Όσο ριζώνει το ΤΕΡΑΣ στα σπλάχνα της κοινωνίας τόσο η κατάσταση θα γίνεται όλο και πιο απελπιστική...

του ανιχνευτή

Aν και η καλοκαιρινή ραστώνη μοιάζει σαν βαρύ πέπλο να σκεπάζει τα τραγικά πεπραγμένα και γλοιώδη όσο και τελείως αυθαίρετα τροϊκανο-κυβερνητικά ειπωμένα, δεν σημαίνει ότι αυτά σταματούν να υφίστανται και να τρέχουν. Μέσα σε μια γενικότερη οσμή νεκροθαλάμου.

 Αλλά  μια εξίσου τραγική, αποδομητική κι άκρως ανησυχητική διάσταση είναι η αποκτούμενη νοοτροπία του Τέρατος, μαζί με την άγρια και θολή ματιά του.  Που έχει αρχίσει να φωλιάζει και να κυριαρχεί σ'ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Σαν κανιβαλιστικός ιός  που καταλαμβάνει τον ξενιστή του και τον ροκανίζει από μέσα. Ο οποίος ξενιστής ακροβατεί ανάμεσα στο "ο σώζων εαυτώ σωθήτω" και "τώρα που το καράβι φαίνεται να βουλιάζει αύτανδρο, ο καθένας για την πάρτη του".

Όπου ο ένας επιχειρεί να πατάει πάνω στο ψυχορραγόν κορμί του άλλου, ακόμη κι αν μέσα του νιώθει πως ίσως σύντομα ακολουθήσει και η δική του σειρά. Στην πτώση και κατακρήμνιση. Ένας φαύλος κύκλος δουλοποίησης και αναλγησίας μεταξύ όλων σχεδόν, που σαρώνει σαν τυφώνας τα πάντα στο διάβα του.

 Δημιουργώντας εκείνες τις συνθήκες που εξυπηρετούν και προωθούν στο έπακρο τα σχέδια του Συστήματος και των "δίχως ιερά και όσια" εγκεφάλων του.

Θα δώσω, λοιπόν, δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα και στη συνέχεια θα επανέλθω στις διαστάσεις του ζητήματος.

> Όχι πολύ καιρό πριν τη "δημοκρατική" επιβολή των "εθνοσωτήριων" μνημονίων, όπου ήδη είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μια απαράδεκτη κατάσταση στα εργασιακά. Φίλη βρεφονηπιαγωγός συζητάει με υποψήφια εργοδότρια, μητέρα δυο ανήλικων παιδιών, για τη φύλαξή τους στο σπίτι (καθώς και οι δυο γονείς ήταν εργαζόμενοι) και παράλληλη βοήθεια στα σχολικά μαθήματα του ενός, που πήγαινε στο δημοτικό σχολείο.
Και η δεύτερη(που ήταν κι εκπαιδευτικός) λέει στην πρώτη το εξής: " Θα σου δίνω 400 περίπου ευρώ το μήνα για πενθήμερο 8ωρο κι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ χωρίς ένσημα!". Οπότε η άλλη εξοργισμένη απαντάει: " Εγώ μόχθησα για να σπουδάσω και κάνω αυτή τη δουλειά όσο πιο συνειδητά γίνεται κι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν δουλεύω χωρίς να παίρνω ό,τι δικαιούμαι. Δεν είμαι σκλάβα κανενός, εργαζόμενη είμαι!" Και σηκώνεται και φεύγει αφήνοντας την άλλη σύξυλη...

> Μετά την επιβολή των μνημονίων, πριν λίγους μήνες.
Γνωστός, περνάει καθημερινή πρωί από εμπορικό δρόμο του Αμαρουσίου. Οπότε βλέπει έναν πλανόδιο υαλοκαθαριστή, με τα σύνεργά του μαζί, να συζητά με επιχειρηματία μπροστά στην είσοδο ενός κλειστού μαγαζιού, που προφανώς επρόκειτο να ανακαινιστεί και να επαναλειτουργήσει. Η γυάλινη πόρτα, διαστάσεων περίπου 3,5μ.μήκος και 2,5μ.ύψος, είναι από κάτω μέχρι πάνω και σ'όλη της την επιφάνεια λεκιασμένη μ'ένα σωρό συνθήματα από σπρέυ. Όλων των χρωμάτων και μεγεθών. Κάτι που σημαίνει κοπιαστικό καθάρισμα που απαιτεί κάποιο χρόνο. Οπότε ο υποψήφιος εργοδότης ρωτάει: "Πόσα θες να το κάνεις να γυαλίσει;" Ο άλλος σκέφτεται λίγο και λέει: " Θέλω τρία ευρώ" "Όχι!" απαντάει ο πρώτος. "Τρία ευρώ είναι πολλά. Θα σου δώσω ένα ευρώ(!!!!)"
 Δεν θυμάμαι, ούτε πια έχει σημασία, αν ο υαλοκαθαριστής ήταν μετανάστης ή Έλληνας (μάλλον το πρώτο). Μια κι όλοι πλέον βράζουν στο καζάνι των ίδιων παγκοσμιοποιημένων ξερατών. Σημασία έχει η ταρίφα των καιρών. Η ταρίφα της δουλείας. Το κόστος της εκμετάλλευσης. Και της παλιανθρωπιάς. Ένα ευρώ!

Ξέρω κι άλλες περιπτώσεις όπου κοπέλες κι αγόρια (πολλοί απ'αυτούς πανεπιστημιακής μόρφωσης) δουλεύουν όπου βρουν και κάνουν ό,τι λάχει με 200-300-350 κωλοευρώ, για ωράριο που καθόλου σπάνια καταστρατηγεί το 8ωρο, χωρίς πληρωμένες υπερωρίες και χωρίς ασφάλεια. Και για να μην ξεχνάμε, θυμηθείτε το παρακάτω άρθρο "κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία", που συχνά μου χρησιμεύει ως παραπομπή. Σχετικά με τους διεκπεραιωτές (οι Μ.Κ.Ο. και η ίδια η ΓΣΕΕ πρωτοστατούν) αυτής της κατάπτυστης εργασιακής ομηρίας και σκλαβιάς, που θυμίζει σύγχρονο δουλεμπορικό!

Tο θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν άλλοτε με επιχειρήματα που δεν επιδέχονται λογικής αμφισβήτησης (αν και η βλακεία με την κακία χέρι χέρι έχουν αποκτήσει δυστυχώς μυθικές σχεδόν διαστάσεις) κι άλλοτε με τον τσαμπουκά να αφήνεις σύξυλους τους άλλους, ακόμη και να χειροδικήσεις αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς μπροστά στην κατάφωρη αδικία.

 Το ζητούμενο είναι κατά πόσο μπορεί και δύναται να ξεριζωθεί από την ψυχολογία της ευρύτερης κοινωνίας η αποκρουστική ανάσα και τα μουγκρητά του απάνθρωπου ΤΕΡΑΤΟΣ. Που βασανίζει και κατασπαράσσει τις σάρκες των ασθενέστερων κι απολαμβάνει σχεδόν να τους βλέπει να υποφέρουν! Ακόμα κι αν έχει συνειδητοποιήσει πως είναι πολύ πιθανό να κατασπαραχτεί με τη σειρά του από πολύ ισχυρότερα κι απείρως πιο αδίσταχτα τέρατα. Που διαμορφώνουν και διαφεντεύουν μια κοινωνία-ζούγκλα και θέτουν κυνικά τους "κανόνες" της, περιστρεφόμενους γύρω από το μότο ότι το δίκαιο του ισχυροτέρου αποτελεί το θεμελιώδες δίκαιο.

 Με τους κάποτε λειτουργικούς θεσμούς, έστω κι εν μέρει-έστω και μέχρι ενός βαθμού, καθώς και τις ηθικές αναστολές, έστω επιβεβλημένες από την ισχύ των κοινωνικών συμβολαίων και το φόβο της συλλογικής κατακραυγής, να αποτελούν απροκάλυπτα πλέον διακοσμητικά περιτυλίγματα κι απολιθώματα. Σε ένα πακέτο διαπροσωπικής, κοινωνικής, ηθικής, πολιτικής, οικονομικής παράκρουσης και χυδαίας παρακμής κι εξαχρείωσης. Και πάνω απ'όλα, ως απόρροια μιας βαθύτατης πνευματικής και διανοητικής κρίσης χρόνων, εντέχνως κατασκευασμένης από σκοτεινά κέντρα εξουσίας κι εγχώριους εντολοδόχους-χειριστές των μηχανισμών διαμόρφωσης αξιών στο συλλογικό ψυχικό  δυναμικό. Κατανάλωση σε βαθμό υστερίας, ατομισμός ως προϋπόθεση επιτυχίας, κουτοπονηριά ως ένδειξη ευφυίας.

Αν τα μέλη της νεοελληνικής κοινωνίας "έχουν διδαχτεί καλά το μάθημά τους" κι αναπαράγουν όλο και πιο πολύ τις αντιανθρώπινες ιδιότητες και την ψυχική κενότητα του ΤΕΡΑΤΟΣ, τότε έχουμε να κάνουμε με μια εξόχως παρακμιακή κοινωνία. Κι άκρως επικίνδυνη για την ψυχική και σωματική υγεία των ατόμων που την απαρτίζουν και για τις επερχόμενες γενεές που θ'αναστηθούν μέσα στους διαταραγμένους κόλπους της.

Μια εφιαλτική κοινωνία με ακόμα πιο εφιαλτικές κεφαλές, όπου στη βάση της ο ένας δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να εκμεταλλευτεί με κάθε μέσο και τρόπο τον (συχνά ομοιοπαθή)άλλο. Μέσα στην τρομαχτική βοή του "εθνικού συνθήματος": ο σώζων εαυτώ σωθήτω! Με τις "δημοκρατικές" κεφαλές της να έχουν προ πολλού αναιρέσει, με ιδιαζόντως απεχθείς και πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που οφείλουν να προσδιορίζουν μια ευνομούμενη, ασφαλή, φιλόξενη για ανθρώπους κοινωνία.

Ας συνέλθουμε επιτέλους! Να βρούμε  την πνευματική διαύγεια, το ψυχικό σθένος και την αφοβία να καταποντίσουμε το ΜΗΤΡΙΚΟ ΤΕΡΑΣ (όπως λέμε "μητρικό σκάφος") που μας απειλεί άμεσα πια και, συνάμα, μας μεταλάσσει σε ακριβή μικρά κι αηδιαστικά αντίγραφά του.

Τι έχουμε πλέον να χάσουμε που δεν μας το στερούν ήδη, με τον πιο θρασύ κι εξευτελιστικό τρόπο;

 Ας ανασυνταχθούμε! Ας αυτο-οργανωθούμε σε όλο και περισσότερα δίκτυα αντιστασιακής αλληλοϋποστήριξης κι αλληλεγγύης, συνδεόμενα σαν συγκοινωνούντα δοχεία από άκρη σε άκρη της χώρας, ας οργανώσουμε πληθώρα εγχειρημάτων κοινωνικής οικονομίας κι ενημέρωσης όλων των ανθρώπων (και στην πιο μακρινή επαρχία) πάνω σε στοιχεία και δεδομένα που πιθανόν αγνοούν, μέσα σε τόνους μπάζων της επίσημης προπαγάνδας. Ας πιάσουμε ο ένας τον άλλο σφιχτά από το χέρι κι ας αναζητήσουμε άμεσες πρακτικές λύσεις, καταργώντας στην πράξη όλους τους μηχανισμούς είσπραξης των όλο και περισσότερων παρανοϊκών φόρων και χαρατσιών, που προσβάλλουν βάναυσα και τη λογική μας και τις επιστήμες των μαθηματικών και της οικονομίας. Ας γιγαντώσουμε ένα κολοσσιαίο λαϊκό κίνημα παύσης πληρωμών κι ας περιφρουρήσουμε σπίτια συνανθρώπων μας που απειλούνται με κατάσχεση για γελοία ποσά! Πού θα πρωτοπάει ο ένστολος ιδιωτικός τους στρατός, που υποτίθεται ότι προστατεύει τους πολίτες (από ποιον; από αυτούς που τους μισθοδοτούν να καταστέλουν τη λαϊκή οργή;). Πόσες φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης θα φτιάξουν ως γνήσιοι τύραννοι; Πώς θα αντιμετωπίσουν ένα γιγαντιαίο τσουνάμι οργής; Οργανωμένης κι αποφασισμένης και αλληλοϋποστηριζόμενης και συνειδητοποιημένης όσον αφορά αυτά που χάνει κι αυτά που πρόκειται να κερδίσει...

 Ας κατανοήσουμε πως δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά (επιεικής φράση) από τους επιδοτούμενους επαναστάτες και ευχολόγους ψαλμωδούς της Βουλής, που πιότερο μοιάζουν με νανουριστές της συσσωρευμένης λαϊκής οργής. Δεν υπάρχει πιο έγκυρο σημάδι εξέλιξης του ανθρώπου από το να αναλαμβάνει ο ίδιος τις ευθύνες του για όσα τον αφορούν! Χωρίς τη μεσολάβηση αμφίβολης ποιότητας "ειδικών" κι επιτήδειων πληρεξούσιων...

 Και οι τυραννίες καταρρέουν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα...

 Το οφείλουμε και στις επόμενες γενιές από τις οποίες δανειζόμαστε τα αγαθά και τους πόρους, που τώρα κατασπαταλούνται και ξεπουλούνται φθηνά.

Ας μην επιτρέψουμε στο ΤΕΡΑΣ(τους) να μας διαβρώσει και να μας υπνωτίσει ανεπανόρθωτα!

Για να ζήσουμε ως ανθρώπινα όντα  που αναγάγουν το σεβασμό και την εξέλιξη της ανθρώπινης υπόστασης σε βασική προτεραιότητα. Κι όχι σαν μισότρελοι δουλοπρεπείς κανίβαλοι, που ο ένας την πέφτει στον άλλο και μετατρέπουν τη ζωή σε κρανίου τόπο. Σε τραγωδία που ξεπερνάει τα όρια της αρχαιοελληνικής ύβρεως...