ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

" ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ MUSTAFA LAFCI! "


Σχόλιο: να υποθέσουμε ότι η παρακάτω απαράδεκτη και σαφώς άδικη περίπτωση αποτελεί συγχρόνως κι ένα κρατικό δείγμα "καλής θέλησης" στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής (λυκο)φιλίας;

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ MUSTAFA LAFCI!



ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ MUSTAFA LAFCI

Ο «αόρατος» για τη δικαιοσύνη και την κοινωνία Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας Mustafa Lafçi (Μουσταφά Λαφτσί) παραμένει προφυλακισμένος για 6 μήνες χωρίς να υπάρχει το παραμικρό στοιχείο εις βάρος του!

Ο Mustafa, γνωστός στην πόλη της Θεσσαλονίκης από τη συμμετοχή του στο αντιρατσιστικό κίνημα, αλλά και από το γεγονός ότι βιοπορίζεται πουλώντας κουλούρια στους δρόμους της πόλης, βρίσκεται προφυλακισμένος από τις 3-10-2014, κατηγορούμενος για την υπόθεση της έκρηξης της Τριανδρίας το 2011. Στον Mustafa Lafçi, όπως και στο γνωστό σε όλους μας πρόσφυγα Τσετίν, ασκήθηκε ποινική δίωξη δύο χρόνια μετά την έκρηξη, χωρίς να υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος τους. Δεν τους αναγνωρίζει ούτε τους εμπλέκει με κανέναν τρόπο ούτε ένας από τους περίπου 40 μάρτυρες που εξετάσθηκαν, δεν αναφέρεται το όνομά τους ούτε μία φορά στη δικογραφία, δε βρέθηκαν αποτυπώματά τους ούτε στο χώρο της έκρηξης ούτε στο σπίτι του θανόντα που προκάλεσε την έκρηξη, στην οποία σκοτώθηκε, δεν υπάρχει καμία μαρτυρία σε βάρος τους ούτε από αστυνομικό. Το 2013 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Mustafa Lafçi ως αγνώστου διαμονής, παρά το γεγονός ότι είναι αιτών άσυλο, έχει δηλωμένη τη διεύθυνσή του στο Τμήμα Πολιτικού Ασύλου και παρουσιαζόταν κανονικά στο Τμήμα Πολιτικού Ασύλου της Δ.Α.Θ στις προγραμματισμένες ημερομηνίες για την ανανέωση του Δελτίου του.

Προκύπτει εύλογα το ερώτημα: Γιατί εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Mustafa Lafçi και παραμένει προφυλακισμένος επί έξι μήνες; Η απάντηση ξεπερνάει τα πλαίσια της «δικαστικής πλάνης»:
το 2011 πραγματοποιήθηκαν έλεγχοι σε όλα σχεδόν τα σπίτια των Τούρκων πολιτικών προσφύγων στη Θεσσαλονίκη γιατί … υπήρχαν – κατά την αντιτρομοκρατική – πληροφορίες για οπλοκατοχή. Όπλα δε βρέθηκαν στα σπίτια των προσφύγων, βρέθηκαν όμως φυλλάδια διαφόρου περιεχομένου τα οποία κατασχέθηκαν και συνελέγησαν αποτυπώματα. Τα αποτυπώματα του Mustafa Lafçi βρέθηκαν σε φυλλάδια σε ένα σπίτι επί της οδού Ηλέκτρας (αρ. 20) το οποίο ανήκε σε άσχετο Τούρκο πρόσφυγα, ο οποίος δεν κατηγορείται για κανένα αδίκημα, δε συνελήφθη, το σπίτι αυτό δεν εμπλέκεται με κανένα τρόπο στην δικογραφία, είναι ένα «καθαρό» σπίτι.
Η συνέχιση της προφυλάκισης του Mustafa Lafçi, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία σε βάρους του, δείχνει ότι οι Τούρκοι πρόσφυγες αποτελούν κρέας στη μηχανή του κιμά της πολιτικής επίδειξης «αντιτρομοκρατικού έργου».

Ο Mustafa Lafçi ξεκίνησε τριήμερη κυλιόμενη απεργία πείνας τη Δευτέρα 16/3. Σκοπός της απεργίας του είναι: να στηρίξει την απεργία πείνας που ξεκίνησαν στις 2 Μάρτη πολιτικοί κρατούμενοι από την Ελλάδα και την Τουρκία, που βρίσκονται έγκλειστοι στις ελληνικές φυλακές, και να διεκδικήσει την του αποφυλάκισή του. Την Τρίτη 31/3 απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Εφετών η δεύτερη αίτηση αντικατάστασης της προσωρινής κράτησης που κατέθεσε. Οι λόγοι της απόρριψης δεν έχουν γνωστοποιηθεί. Ο Mustafa θάφτηκε άδικα στη φυλακή γιατί είναι… αόρατος. Και θα συνεχίσει να είναι αόρατος αν δε δυναμώσει το κίνημα αλληλεγγύης για την υπεράσπισή του.
Να μπει τώρα τέλος στην άδικη προφυλάκιση του MUSTAFA LAFCI!

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Πρόσφυγες και Αγωνιστές απο την Τουρκία.
e-mail: protalpptk@espiv.net https://allileggui.wordpress.com/

Σχετικό: Προφυλακίστηκε ο πρόσφυγας από την Τουρκία Mustafa Lafci


Το δανειστήκαμε από το ΔΉΘΕΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου