http://www.veoh.com/watch/v75042238TDf7XEN5
ή: η συσσωρευμένη οργή ενάντια στη χρηματοπιστωτική-εταιρική τυραννία
ή: όσα η μουντιαλική TV δεν μας έδειξε και δεν μας διηγήθηκε
Aπό το εξαιρετικό αυτό βίντεο, που αξίζει να το δείτε και να το διαδώσετε:
"...ένας πρακτικός διάλογος, μια σύμπραξη, μια σειρά από κοινωνικές ομάδες στα οδοφράγματα του Ιουνίου! Μια θαυμάσια γιορτή που λειτούργησε ως πρακτική καταγγελία της υποταγής μας στη λογική του κεφαλαίου..."
" "Έι! Μικρέ! (πάντα σου την έσπαγε αυτή η προσφώνηση του ξαδέρφου σου κι αυτός είχε υποσχεθεί να μη την ξαναξεστομίσει!). Μη φοβάσαι, είμαστε και μένουμε όλοι μαζί! Ετοιμάσου να την κάνουμε γιατί είναι πολλοί!"
Η φωνή του ξαδέρφου σου σε ξυπνάει και συνάμα σε τρυπά σαν μαζεμένες πολλές καρφίτσες στην καρδιά! Και ξαφνικά, λες και κάποια αόρατα χέρια σε σπρώχνουν (πάντως όχι αυτά του θεού, "ίσως κι αυτός εξαγοράστηκε από κάποια πολυεθνική των εκδόσεων που πουλάει και βίβλους" όπως συνήθιζε να λέει μια κοπελιά της παρέας), τινάζεσαι σαν ελατήριο μπροστά. Και βγαίνεις μπροστά από τα φλεγόμενα οδοφράγματα προς τις εφιαλτικές ορδές που είναι πια μια ανάσα σχεδόν.
Και στο χέρι σου (ούτε που θυμάσαι πώς και πότε βρέθηκε εκεί) σφίγγεις ένα φλεγόμενο μπουκάλι. Και σχεδόν σε ταράζει αυτή η παράξενη σιγουριά πως είναι ίσως κι ό,τι πιο αξιοπρεπές έχεις κάνει ως τώρα.
Και καθώς η πλαστική σφαίρα εκτοξεύεται από τους απέναντι, ποτισμένη με όλο το μίσος ενός απάνθρωπου κι εξαγορασμένου κόσμου και κατευθύνεται με ανελέητη ορμή προς το στήθος σου...και το ξέρεις...εσύ χαμογελάς! Γιατί μέσα από τον πιο αυθεντικό πυρήνα της υπόστασής σου, αισθάνεσαι ότι έχεις στο πλευρό σου όλα τα δίκια ενός ρημαγμένου παλιού κόσμου και τη γεμάτη χρώματα προσδοκία ενός διαφορετικού καινούργιου κόσμου. Και την ώρα που νιώθεις το θώρακά σου να καίγεται και τη φλεγόμενη κραυγή σου να γλιστράει από το χέρι κάτω και καθώς πέφτεις και όλα πια θα σκοτεινιάσουν, προλαβαίνεις να ουρλιάξεις με όλους τους πόρους σου: " ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΡΕΕ!" Κι εκείνα τα τελευταία δέκατα των δευτερολέπτων των 20 χρόνων σου, δονείσαι από μια έντονη σιγουριά ότι θα βρεθούν και πάρα πολλοί άλλοι με φλεγόμενες ματιές.
Είτε ζουν στην αποθήκη ανθρώπων της Αθήνας, είτε στα γκέτο του Λονδίνου, είτε στις συνοικίες της Αιώνιας Πόλης, είτε στις φτωχογειτονιές του Ρίο, είτε οπουδήποτε αλλού αργοπεθαίνει ό,τι απομένει από τη ζώσα ψυχή του κόσμου. Είτε είναι μοναχικοί "λύκοι της στέπας", είτε "ελεύθεροι σκοπευτές", είτε υιοθετούν "διακριτικά", αλλά όλοι τους με Δουλτσινέα τους...
...την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! "
από το Μία φλεγόμενη ματιά με μια φλεγόμενη κραυγή...
To βίντεο αυτό το είδαμε πρώτα στο ΔΉΘΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου