ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΜΕ

Σχόλιο δικό μας: Το παρακάτω άρθρο, εύστοχα κι απλά, ξεγυμνώνει τους εγχώριους "ειδικούς" από τα κουρέλια της "ενημέρωσης" (ποιοι και πόσοι τους παίρνουν στα σοβαρά ακόμα;), με τα οποία ενδύουν τα πουλημένα κορμιά τους και τα εκπορνευμένα καιροσκοπικά μυαλά τους.
( ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "John Swinton: MME - ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ (1880) N.Y. Times")
 ΡΕ ΟΥΣΤ!

Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΜΕ


 
  ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΣΟ ΦΑΝΑΤΙΚΑ ΤΑ ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ Ε.Ε. ΟΣΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΑΜΠΟΥΑΝ ΜΥΑΛΩΝ

Eίναι να φτύνει κανείς βλέποντας τις ειδήσεις της νεοταξικής ελληνικής τηλεόρασης, είναι να κλείνει την συσκευή και να την σφραγίζει.

Η εικόνα των ελληνικών καναλιών είναι κάτι χειρότερο από τα σκουπίδια σε ψυχαγωγία και κάτι χειρότερο από γκαιμπελική προπαγάνδα της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής εξουσίας των ΗΠΑ και Ε.Ε. στις ειδήσεις.

Η γλοιώδης και χαμερπής δουλοπρέπεια με την οποία αναπαράγουν τις τροποποιημένες από τα επιτελεία της νέας τάξης ειδήσεις, το βάπτισμα π. χ. των νεοναζιστών πραξικοποιματιών της Ουκρανίας σε νόμιμη κυβέρνηση, είναι τόσο χυδαία, ώστε κάνει και τον πλέον αισιόδοξο να πιστεύει ότι δεν υπάρχει πια Ελλάδα, ότι είμαστε παράρτημα και προσάρτημα των ΗΠΑ και της Ε.Ε.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό που προβάλλεται είναι μια εικονική πραγματικότητα, ένα είδωλο που ανθίζει στο βρώμικο γυαλί των ελληνικών ΜΜΕ, των διαπλεκομένων παραποιητών της αλήθειας και τίποτε παραπάνω. Στην περίπτωση της Ουκρανίας η αλήθεια που αντικρύζει κανείς αν ρίξει μια ματιά στο διαδίκτυο, είναι ότι η Ρωσία είναι κυρίαρχος του γεωπολιτικού παιχνιδιού!

Κι όμως επιχειρείται να φανεί ότι οι ΗΠΑ την απειλούν, της κουνάνε το δάχτυλο, την στριμώχνουν ενώ στην πραγματικότητα εκείνες έχουν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο!

Η ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΜΜΕ

ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΤΕ ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΑΝ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ" ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ

Από ΟΙΜΟ-ΑΘΗΝΑ μέσω ΡΕΣΑΛΤΟ
Διαβάστε επίσης: Η ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: "Η Τιμοσένκο ξεκαθαρίζει τα πράγματα…"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου