ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

"Οι αστυνομικοί δεν σεβάστηκαν ούτε το δικαστήριο"

EΛΛΑΣ (ή και ΕΛ.ΑΣ., το ίδιο είναι σχεδόν!) ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ!

 

Οι αστυνομικοί δεν σεβάστηκαν ούτε το δικαστήριο

Πηγή: Α. Ψ - "Εφημερίδα των Συντακτών"


Πρωτοφανή επεισόδια δημιούργησαν αστυνομικοί στο χθεσινό αυτόφωρο των 12 αντιφασιστών που συνελήφθησαν στον σωρό έπειτα από συμπλοκή με ακροδεξιούς κατά τη διάρκεια καλέσματος-ενημέρωσης για την αντιφασιστική εκδήλωση ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των μεταναστών («Εφ.Συν.», 30/12/2013).

Ο εισαγγελέας της έδρας μετέτρεψε το κατηγορητήριο της ασφάλειας που αφορούσε το κακούργημα της «απόπειρας βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης» στο πλημμέλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Κατόπιν αυτού ο πρόεδρος τους δικαστηρίου όρισε τακτική δικάσιμο για τις 8/1/2014 και διέταξε να αφεθούν όλοι ελεύθεροι. Αμ δε! Αφήνοντας άφωνο το δικαστήριο με την πρωτοφανή υπέρβαση καθήκοντος, αλλά και με την απόλυτη έλλειψη σεβασμού προς τους δικαστές οι αστυνομικοί όρμησαν στην αίθουσα και συνέλαβαν τον έναν από τους 12 κατηγορούμενους και συγκεκριμένα αυτόν που είχε αλβανική καταγωγή. Του έβαλαν χειροπέδες και τον έσυραν στην κυριολεξία έξω από την αίθουσα. Ο πρόεδρος σε φοβερή αμηχανία σηκώθηκε δύο φορές να φύγει επαναλαμβάνοντας την απόφαση του δικαστηρίου να αφεθούν όλοι ελεύθεροι. Μάταιος κόπος!

Οι αστυνομικοί εν μέσω διαμαρτυριών απήγαγαν τον κατηγορούμενο και τον μετέφεραν,στη ΓΑΔΑ με την απειλή της απέλασης, εφόσον του έχει ασκηθεί δίωξη. Στην ασφάλεια, όπου και μέχρι αργά παρέμεναν οι συνήγοροι αλλά και η επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης, Ελένη Πορτάλιου, έδωσαν στον «κρατούμενο» να υπογράψει στα αλβανικά χαρτί που να παραδέχεται ότι είναι επικίνδυνος για τη χώρα! Ο άνθρωπος αυτός ζει με την οικογένειά του στην Ελλάδα,έχει σπουδάσει εδώ και φυσικά διαθέτει όλα τα έγγραφα, ενώ με δυσκολία καταλάβαινε τι έγραφε το χαρτί στα αλβανικά. Ενώ στην αρχή ο προϊστάμενος της ασφάλειας δήλωσε ότι θα αφεθεί ελεύθερος, αργότερα τον μετέφεραν στα φρικτά κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη. Μέχρι να γίνουν οι όποιες προσπάθειες για την αποτροπή μιας εκδικητικής αυθαίρετης απέλασης ένας νέος άνθρωπος θα περάσει ένα μαρτύριο στα κρατητήρια για το χατίρι της ΕΛ.ΑΣ., που διέγνωσε σ’αυτόν τον αντιφασίστα απειλή για τα τάγματα εφόδου!

Μια δράση της ΕΛ.ΑΣ., που αγνοεί ακόμα και δικαστικές αποφάσεις προκειμένου να «αποδώσει» τη δική της δικαιοσύνη, είναι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει ο υπουργός κ. Δένδιας.


Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ μέσω ΓΡΕΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου