ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Το Εργατικό Ιατρείο του αυτοδιαχειριζόμενου παραδείγματος της ΒΙΟ.ΜΕ. !


" Από τις 20 Ιανουαρίου του 2016, το Εργατικό Ιατρείο ξεκινά τη λειτουργία του μέσα στο χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. Δημιουργήθηκε από τη συνάντηση και συνεργασία των εργαζόμενων της ΒΙΟ.ΜΕ και του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης της Θεσσαλονίκης καιπαρέχει δωρεάν φροντίδα υγείας και πρόληψη στους εργαζόμενους, στους άνεργους και στους ανασφάλιστους κατοίκους της περιοχής του Πατριαρχικού Πυλαίας. Είναι αυτόνομο, αυτοδιαχειριζόμενο και δεν χρηματοδοτείται από το κράτος, τα κόμματα, την αγορά και την εκκλησία. Λειτουργεί χωρίς ιεραρχία, με γενική συνέλευση στην οποία παίρνονται όλες οι αποφάσεις.

Το Εργατικό Ιατρείο παρέχει πρωτοβάθμια περίθαλψη καθώς και φροντίδα σωματικής και ψυχικής υγείας για ανάγκες που σχετίζονται με τις συνθήκες εργασίας, την οικογένεια και το κοινωνικό περιβάλλον. Προσβλέπει σε μία ολιστική φροντίδα (σωματική- ψυχική- κοινωνική) που αφορά το σύνολο των αναγκών των ανθρώπων σε όλο το πλαίσιο της ζωής τους. Για αυτό και στοχεύει στην θεραπεία και την παρακολούθηση των ασθενειών και των θεμάτων υγείας γενικά, αλλά στοχεύει επίσης και στην πρόληψη τους.

Στο Εργατικό Ιατρείο υπάρχει:

- ομάδα υγείας που αποτελείται από νοσηλευτή, γενικό γιατρό-παθολόγο, ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, κοινωνικό λειτουργό, ορθοπεδικό
- φαρμακευτική κάλυψη
- γραμματειακή υποστήριξη

Οι μέρες λειτουργίας: από τις 20/1/2016 έως τις 29/2/2016, είναι κάθε Τετάρτη από τις 12μμ-3μμ και κάθε Πέμπτη από τις 2μμ-6μμ.

Το κλείσιμο των ραντεβού: γίνεται Δευτέρα, Τρίτη, Παρασκευή, από τις 3μμ έως τις 6μμ στο τηλ: 2313 03 154.

Μπορείτε να βοηθήσετε προσφέροντας φάρμακα, οικονομική ενίσχυση ή λίγες ώρες ελεύθερης εθελοντικής εργασίας.

Στο Εργατικό Ιατρείο μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα ΟΛΟΙ. Επαγγελματίες υγείας και μη, κάτοικοι της περιοχής και της Θεσσαλονίκης, στηρίζοντας τη λειτουργία του, συν-διαμορφώνοντας τη φυσιογνωμία του, αποκτώντας γνώμη και λόγο και δίνοντας έτσι έμπρακτη απάντηση στη διάλυση του συστήματος υγείας.

Η υγεία δεν είναι εμπόρευμα. Είναι κοινωνικό αγαθό και η φροντίδα της δικαίωμα ΟΛΩΝ.

Δεν μπορούν αυτοί; Μπορούμε εμείς! Γι’ αυτούς η ζωή κοστίζει, για μας αξίζει!


Επικοινωνία: e-mail ergatiko.iatreio@gmail.com τηλέφωνο 2313 031 154  "
το διαβάσαμε στο biom-metal.blogspot.gr
Δείτε κι αυτό:  BIO.ME.: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ; ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!  , με το ντοκιμαντέρ για την αυτοδιαχείριση της ΒΙΟ.ΜΕ. από τους εργαζόμενους.
 ΒΙΟ.ΜΕ. Το εργοστάσιο των εργατών!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου