανανεωμένος στη χώρα των αριστερών αξιών του παρόντος!
Κι εδώ, παραπέμπουμε για πολλοστή φορά στην ανάρτησή μας Σπίτι μου σπιτάκι τους...(Νοέμβρης του 2016)

 Και οι τρισάθλιες καταστάσεις  τόσο στη "δημοκρατική αγκαλιά" της Ελλάδας, όσο και της Ισπανίας ή των ΗΠΑ (Άστεγα 1,6 εκ. παιδιά στις ΗΠΑ… - σχετική είναι η τελευταία εικόνα από αυτές που ακολουθούν), ή όπου αλλού στον πλανήτη της χρηματοπιστωτικής τρομοκρατίας και εταιρικής μαφίας, έχουν όλες τους μία κοινή αφετηρία: την κήρυξη πολέμου από τις ελίτ κατά της ανθρωπότητας!
Υπερβολές;
 

Διότι, τα φοροεισπραχτικά ή "Μεγάλα κράτη", με την κατάργηση των δικτύων και δομών προστασίας της εργαζόμενης ανθρωπότητας και με τις καταστροφικές περικοπές σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία, ασφάλιση ανέργων και σε συνεργασία με τους πωρωμένους ψυχοπαθείς του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τους άρπαγες των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, αναδιανέμουν τον πλούτο των λαών προς τα πάνω, δημιουργώντας ιστορικά πρωτοφανή υπερσυγκέντρωση ισχύος και πλούτου στα χέρια των ολίγων της υπερελίτ. Πατώντας πάνω σε ατέρμονες ιστορίες δυστυχίας και θανάτου και κάνοντας μπάνιο σε "ποτάμια αίματος" (να ανατρέξουμε και στην όντως αποκαλυπτική ανάρτηση του Ένοικου: Oι κτηνώδεις δολοφόνοι που παριστάνουν και τους διασώστες με σανίδες σωτηρίας τις "μεταρρυθμίσεις" της απόλυτης συμφοράς)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Κατάλαβες λοιπόν "ιθαγενή", κι εδώ στο Ελλαδιστάν, τι σου λένε στην ουσία οι εγχώριοι και διεθνείς φύλαρχοι, υπάλληλοι αυτής της μυστικοπαθούς και πραξικοπηματικής υπερελίτ;  Ότι το κοινωνικό τους (παγκόσμιου βεληνεκούς) πείραμα φαίνεται ότι στις οικονομικίστικες ατζέντες τους πετυχαίνει και η οικονομία ξεφεύγει από τον ξεπερασμένο κοινωνικό προστατευτισμό και τις "στρεβλώσεις" και ανατέλλει η "ανάπτυξη" μέσω των "ελεύθερων αγορών", που έχουν ένα "χούι" ωστόσο: μισούνε ό,τι έχει σχέση με την έννοια της δημοκρατίας κι απεχθάνονται τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και την αυτοδιάθεση κι αυτονομία των λαών. Ασχέτως αν τα στοιχεία της χειροπιαστής πραγματικότητας φωνάζουν ότι τα πειραματόζωα τείνουν να...ψοφήσουν!
 ΤΟΣΟ ΩΜΑ ΑΠΛΟ!

από εμάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου