ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Ευλογίες



by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Η εκκλησία διαθέτει έναν τσελεμεντέ διαστροφών προς χρήση του κατώτατου κλήρου και των εξομολογητών. Η εξομολόγηση είναι η πορνογραφία της εκκλησίας. Ο εξομολόγος εκτελεί χρέη πορνογράφου δια της μαιευτικής μεθόδου. Ο πιστός τα ξερνά όλα. Τα βγάζει από πάνω του για να μπορεί έπειτα καθαρότατος και αμόλυντος να τα επαναλάβει.

Ο κοινός παρανομαστής όλων των εξομολογήσεων είναι το ξαλάφρωμα. Ο εξομολογητής είναι ο ευσπλαχνικός απόπατος της ανθρώπινης ψυχής. Η εκκλησία κατάφερε να τρυπώσει στη σεξουαλική ζωή της καθολικής και ορθόδοξης χριστιανικής Δύσης, επιχειρώντας να μάθει όλα τα μυστικά της καθημερινής ιδιωτικής ζωής, προβάλλοντας αριστοτεχνικά την ιδέα του σαρκικού αμαρτήματος και το φόβο της αιώνιας καταδίκης.

Η ενοχοποίηση της ηδονής υπήρξε το πιο σπουδαίο όπλο της εξουσίας. Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι που αντικατέστησαν τους εξομολόγους παπάδες στηρίχθηκαν στην τεράστια κληρονομία των συγγραμμάτων της εκκλησίας.


Ανδρόγυνα, που θέλουν να σώσουν το συζυγικό σκήνος από τη σκωληκόβρωτη μοίρα του, συνωστίζονται στο σαλονάκι του ψυχολόγου. Γονείς με παιδιά, που, τις ιδιαίτερες ικανότητές τους το συστημικό κατεστημένο της νέο-παιδαγωγικής ονόμασε μαθησιακές δυσκολίες.

Ομαδικές εξομολογήσεις όχι πλέον υπό τον πέλεκα της τιμωρίας αλλά υπό την σκέπη της συμβουλής και της καθοδήγησης το κόστος της οποίας είναι τσουχτερό.

Τον πορνογράφο εξομολογητή ιερέα αντικατέστησε ο σπουδαγμένος ψυχολόγος ασκώντας μιαν άκρως λογιστική διαχείριση του πόθου. Σε μια ακραία κοινωνική πραγματικότητα εκπόρνευσης της ίδιας της εργατικής δύναμης ο ψυχολόγος προσφέρει μια συναισθηματική ασπιρίνη για τον καρκίνο απ’ την κακοζωία, τουτέστιν την κακογαμία και τον στρατωνισμό της γνώσης, της εργασίας και της χαράς.

Ο άνθρωπος από ελεύθερο αναρχικό ον που γαμούσε από ευχαρίστηση και μόνο, κατάντησε μια μηχανή εκσπερμάτωσης όπου προγραμματικά με χάπια και ζήλο ιησουίτη κάνει το καθήκον του.

Βαλσαμωμένες ανάγκες αρματωμένες με την ψυχοσωτήρια λαχτάρα που προβάλει ο διαφημιστής. Άνθρωποι που εγκαταλείπουν λάθρα την κοινωνία δηλαδή τον εαυτό τους για να τρυπώσουν στο υπερφίαλο Εγώ. Άνθρωποι που ανά πάσα στιγμή επικοινωνούν με όλους αλλά χωρίς τους Άλλους. Χωρίς την παρουσία του Άλλου.

Απλωμένοι και δικτυωμένοι μέσα στο φετιχισμό της συνεχούς εξομολόγησης, προσπαθώντας να απαλύνουν το φιδοδαγκωμένο βίο. Σας δείχνω πως τρώω, πως κοιμάμαι, πως ξύνομαι. Σας επισυνάπτω κάθε στιγμή του βίου μου. Σας δείχνω το Εγώ μου. Θέλω να πουληθώ και θέλω να με αγοράστε. Θέλω να σας αρέσω. Θέλω μόνο να αρέσω σε πιο πολλούς.

το διαβάσαμε στον ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΚΥΛΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου